Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών απλά είναι μια ακόμα σημείωση που δείχνει το πρόβλημα της Ενωμένης Ευρώπης, ως αντανάκλαση της κατάστασης σε Γαλλία. Η επικράτηση των Ευρωσκεπτικιστών είναι εμφανής. Ακόμα και αν η εικόνα μέχρι στιγμής φαίνεται πώς η Λεπέν δύσκολα θα επικρατήσει έναντι του Μακρόν που θα απολαύσει το σύνολο των δυνάμεων στην Γαλλία. Μια εικόνα που δείχνει και το σημαντικό πρόβλημα στην Ένωση.
Σε μια Ευρώπη όπου το ζητούμενο για κάποιους ιδεαλιστές είναι η επικράτηση ενός όνειρου που θα ϕέρει μια "ενωμένη ήπειρο εθνών, ανθρώπων, θρησκειών και κουλτούρας", η αιτία της αποτυχίας είναι παραπάνω από εμϕανής.
Μια ενωμένη οντότητα που διαμορϕώνεται ως ενας γεωπολιτικός Φρανκεστάιν από διαϕορετικά μέρη και κουλτούρες για να μην έχει το αισθητικό και μελλοντικό τέλος του τέρατος του μυθιστορήματος, οϕείλει να δημιουργήσει ομόκεντρους θεσμούς και ιδεολογία που θα σέβεται το διαϕορετικό αλλά θα τιμωρεί το αλαζονικό και την δικτατορία της μειοψηϕίας. Δυστυχώς εκεί η ΕΕ έχει αποτύχει. Οραματίστηκε μια ανθρωποκεντρική μορϕή των Αρχών του Wilson σε μια νέα μορϕή που έϕερε αρχικά την επιτυχία σε ΕΟΚ και ΟΝΕ , ίσως και στα πρώτα βήματα της ΕΕ με την σημερινή διάταξη της. Όμως αυτό στην πορεία ανατράπηκε καθώς αϕέθηκε η οικονομία και η εθνική πολιτική να γίνουν οι εϕαρμοστές Αρχών που δεν κατανοούσαν.
Η ΕΕ έτσι βρέθηκε από οντότητα εθνών σε οντότητα εταιρικών μελών. Σε μια τέτοια αλλαγή το μόνο που θα μπορούσε να ακολουθήσει είναι αυτό που ζούμε σήμερα όπου η άμιλα έγινε ανταγωνισμός και η πρόσκληση σε κάτι ανώτερο σε μια βίαιη επίταξη και επιβολή στην υποταγή και εϕαρμογή διαταγών. Παράλληλα οι θεσμοί αδυνάτισαν τόσο που η εικόνα κύρους τους έχει κουρελιαστεί ενώ οι επίδοξοι ισχυροί ανταγωνιστές της όπως η Κίνα, Ρωσία, ΗΠΑ που διαθέτουν και την ήπια και την σκληρή ισχύ σε ανώτερο βαθμό, καταϕέρνουν πλήγματα εστιάζοντας πάνω σε αυτό.
Το όλο πρόβλημα μεγεθύνεται όσο η ΕΕ αδυνατεί να το αντιληϕθεί και στρέϕεται πάλι σε αυτό που ξέρει. Την οικονομοκρατία και την έκϕραση εθνικών πολιτικων των ισχυροτέρων χωρών μελών ως εκϕραστές του συνόλου, επιταχύνοντας έτσι την αποτυχία της. Δυστυχώς η ΕΕ κατά την άποψη μου για να επανέρθει σε αυτό που είδαν οι δημιουργοί της τον 20ο αιώνα και αποτέλεσε και ελπίδα για θετική έκβαση στην Ευρώπη, πρέπει πρώτα να διαλυθεί και μετά να αναδημιουργηθεί με τον ίδιο ιδεολογικό πυρήνα αλλά με αυστηρότερους όρους που θα εστιάσουν σε Ευρωπαική πολιτική που θα σέβεται την διαϕορετικότητα και θα επιζητεί την συμϕωνία με θετική έλξη σε κεντρικό ιδεολογικό πόλο.
Παράδειγμα η αναζήτηση για την βελτίωση του ατόμου ως ολοκληρωμένη οντότητα με πίστη σε όραμα μιας χώρας ηπείρου και οχι μιας εταιρίας με ευρεία διαθεσιμη οικονομική αγορά. Δεν είναι ντροπή να πάρει παράδειγμα κάποιος τις ΗΠΑ που έχουν διαϕορετικότητες, αλλά ο μηχανισμος βασίζεται στο σεβασμό τους, όμως με εστίαση για το ανώτερο σύστημα τους σε κοινά αποδεκτά θεσμούς λόγω ιδεολογίας και οχι λόγω τιμωρίας.
Αν αυτό δεν διορθωθεί για την ΕΕ, σύντομα το BREXIT, το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών, και ίσως, και αυτών σε Ηνωμένο Βασίλειο και Γερμανία θα δείξει πόσο γρήγορα ξηλώνεται ένα πουλόβερ όταν θα τραβήξουν και άλλοι να το ξεχειλώσουν γιατί δεν τους χωράει πλεον αλλά τους στενεύει, αφήνοντας και τον "βασιλιά σε γυμνή κατάσταση"
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου