Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν οι γεωτρήσεις στο Οικόπεδο 11 της Κυπριακής ΑΟΖ, κλιμακώνονται οι πιέσεις της Τουρκίας και ο συνήθης εκφοβισμός. Αυτή τη φορά τη σκυτάλη πήρε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Μπινάλι Γιλντιρίμ, με ιδιαίτερη αγάπη στη θάλασσα, εάν κρίνουμε από τα δημοσιεύματα που τον θέλουν να «ευλογήθηκε από τον Αλλάχ» και βρέθηκε ξαφνικά με πολύ χρήμα, το οποίο επένδυσε στη ναυτιλία.
Αυτός ο έντιμος πολιτικός της Τουρκίας – ένας ακόμα – βρήκε πρόσφορο το βήμα του συνεδρίου του Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Κογκρέσου για να απευθύνει απειλές προς την Κύπρο, προειδοποιώντας την να μην προβεί σε «μονομερείς ενέργειες», διότι η Τουρκία θα προστατεύσει τα συμφέροντά της και αυτά των Τουρκοκυπρίων.
Το δεύτερο ας το αφήσουμε, πάει, βρώμισε. Το ότι η Τουρκία θεωρεί τους Τουρκοκυπρίους απόλυτα αναλώσιμους και όργανο εξυπηρέτησης των δικών της συμφερόντων, το έχουν καταλάβει μέχρι και οι ίδιοι, ακόμα και οι πιο φανατικοί εξ αυτών. Θα προτιμούσε δε να μην υπήρχε καν η Κύπρος, καθώς πάγιος στόχος της Άγκυρας είναι να περάσει «με το έτσι θέλω», ότι τα νησιά δεν δικαιούνται ΑΟΖ, με κάτι παρανοϊκές καινοφανείς θεωρίες.
Άμα δει δε κανείς τον χάρτη των τουρκικών διεκδικήσεων, εάν δεν είναι άμεσα ενδιαφερόμενος, βάζει τα γέλια με τον παραλογισμό. Όχι κύριε Γιλντιρίμ, δεν ανήκουν στους Τουρκοκύπριους, η αλήθεια είναι ότι «θα μπορούσαν να ανήκουν» και στους Τουρκοκύπριους, μόνο που η διαχρονική φασίζουσα αθλιότητα του τουρκικού καθεστώτος τους έχει καταδικάσει. Και είναι τόσο άδικο αυτό.
Σε τελική ανάλυση, δεν ήταν οι Ελληνοκύπριοι που προσπάθησαν με αποτυχία να νομιμοποιήσουν το ψευδοκράτος. Το έχει όμως αναγνωρίσει η Τουρκία, οπότε η επιχειρηματολογία της που τη θέλει να έχει δικαιώματα νοτίως της νήσου, είναι τουλάχιστον γελοία.
Οι απαιτήσεις που προβάλει η Τουρκία για να τρυπώσει από την πίσω πόρτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω των διαπραγματεύσεων για τη «λύση» του Κυπριακού, η παράλογη απαίτηση να ακυρωθεί η κρατική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και από την ημέρα της δήθεν λύσης να πλημμυρίσει με Τούρκους το νησί αλλοιώνοντας την πληθυσμιακή του σύσταση (πώς δεν το καταλαβαίνουν κάμποσοι Ελληνοκύπριοι δεν το καταλαβαίνουμε, μας ξεπερνά) και παράλληλα να μείνει «εγγυητής» αυτός που ασχημόνησε στο σώμα της Κύπρου, αυτός που κατέχει ακόμα και σήμερα παράνομα μεγάλο τμήμα της, καταδικάζει τους Τουρκοκύπριους.
Η Τουρκία του Γιλντιρίμ, του «πρωτοπαλίκαρου» του Ερντογάν, θέλει μια Κύπρο προτεκτοράτο για να την ελέγχει απόλυτα, θέλει μια Κύπρο της οποίας τον πλούτο θα λεηλατήσει, όπως κάνει ακριβώς τα ίδια με όποιον έχει διένεξη, θέλει να τον «στρίψει», θεωρώντας ότι πρόκειται για τον περιούσιο λαό του Αλλάχ, στον οποίο οι πάντες χρωστούν.
Αυτό το χάλι, αυτή η ασχήμια στην ευρύτερη περιοχή, θα λάβει τη λύση της κάποια στιγμή στο μέλλον. Η φύση έχει ροπή προς την ισορροπία, την οποία κακοποιεί σε όλη της τη διαδρομή η σύγχρονη (sic) Τουρκία. Ήδη έχει καταφέρει να γεμίσει με αντιπάλους, ασχέτως των διπλωματικών φληναφημάτων και περιμένουν την Τουρκία «στη γωνία» να της επιβάλουν το κόστος που της αναλογεί.
Ο όγκος και η δήθεν ισχύ, δεν είναι πανάκεια. Χρειάζεται και σοφία στη διαχείριση. Οι Έλληνες, Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι, έκαναν τα λάθη τους και έβαλαν μυαλό. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον. Η διαχρονικά απροσάρμοστη Τουρκία όχι. Δεν αντιλαμβάνεται, ότι πάντοτε θα υπάρχει ένας, ή συνασπισμός ορισμένων, που θα είναι ισχυρότερος, ακόμα και συγκυριακά. Και η Ιστορία θα τραβήξει τον δρόμο της.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου