Πού είστε; Γιατί δεν είστε έξω στις πλατείες; Τί είδους σιωπή είναι αυτή;
Ιμπαχήμ ΚαραγκιούλΕφημερίδα Γενί Σαφάκ
Πού είστε;
Γιατί είστε σιωπηλοί;
Γιατί δεν είστε έξω;
Γιατί δεν είστε εδώ γύρω;
Γιατί δεν τίθεστε επικεφαλής για ένα ισχυρό «ναι» στην εκστρατεία για το δημοψήφισμα στις 16 Απριλίου; Γιατί δεν πηγαίνετε από πόλη σε πόλη, από δρόμο σε δρόμο;
Ενώ οι ρατσιστές της Ευρώπης επιτίθενται στην Τουρκία, ενώ το αντιτουρκικό συναίσθημα διογκώνεται σε όλη την Ευρώπη, ενώ εκείνοι που θεμελίωσαν το «μέτωπο της 16ης Απριλίου» επιτίθενται και αποπειρώνται να αποτρέψουν το «προεδρικό σύστημα», πού είστε;
Γιατί δεν βγαίνετε έξω στις πλατείες και δεν χαλάτε τον κόσμο από τις φωνές σας; Γιατί δεν στέκεστε δίπλα σε αυτούς που πηγαίνουν από πλατεία σε πλατεία; Γιατί δεν δημοσιοποιείτε φωτογραφίες που θα ενθουσιάσουν περαιτέρω το έθνος; Γιατί δεν γυρνάτε όλη την Τουρκία, ώμο με ώμο;
Γιατί δεν σφίγγετε τις γροθιές σας και να κάνετε βήματα μπροστά;
Ενώ το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου εκλαμβάνεται διεθνώς σαν ένα ζήτημα που «πρέπει να αποτραπεί», αφού μετατρέπεται σε μια παγκόσμια αναμέτρηση, γιατί δεν παίρνετε θέση εναντίον αυτής της αναμέτρησης με δυνατή φωνή;
Γιατί δεν συνεισφέρετε σε αυτής της χώρας τον θυμό, την αντίδραση και την άμυνα; Γιατί δεν βγαίνετε μπροστά, δεν σφίγγετε τις γροθιές σας και δεν στέκετε στην πρώτη γραμμή; Γιατί βυθίζεστε στην σιωπή, προσπαθώντας να μείνετε κρυμμένοι σε αυτήν την μάχη;
Δεν νομίζετε κι εσείς ότι υπάρχει κάτι παράξενο εδώ; Δεν νομίζετε κι εσείς ότι αυτοί που πρέπει να μιλάνε είναι οι πιο σιωπηλοί; Δεν έχουν σιγήσει οι εικόνες, τα ονόματα που ψάχνουμε στις οθόνες, στις σελίδες των εφημερίδων, στις πλατείες;
Αυτό δεν είναι κάτι προσωπικό, είναι μια ιστορική αναμέτρηση.
Δεν μπορούμε να δούμε καθόλου το παιχνίδι που παίζεται;
Ένα ζήτημα, εναντίον του οποίου ολόκληρος ο κόσμος πραγματοποιεί αντιτουρκικές εκστρατείες, εναντίον του οποίου όλη η Ευρώπη έχει εγκαθιδρύσει ένα κοινό μέτωπο για να αποτρέψει μια νίκη του «ναι» και κάνει αδίστακτες επιθέσεις σε αυτήν την χώρα δεν είναι σε καμία περίπτωση προσωπικό και δεν μπορεί να είναι προσωπικό.
Εάν έχουμε αντιμετωπίσει αδικία, ο ρόλος μας δεν είναι να αποσυρθούμε και να παραιτηθούμε. Το καθήκον μας θα πρέπει να είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και ενθουσιασμό. Θα πρέπει να είναι να σταθούμε όρθιοι, να αγωνιστούμε για τη χώρα και να συμβάλουμε σε αυτή την κοινή προσπάθεια, σε πείσμα όλων.
Ποιό ήταν προσωπικό, η τρομοκρατία στο Πάρκο Γκεζί ή η 15η Ιουλίου;
Το δημοψήφισμα δεν είναι επίσης προσωπικό. Ομοίως, το σχέδιο της Τουρκίας για το δημοψήφισμα και ο κηρυγμένος πόλεμος της Ευρώπης εναντίον του δεν είναι επίσης προσωπικά. Σε μια τέτοια κατάσταση, οι δυσαρέσκειές μας και οι προσωπικοί μας λογαριασμοί έχουν γίνει ασήμαντα – θα έπρεπε να είναι ασήμαντα. Η κατάστρωση προσωπικών σχεδίων και η προσωπική αντιμετώπιση εν μέσω όλων αυτών είναι αδυναμία.
Η 16η Απριλίου είναι ένα είδος επιστράτευσης, αυτό δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Η μάχη που άρχισε με τις ολλανδικές εκλογές είναι μια προειδοποίηση για μας. Η παρέμβαση είναι συνεχιζόμενη. Άλλα σενάρια που σκοπέουν να σταματήσουν την Τουρκία είναι στα σκαριά.
Πού είναι οι σοφοί πολιτικοί, οι αιχμηροί συγγραφείς, οι περισσότερο κερδισμένοι;
Λοιπόν, πού είστε; Οι άνθρωποι που τα μάτια μας ψάχνουν, που είστε; Εκείνοι που έχετε δώσει δύναμη και υποστήριξη σε αυτήν την κυβέρνηση, εκείνοι που έχετε ξεχωρίσει στην λήψη αποφάσεων στην ιστορία της Τουρκίας, πού είστε ενόψει του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου;
Οι ηγετικές πολιτικές φιγούρες, τα σοφά ονόματα του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξη (ΑΚΡ), οι «αιχμηροί» συγγραφείς των ΜΜΕ, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, εκείνοι που κερδίσατε τα περισσότερα στην θητεία των κυβερνήσεων του ΑΚΡ, πού είστε;
Γιατί δεν μπορούμε να ακούσουμε την φωνή σας; Γιατί δεν είστε πρώτοι στο μέτωπο; Γιατί δεν είστε εδώ γύρω;
Γι’ αυτό, όλοι από τις ηγετικές πολιτικές προσωπικότητες του ΑΚΡ μέχρι τους δυνατούς συγγραφείς των ΜΜΕ, μέχρι αυτούς που διοικούν εφημερίδες και τα τηλεοπτικά δίκτυα, μέχρι τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, πρέπει καταλλήλως να συμμετέχουν στην επιστράτευση. Πρέπει να επωμιστούν την ευθύνη, να κάνουν ό,τι αναμένεται από αυτούς.
Καλώ τους πάντες να συνέλθουν, να συμμετέχουν στην επιστράτευση, να βγουν μπροστά, να υψώσουν τις φωνές τους. Οι προσωπικές δυσαρέσκειες δεν αποτελούν δικαιολογία. Υπάρχει ένας τεράστιος αγώνας. Αυτός ο αγώνας είναι υπεράνω όλων των σχεδίων.
Μετάφραση: Παναγιώτης Μπαλακτάρης
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου