Την πρώτη χώρα που ζήτησε εγγυήσεις για παροχή δανείου αποτελεί η Φινλανδία, η οποία είχε υπογράψει μάλιστα ξεχωριστή συμφωνία με την Ελλάδα για το Μνημόνιο του Φεβρουαρίου 2012. Με βάση την συμφωνία αυτή, την οποία διαμόρφωσε ο τότε Υπουργός Οικονομικών και Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος, παραχωρήθηκαν στην Φινλανδία εγγυήσεις για το δικό της μερίδιο στο ελληνικό δάνειο. Την μυστική συμφωνία αναγκάστηκε να φέρει στο φως η φινλανδική κυβέρνηση μετά από απαίτηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Φινλανδίας, σε δίκη που εκκίνησαν οι αντιπολιτευτικές δυνάμεις της χώρας λόγω έλλειψης διαφάνειας.
Δημοσίευμα του Μαΐου 2013 έγραφε:
«Το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της Φινλανδίας διέταξε την Τρίτη, την κυβέρνηση της χώρας να δώσει στη δημοσιότητα τους όρους της συμφωνίας που υπέγραψε με την Ελλάδα το 2012, με την οποία δόθηκαν στο Ελσίνκι εγγυήσεις σε αντάλλαγμα για τη χορήγηση δανείου στην Αθήνα.
Η απόφαση αυτή συνιστά πλήγμα για την φινλανδική κυβέρνηση, η οποία προσπαθούσε να διατηρήσει κρυφό ένα μεγάλο μέρος της συμφωνίας που έχει δεχτεί σφοδρή κριτική από την αντιπολίτευση της χώρας."Σύμφωνα με το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο η συμφωνία που υπεγράφη με την Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2012 είναι δημόσιο έγγραφο, εκτός των τραπεζικών δεδομένων" αναφέρεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε το δικαστήριο.
Η διευθύντρια επικοινωνίας του υπουργείου Οικονομικών της Φινλανδίας, Ανίτα Σιχβόλα, μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο είπε ότι η συμφωνία αναμένεται να δημοσιοποιηθεί, αφού απαλειφθούν τα τραπεζικά δεδομένα από το κείμενο.
Τη δημοσιοποίηση του κειμένου της συμφωνίας είχαν ζητήσει τα φινλανδικά μέσα ενημέρωσης καθώς και βουλευτές του λαϊκιστικού, ευρωσκεπτικιστικού κόμματος των Αληθινών Φινλανδών.
"Είναι θαυμάσιο που δεν πέρασε η αδιαφάνεια. Η απόφαση της δικαιοσύνης συνιστά μια νίκη για τη διαφανή διακυβέρνηση, πράγμα σημαντικό σε ένα δημοκρατικό κράτος", δήλωσε η βουλευτίνα του κόμματος, Πίρκο Ρουοχόνεν-Λέρνερ.
Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη η Φινλανδία πήρε αποστάσεις από τις υπόλοιπες χώρες, ζητώντας εγγυήσεις από τις χώρες που αντιμετώπιζαν δυσκολίες προκειμένου να τους χορηγήσει δάνεια.
Η συμφωνία με την Ελλάδα αποτέλεσε το πρότυπο για μια άλλη συμφωνία, που υπογράφηκε με την Ισπανία τον Ιούλιο του 2012. Καμία άλλη χώρα της ευρωζώνης δεν ζήτησε εγγυήσεις, ακόμη και εκείνες στις οποίες τα σχέδια στήριξης είχαν δεχτεί έντονες επικρίσεις».
Εγγυήσεις όμως στη Φινλανδία δεν δόθηκαν για πρώτη φορά το 2012. Είχαν ήδη δοθεί σε μορφή ομολόγων για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα του 2011. Τότε, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ενώ δήλωνε δημόσια ότι: «Οι εγγυήσεις είναι κατά της ενότητας στην Ευρωζώνη», είχε ήδη υπογράψει με διαφορά λίγων ημερών την πρώτη ειδική συμφωνία με τη Φινλανδία. Διαβάζουμε στο Βήμα της 16ης Αυγούστου 2011:
«Σε επιτυχή ολοκλήρωση οδηγήθηκε διμερής πρωτοβουλία του υπουργού Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλου με στόχο να ξεπεραστεί το πρόβλημα της συμμετοχής της φινλανδίας στις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου για τη στήριξη της Ελλάδας.
«Η Ελλάδα και η φινλανδία συμφώνησαν, στο πλαίσιο της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της 21ης Ιουλίου, σε ένα χρηματοδοτικό σχήμα που επιτρέπει στην κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο της φινλανδίας να αποφασίσουν τη συμμετοχή της χώρας τους στη νέα δέσμη βοήθειας προς την Ελλάδα, μέσω του EFSF» δήλωσε την Τρίτη ο κ. Βενιζέλος.
Το χρηματοδοτικό σχήμα διαμορφώθηκε τελικά σε τηλεδιάσκεψη που είχε ο κ. Βενιζέλος με τη Φιλανδή ομόλογό του κυρία Γιούτα Ουρπιλάινεν τις προηγούμενες μέρες, ενώ συνεχίζεται η νομική και τεχνική επεξεργασία.
«Το χρηματοδοτικό σχήμα που έχει συμφωνηθεί ανάμεσα στις δύο χώρες θα υποβληθεί προς έγκριση στο Euro WorkingGroup (Eurogroup σε επίπεδο των εκπροσώπων των Υπουργών). Περιττεύει να σημειωθεί ότι το χρηματοδοτικό αυτό σχήμα δεν έχει κανέναν εμπράγματο χαρακτήρα» εξήγησε σήμερα Τρίτη ο υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Υπενθυμίζεται ότι η φινλανδία είχε θέσει το ζήτημα αυτό τόσο στο Eurogroup όσο και στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης, επικαλούμενη σοβαρούς εσωτερικούς πολιτικούς λόγους και μια διμερής συμφωνία Ελλάδας-φινλανδίας γύρω από ένα κατάλληλο χρηματοδοτικό σχήμα συμπεριελήφθη στα συμφραζόμενα της απόφασης της 21ης Ιουλίου».
Η Καθημερινή στις 17 Αυγούστου 2011 έγραφε αρχικά για ακύρωση της συμμετοχής της Φινλανδίας στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δανειοδότησης της Ελλάδας, ενώ αμέσως μετά κάνει λόγο για «ειδική συμφωνία Ελλάδας - Φινλανδίας»:
«Με την ακύρωση ουσιαστικά της συμμετοχής της Φινλανδίας στο νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας, που συμφωνήθηκε και ανακοινώθηκε χθες, η κυβέρνηση προσπέρασε ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια στην υιοθέτηση των αποφάσεων της συνόδου κορυφής από τα εθνικά Κοινοβούλια των χωρών της Ευρωζώνης.
Φινλανδία και Ελλάδα κατέληξαν -έπειτα από τριήμερες διαπραγματεύσεις- στο να συμμετάσχει η Φινλανδία στο νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας, αλλά να υπογραφεί παράλληλα μια νέα δανειακή σύμβαση μεταξύ των δύο χωρών, που θα προβλέπει ότι η τελευταία θα επιστρέψει στην πρώτη -και σε βάθος χρόνου- τη συμμετοχή της (υπολογίζεται σε περίπου 1 δισ. ευρώ επί συνόλου 109 δισ. ευρώ). Η Φινλανδία απειλούσε να μην ψηφίσει τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής της 21ης Ιουλίου, εάν η Ελλάδα δεν έδινε εμπράγματες εγγυήσεις (collateral).
Με την παραπάνω συμφωνία η Ελλάδα «χάνει» 1 δισ. ευρώ, αλλά δεν θα παράσχει εμπράγματες εγγυήσεις (όπως ακίνητα). Για τη συμφωνία ενημέρωσε ο κ. Βενιζέλος τον Γερμανό ομόλογό του κ. Σόιμπλε τη Δευτέρα, ενώ χθες και σήμερα ενημερώνει και τους άλλους ομολόγους του στην Ευρωζώνη, ασκώντας τους ταυτόχρονα πιέσεις για τη γρήγορη υιοθέτηση των αποφάσεων της συνόδου κορυφής».
Στις 30 Αυγούστου 2011, Το Βήμα γράφει για πολλοστή φορά σχετικά με την παροχή εγγυήσεων στη Φινλανδία εκ μέρους της Ελλάδας, ενώ το άρθρο ξεκινά με ''καθησυχαστική'' δήλωση εκ μέρους του Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ πως «το ζήτημα των εγγυήσεων που ζητεί η φινλανδία για να συμμετάσχει στο νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα δανειοδότησης της Ελλάδας δεν θα θέσει σε κίνδυνο τη διαδικασία διάσωσης της χώρας».
Συνολικά, τα ακριβή γεγονότα είχαν ως εξής: Στην Φινλανδία δόθηκαν εγγυήσεις σε μορφή ομολόγων του ελληνικού δημοσίου μετά από παρέμβαση του Ευ. Βενιζέλου για το Μεσοπρόθεσμο του 2011, ενώ για το Μνημόνιο του Φεβρουαρίου 2012 της δόθηκαν εγγυήσεις βάσει μυστικής συμφωνίας, την οποία και πάλι ''επιμελήθηκε'' ο Ευ. Βενιζέλος και που ήρθε στο φως μέσω του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Φινλανδίας.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου