Τιερί Μεϊσάν
Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του πολέμου κατά της Συρίας, κανένας από τους αρχικούς στόχους των Αγγλοσάξονων δεν επιτεύχθηκε πλήρως: όχι μόνο οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν θριάμβευσαν με τις Αραβικές Ανοίξεις, αλλά φαίνονται ως χαμένοι σε ολόκληρη την περιοχή, εκτός από στο Κατάρ και την Τουρκία· αν και η Συρία είναι σε μεγάλο βαθμό κατεστραμμένη, η συριακή κοινωνία και το πολυ-θρησκευτικό μοντέλο της αντιστάθηκαν· τέλος ο Δρόμος του Μεταξιού αναμένεται να αποκατασταθεί. Εν πάση περιπτώσει, το Ισραήλ και η Τουρκία είναι έτοιμα να τραβήξουν τα κάστανα από τη φωτιά και να βγουν με το δικό τους τρόπο νικητές του πολέμου.
Δίκτυο Βολταίρος | Δαμασκός (Συρία)| 9 Ιουλίου 2017
Όλοι προέβλεψαν ότι η κρίση μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ θα διευκολύνει την αναβίωση του άξονα Ριάντ-Δαμασκός-Κάιρο, που είχε κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή στον αραβικό κόσμο μέχρι την «Αραβική Άνοιξη». Τίποτα απ’ αυτό δεν έγινε.
Ίσως εξακολουθεί ο πρίγκιπας Μοχάμαντ μπεν Σαλμάν να ελπίζει ότι θα νικήσει στην Υεμένη και εκτιμά ότι δεν χρειάζεται να προσεγγίζει τη Συρία.
Ή οι Σαουδάραβες, οι οποίοι κάποτε οδήγησαν την αραβική εξέγερση εναντίον των Οθωμανών, θεωρούν σήμερα πολύ επικίνδυνο να πάρουν το μέρος της Συρίας εναντίον της Τουρκίας. Είναι αλήθεια ότι στις διαπραγματεύσεις του Κρανς Μοντάνα τη περασμένη εβδομάδα, ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστήριξαν τη κατοχή, όμως παράνομη βάσει του διεθνούς δικαίου, της Βόρειας Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα.
Είναι σαφές ότι, αν και έχει γίνει της μόδας στη Δύση να φτύνουν τη δικτατορία του Ερντογάν, το ΝΑΤΟ υποστηρίζει χωρίς επιφύλαξη την τουρκική στρατιωτική κατοχή στη Κύπρο, τη Συρία, το Ιράκ και στο Κατάρ.
«Καθώς η φύση απεχθάνεται το κενό» είναι το Κατάρ το οποίο εγκατάστησε επαφές με τη Δαμασκό. Για τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ είναι ένα κέρδος λιγότερο σημαντικό από τη θα ήταν η Σαουδική Αραβία, αλλά όμως είναι κέρδος. Πρόκειται για ένα κράτος λιγότερο στον πόλεμο εναντίον της χώρας του, στην οποία στην πραγματικότητα, παραμένουν μόνο -εκτός από τις πολυεθνικές- οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Τουρκία και το Ισραήλ.
Η συνάντηση μεταξύ των προέδρων Βλαντιμίρ Πούτιν και Ντόναλντ Τραμπ, στο G20 του Αμβούργου στις 7 Ιουλίου 2017, έχει, από το ό τι φαίνεται, αναποδογυρίσει το τραπέζι! Η συνάντηση που είχει προγραμματιστεί για μισή ώρα διήρκεσε περισσότερο από τέσσερις φορές περισσότερο, αναγκάζοντας άλλους αρχηγούς κρατών και ξένων κυβερνήσεων να περιμένουν τη σειρά τους σε προθάλαμο. Αν και δεν είναι γνωστό ποιες είναι οι αποφάσεις των δύο προέδρων και υπουργών Εξωτερικών, ξέρουμε τι συζήτησαν.
Το Ισραήλ, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα πρότειναν τον τερματισμό του πολέμου κατά της Συρίας διακηρύσσοντας τη νίκη του Τελ Αβίβ κατά της παλαιστινιακής αντίστασης. Η τελευταία είναι πλέον διαιρεμένη μεταξύ της Φατάχ η οποία κυβερνά στη Ραμάλα και της Χαμάς που κυβερνά στη Γάζα.
Αλλά η Φατάχ του Μαχμούντ Αμπάς βυθίστηκε σταδιακά στη διαφθορά και συνεργάζεται ανοιχτά με το Ισραήλ.
Ενώ η Χαμάς, που δημιουργήθηκε από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, υπό την αιγίδα των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών για να αποδυναμώσει τη Φατάχ, απαξιώθηκε καταρχάς με τις τρομοκρατικές ενέργειες της εναντίον αμάχων, στη συνέχεια, με την απίστευτη συμπεριφορά της κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον της Συρίας.
Στην πραγματικότητα, μόνο η Τουρκία και το Ιράν συνέχιζαν να υποστηρίζουν τη Χαμάς που απεχθάνονταν όλα τα άλλα κράτη. Χωρίς ντροπή, η Χαμάς η οποία είχε ήδη συμμαχήσει με τη Μοσάντ και την Αλ Κάιντα για να σφαγιάσουν τους ηγέτες του PFLP στο συριακό στρατόπεδο του Γιαρμούκ το 2012, εκλιπαρεί και πάλι τη συγχώρεση του Τελ Αβίβ.
Ως εκ τούτου, αυτό το εξωφρενικό σχέδιο να ενωθούν οι δύο κύριες παλαιστινιακές παρατάξεις, να ανατραπεί ο γέρος Μαχμούντ Αμπάς (82 ετών), να αναγνωριστεί ένα παλαιστινιακό κράτος μαριονέτα και να τοποθετηθεί επικεφαλής του ... ο στρατηγός Μοχάμεντ Νταχλάν.
Ο Μοχάμεντ Νταχλάν είναι αυτός ο ηγέτης της Φατάχ, που έγινε μυστικά ισραηλινός πράκτορας, πολέμησε άγρια εναντίον της Χαμάς και μετά δηλητηρίασε τον Γιάσερ Αραφάτ. Αποκαλυμμένος, απελάθηκε από τη Φατάχ και κατέφυγε στο Μαυροβούνιο, και καταδικάστηκε ερήμην. Έζησε τα τελευταία χρόνια στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου διοικούσε μια περιουσία 120 εκατομμυρίων δολαρίων που εκτράπηκαν από την Παλαιστινιακή Αρχή. Αναμένεται να επιτρέψει στη Γάζα μέσω των ιστορικών εχθρών του της Χαμάς, συμπεριλαμβανομένου του νέου «πρωθυπουργού» Yahya Sinwar που συμβαίνει να είναι ένας από τους παιδικούς φίλους του. Ξεχνώντας το παρελθόν, θα του ανατεθεί να ξεκινήσει τον πόλεμο ενάντια στο στρατό του Ισλάμ, δηλαδή, το παλαιστινιακό παρακλάδι του Ντάες.
Το σχέδιο αυτό, εάν εφαρμοστεί, θα σηματοδοτήσει την οριστική διάλυση της παλαιστινιακής αντίστασης, μετά από 70 χρόνια αγώνων.
Είναι σε αυτό το πλαίσιο που πρέπει κανείς να κατανοήσει την ανακοίνωση μιας συμφωνίας Πούτιν-Τραμπ σε τρεις περιοχές στη νότια Συρία.
Στρατεύματα των ΗΠΑ θα επιτρέπεται να αναπτυχθούν, δήθεν για να διατηρήσουν την ειρήνη εκεί, στην πραγματικότητα για να δημιουργήσουν μια αποστρατικοποιημένη ζώνη μεταξύ του συριακού Γκολάν και της υπόλοιπης χώρας.
Οι ιρανικές δυνάμεις δεν θα επιτραπούν να προσεγγίσουν το Ισραήλ. Με αυτό το τρόπο, το Γκολάν, παράνομα κατεχόμενο από το Ισραήλ εδώ και σαράντα χρόνια, θα θεωρηθεί de facto ως προσαρτημένο, ακόμη και αν η λέξη αυτή δεν θα προφέρεται. Τοπικά συμβούλια στα χωριά θα εκλέγονται τον Οκτώβριο του 2018, σύμφωνα με την ισραηλινή νομοθεσία. Η Ρωσία δεν θα πει τίποτα και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ξεχάσουν από τη μεριά τους την εμμονή τους σχετικά με τη Κριμαία.
Η ειρήνη θα μπορούσε να συμφωνηθεί στο υπόλοιπο της Συρίας με εξαίρεση την περιοχή που πήραν Κούρδοι από το Νταές και αυτή που ελέγχεται από τους Τούρκους. Η Ουάσιγκτον και η Μόσχα φέρονται ότι θα αφήσουν τους τελευταίους να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους με τους Κούρδους, ήτοι να τους σφαγιάσουν. Ακριβώς όπως ο Χένρι Κίσινγκερ υποστήριξε τους Κούρδους του Ιράκ κατά του Σαντάμ Χουσεΐν, πριν να τους εγκαταλείψει από τη μια μέρα στην άλλη με το όνειρό τους για ένα Κουρδιστάν. Εν τέλει, ο τουρκικός στρατός θα παραμείνει στην αλ-Μπαμπ, όπως κατέχει ήδη τη Βόρεια Κύπρο και τη Μπασίκα στο Ιράκ.
Οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι θα πληρώσουν για το λάθος τους, αφού πολεμίσαν για μια χώρα εκτός της επικράτειάς τους (στην Ιορδανία και το Λίβανο, αντί της Παλαιστίνης για τους πρώτους, στο Ιράκ και τη Συρία, αντί του Κουρδιστάν για τους τελευταίους).
Το Ισραήλ και η Τουρκία θα είναι οι μόνες δύο χώρες που να επωφεληθούν από έξι χρόνια πολέμου εναντίον του συριακού λαού.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου