Έδωσαν στη δημοσιότητα οι Μελανσόν, Λαφοντέν, Φασίνα, Κωνσταντοπούλου και Βαρουφάκης ένα -υποτίθεται- Σχέδιο Β για την Ευρώπη.Το εν λόγω μανιφέστο ουσιαστικά προαναγγέλλει την δημιουργία πολιτικής κίνησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο και το κάλεσμα για διεθνή διάσκεψη στις αρχές Νοεμβρίου. Η κίνηση αυτή εντάσσεται στον υπό διαμόρφωση «ενιαίο πολιτικό χώρο» της ΕΕ, που είχε εξαγγείλει ο Μπαρόζο ήδη από το 2013. Επιδίωξή τους είναι η υποκατάσταση των εθνικών κομμάτων σε κάθε χώρα μέλος με «ευρωπαϊκά κόμματα», ως μέρος της επιχείρησης κατάλυσης έως το 2025 των εθνικών κυβερνήσεων και κοινοβουλίων.
Πρόκειται για την «Αριστερά του Σόρος» όπως έχουν αποκαλέσει – όχι άδικα – τους Λαφοντέν, Μελανσόν και Φασίνα. Οι πολιτικές τους δραστηριότητες διαπλέκονται με πλήθος ΜΚΟ και σκοτεινές χρηματοδοτήσεις μαζί με άλλες δήθεν «κοινωνικές οργανώσεις» που βρίσκονται – έμμεσα ή άμεσα – υπό την ομπρέλα της Open Society του μεγαλοκερδοσκόπου Σόρος.
Από την παρέα αυτή δεν θα μπορούσε να λείπει ο κ. Βαρουφάκης. Τον θυμόμαστε από το 2011 με πόση πρεμούρα γινόταν φερέφωνο των συμφερόντων του Σόρος και των πιο αδίστακτων κερδοσκόπων διεθνώς. Παλαιότερα, πλάσαρε ως πανάκεια το «ευρωομόλογο» που είχε ζητήσει τότε επίμονα ο Σόρος. Αργότερα θέλησε να πουλήσει το perpetual bond για να καταντήσει σήμερα ο πιο ξεφωνημένος ντελάλης των παράλληλων, διπλών, ηλεκτρονικών νομισμάτων – της μεγαλύτερης, δηλαδή, απάτης που έχουν σκαρφιστεί ποτέ οι κερδοσκόποι νομισμάτων. Κι ο Σόρος είναι ένας από τους μεγαλύτερους.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κ. Βαρουφάκης παραδέχθηκε ότι με εντολή του Τσίπρα προετοιμαζόταν η εισαγωγή παράλληλου νομίσματος με την μορφή IOU. Βέβαια, η ομολογία αυτή ενέχει σοβαρές ποινικές ευθύνες για τον ίδιο τον Βαρουφάκη, τον Τσίπρα και οποιονδήποτε άλλο ενέχεται στο σχέδιο παράλληλου νομίσματος. Η εισαγωγή δεύτερου ή παράλληλου νομίσματος συνιστά μορφή παραχάραξης του νομίσματος, που χρησιμοποιεί η χώρα ως μέσο συναλλαγής και κιβδηλοποίησής του. Επομένως, αν υπήρχε δικαιοσύνη σ” αυτή την χώρα θα έπρεπε να είχε κινηθεί αυτεπάγγελτα εναντίον του Βαρουφάκη με βάση τους νόμους που προστατεύουν το νόμισμα που χρησιμοποιεί η χώρα ως μέσο συναλλαγής.
Αυτή που δεν περιμέναμε να υπογράφει το κείμενο είναι η κ. Κωνσταντοπούλου. Όμως, ίσως έτσι να εξηγείται και το γεγονός ότι από τις διακηρύξεις της παρθενικής της ομιλίας ως προέδρου της Βουλής, δεν τόλμησε να τηρήσει απολύτως τίποτε στην πράξη. Όταν ήρθε αντιμέτωπη με το καθήκον να μην επιτρέψει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και εκβιασμούς του κοινοβουλίου για να ψηφιστούν αντισυνταγματικά μνημόνια, η ίδια προτίμησε να λιποτακτήσει.
Πάντα αναρωτιόμασταν γιατί τόσα πολλά λόγια και καμιά, μα καμιά πράξη. Μην ξεχνάμε πως αν ήθελε η κ. Κωνσταντοπούλου – φυλάσσοντας το Σύνταγμα ως τρίτος τη τάξη πολιτειακός παράγοντας και εφαρμόζοντας τον κανονισμό της Βουλής – μπορούσε να τινάξει στον αέρα τα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα με την ψήφιση των προαπαιτουμένων και του νέου μνημονίου.
Αντί γι” αυτό διάλεξε να καταγγέλει από τη γωνιά της και να αφήσει να περάσουν αυτά που η ίδια χαρακτήρισε ως κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Λες και είναι άμοιρος ευθυνών με βάση το Σύνταγμα ο Πρόεδρος της Βουλής που επιτρέπει τέτοια πραξικοπήματα. Λες και την απαλλάσσει από τις ποινικές ευθύνες, το γεγονός ότι λιποτάκτησε από τον θεσμικό της ρόλο για να ασκηθεί σε απλές και ανώδυνες καταγγελίες.
Όμως, ας επανέλθουμε σ” αυτό κείμενο-μανιφέστο, που φυσικά όλες οι φανερές και κρυφές «θυγατρικές» της Open Society εξύψωσαν στα ουράνια. Ιδιαίτερα στο χώρο της γνωστής αριστεράς της αποικιοκρατικής ιδεολογίας του ευρωπαϊσμού.
Το συγκεκριμένο κείμενο είναι δια χειρός Βαρουφάκη. Έτσι μόνο εξηγείται η απίστευτη φλυαρία που το διακρίνει χωρίς τίποτε το συγκεκριμένο. Σαν τις εκθέσεις ιδεών που ζητούσαν από τα 16χρονα για την ευρωπαϊκή ιδέα. Το λάιτ μότιφ γνωστό από τη δεκαετία του 1970. Μπορούμε δήθεν να φτιάξουμε μια άλλη Ευρώπη. Παλιά την έλεγαν «Ευρώπη των εργαζομένων». Σήμερα της δίνουν ότι επιθετικό προσδιορισμό θέλουν για να κρύψουν ότι όλοι αυτοί οι «καλοί» και οι «κακοί» της Ευρώπης έχουν μια κοινή συνισταμένη: το μίσος τους ενάντια στην εθνική αυτοδιάθεση των λαών της Ευρώπης. Τρέφουν το ίδιο μίσος μ” εκείνο του Μέτερνιχ, των αυτοκρατόρων της Ευρώπης, του Χίτλερ.
Φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι η ελευθερία ενός λαού, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή του ισοδυναμεί με απομονωτισμό. Ό,τι ακριβώς έλεγαν οι εκπρόσωποι του «Αρχαίου Καθεστώτος» από την εποχή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του 15ου αιώνα, της Ιερής Συμμαχίας, του Κονσέρτου της Ευρώπης και της αποικιοκρατικής Νέας Τάξης, που ματοκύλισε δυό τουλάχιστον φορές την Ευρώπη και τον κόσμο. Κι έτσι εκφυλίζουν την ίδια την έννοια της δημοκρατίας, η οποία μπορεί να υπάρξει μόνο πάνω σε εθνικό έδαφος. Δηλαδή στο έδαφος μιας ελεύθερης, κυρίαρχης και ανεξάρτητης πατρίδας.
Το κεντρικό νόημα του κειμένου Βαρουφάκη είναι το ίδιο με το κήρυγμα των δεσποτάδων του μεσαίωνα προς όλους τους καταπιεσμένους. Μην ασχολείστε με τα εγκόσμια, ασχοληθείτε με τα επουράνια. Το ίδιο υπόσχονται και οι εκπρόσωποι του Σχεδίου Β για την Ευρώπη. Μην ασχολείστε με την καταστροφή των χωρών σας. Μην ξεσηκωθείτε εναντίον του αποικιοκρατικού οικοδομήματος της ΕΕ, γιατί αυτοί θα αλλάξουν τις Συνθήκες. Ουάου, όπως θα έλεγε κι ο Βαρουφάκης.
Πόσα τέρμενα θα χρειαστεί για να αλλάξουν οι Συνθήκες; Πόσες ελληνικές καλένδες; Και μέχρι τότε τι πρέπει να κάνουν οι λαοί που χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους; Τι πρέπει να κάνουν οι Έλληνες που η χώρα τους τεμαχίζεται και εκποιείται με τους χειρότερους αποικιοκρατικούς όρους; Κάτι πολύ απλό. Να προσεύχονται στην «Αριστερά του Σόρος» και να υπομένουν τα μνημόνια μέχρι να έρθει η έλευση του Κυρίου, η δευτέρα παρουσία και δήθεν αλλάξει χαρακτήρα η αποικιοκρατική Ευρώπη.
Όλα τα λεφτά όμως βρίσκονται σε μία και μόνη παράγραφο του κειμένου-μανιφέστου: «Το Σχέδιο Α μας για δημοκρατική Ευρώπη, υποστηριζόμενο με ένα Σχέδιο Β το οποίο δείχνει τη δύναμη που έχουμε και για ποιό λόγο δεν μπορούν να μας τρομοκρατήσουν και να μας υποτάξουν είναι ένα σχέδιο χωρίς αποκλεισμούς, ελκυστικό για την πλειοψηφία των ευρωπαίων. Για να πετύχει απαιτείται ένα υψηλό επίπεδο προετοιμασίας. Η συζήτηση θα ενισχύσει τα τεχνικά του στοιχεία. Πολλές ιδέες βρίσκονται ήδη στο τραπέζι: η εισαγωγή παράλληλων συστημάτων πληρωμών, παράλληλα νομίσματα, η ψηφιοποίηση των συναλλαγών σε ευρώ, συστήματα ανταλλαγής που βασίζονται στις κοινότητες, έξοδος από το ευρώ και μετατροπή του σε ένα νέο κοινό νόμισμα.»
Καταλάβατε που βρίσκεται το ζουμί; Αν όχι να σας εξηγήσω. Οι λεβέντες και η κυρία που υπογράφουν το κείμενο, καίγονται να εισάγουν τα παράλληλα ή διπλά νομίσματα στις χώρες του ευρώ. Σε τι διαφέρει η λογική τους από εκείνη της πρότασης Σόιμπλε για 5ετή «αγραναύπαση» της Ελλάδας; Σε τίποτε.
Και πραγματικά μας κάνει τρομερή εντύπωση. Αυτοί που θεωρούν ως «ουτοπία» στο σημερινό «παγκοσμιοποιημένο» κόσμο, ή συνώνυμο του απομονωτισμού την ελευθερία και την αυτοδιάθεση των λαών. Αυτοί που ονειρεύονται την αναβίωση των παρλιαμέντων του μεσαίωνα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτοί που κατεβάζουν καντήλια και επικαλούνται λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς στην αναφορά και μόνο του εθνικού νομίσματος, της πιο πρακτικά πετυχημένης λύσης του νομισματικού για τους λαούς εδώ και δυο αιώνες τουλάχιστον, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εμφανίσουν σαν Σχέδιο Β τις πιο αποτυχημένες εγκεφαλικές επινοήσεις των κερδοσκόπων.
Όλα αυτά τα «παράλληλα συστημάτα πληρωμών, παράλληλα νομίσματα, η ψηφιοποίηση των συναλλαγών σε ευρώ, συστήματα ανταλλαγής που βασίζονται στις κοινότητες…» είναι επί χάρτου εγκεφαλικές επινοήσεις χωρίς ούτε μια πετυχημένη πρακτική εφαρμογή. Όπου έγινε προσπάθεια να εφαρμοστούν, έφεραν την καταστροφή και οι κερδοσκόποι των νομισμάτων έγραψαν νέες σελίδες δόξας σε βάρος των εργαζομένων και της πραγματικής οικονομίας.
Γιατί δεν κάνουν τον κόπο να μας πουν πότε και πού εφαρμόστηκαν αυτές οι «ιδέες»; Πότε και πού έδωσαν διέξοδο προς όφελος της πλειοψηφίας των πολιτών; Ποτέ και πουθενά. Όλες αυτές οι εγκεφαλικές επινοήσεις είναι μια συνειδητή προσπάθεια των πιο άγριων και αδίστακτων κερδοσκόπων τύπου Σόρος να εκμεταλλευθούν την κατάρρευση του ευρώ και την παράλληλη κατάρρευση των οικονομιών της ευρωζώνης.
Όσο για την «έξοδο από το ευρώ και μετατροπή του σε ένα νέο κοινό νόμισμα,» αυτή κι αν είναι εγκεφαλική επινόηση. Η μόνη οικονομία που μπορεί να το πετύχει, είναι η Γερμανία και ίσως ο Γερμανογαλλικός άξονας. Με άλλα λόγια οι αριστεροί μας προτείνουν αυτό που έχει σαν εναλλακτικό σχέδιο η Γερμανία σε περίπτωση ολοκληρωτικής κατάρρευσης του ευρώ.
Και ρωτάμε: πότε και πού συνέβη μια τέτοια μετεξέλιξη από ένα κοινό νόμισμα σε ένα άλλο; Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο υπό συνθήκες ανοιχτής δικτατορίας και απολυταρχίας. Μόνο υπό συνθήκες ανοιχτής προσάρτησης των μικρότερων οικονομιών από την κυρίαρχη και δεσπόζουσα οικονομία. Μόνο με τον τρόπο που το Πρωσικό κράτος διαμόρφωσε το Γερμανικό Ράιχ, ή με τον τρόπο που ο Χίλτερ επιχείρησε να δημιουργήσει την Ενωμένη Ευρώπη.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε κάθε περίπτωση υπήρχε πάντα μια αριστερά που υποστήριζε επί Κάιζερ ότι το πρόβλημα δεν είναι η αποικιοκρατία, αλλά οι «απάνθρωπες μέθοδοί» της. Ενώ επί Χίτλερ υποστήριζε ότι έστω και με βάρβαρο τρόπο – με την βέρμαχτ και τα Ες Ες – η ναζιστική Ενωμένη Ευρώπη συνιστά ιστορική πρόοδο γιατί κατέλυσε το ξεπερασμένο «εθνικό κράτος».
Άξιοι επίγονοι της αποικιοκρατικής αριστεράς των Κάιζερ και της επαναστατικής αριστεράς επί Χιτλερισμού, είναι οι σύγχρονοι Βαρουφάκηδες, Κωνσταντοπούλου και οι λοιποί της «Αριστεράς του Σόρος». Οι ίδιες λογικές, τα ίδια επιχειρήματα, οι ίδιοι στόχοι. Ας ανοίξουν τα μάτια τους, ιδίως όσοι τυφλώνονται από τον επιθετικό προσδιορισμό αριστερός. Κι ας επαγρυπνούμε όλοι μας. Η δοτή αριστερά των μνημονίων και της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας φαίνεται πώς δεν έχει πει ακόμη το τελευταίο της τραγούδι με τον Τσίπρα. Εγκυμονεί νέες τερατογεννέσεις. Να μην της το επιτρέψουμε.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου