«Προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα» έγραφε ο Βάρναλης στο ποίημα «Οι μοιραίοι» και η πυκνή, απολύτως ορθή και διεισδυτική περιγραφή του για τον συγκεκριμένο τύπο ανθρώπων δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί από άλλον ποιητή ή πεζογράφο. Αθέλητα έρχεται στον νου ο Βάρναλης όποτε μεταδίδεται είδηση για τις «διαπραγματεύσεις» της κυβέρνησης με την τρόικα.
Στα λόγια, διανθισμένα με αοριστία και υπαινιγμούς, δίχως μνεία ονομάτων και περιστατικών, γίνεται σκληρή διαπραγμάτευση. Στην πράξη, οι Ελληνες πληρώνουν τον λογαριασμό, που βγαίνει από τις ταμειακές μηχανές της τρόικας. Οι Ελληνες «διαπραγματευτές» το μόνο που κάνουν είναι να μεταφέρουν τον λογαριασμό από την τρόικα στους... πελάτες, δηλαδή σε όλους εμάς.
Οι παραλληλισμοί με άλλες χώρες δεν τιμούν το πολιτικό προσωπικό της δικής μας. Η γαλλική κυβέρνηση κατέθεσε σχέδιο προϋπολογισμού που προβλέπει τη μείωση του ελλείμματος της χώρας κάτω από το όριο του 3% το 2017, δηλαδή δύο χρόνια αργότερα από την προθεσμία που είχε συμφωνηθεί με τους Γερμανούς.
Σχεδόν ταυτόχρονα με τους Γάλλους, η ιταλική κυβέρνηση ανακοίνωνε ότι σκοπεύει να καθυστερήσει ένα έτος τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, ενώ ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ. Μάριο Ντράγκι επιμένει στις δηλώσεις του για την ανάγκη επενδύσεων για την ανάκαμψη της οικονομίας της ευρωζώνης, σχεδιάζοντας παράλληλα την αγορά επισφαλών δανείων ελληνικών και κυπριακών τραπεζών, που αξιολογούνται ως junk («σκουπίδια»), με στόχο να ενισχυθεί η ρευστότητα στις δύο χώρες.
Και η ελληνική πλευρά αντί να στοιχηθεί πίσω από το διαμορφούμενο μέτωπο Γαλλίας - Ιταλίας έχει γίνει ο πιο πιστός υπηρέτης του Βερολίνου και ο πλέον διαπρύσιος κήρυκας του «μονόδρομου» της περιοριστικής πολιτικής. Να εξηγηθεί αυτή η παράξενη εμμονή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία - τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της έκτακτης ανάγκης που αντιμετωπίζει η χώρα. Επείγει, όμως, να ξεπεραστεί η εθελοδουλία προς τους Γερμανούς. Οι συνθήκες είναι ευνοϊκότερες σε σχέση με το παρελθόν. Χρειάζονται οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου