Του Θεόδωρου Καρυώτη
Στο συνέδριο του περιοδικού Economist ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θυμήθηκε, ξαφνικά, πάλι το θέμα της ΑΟΖ και στο τέλος της ομιλίας του έριξε μια μικρή “ατομική βόμβα” όταν είπε:
«Μέχρι πριν λίγα χρόνια κανείς δεν τολμούσε καν να μιλήσει για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, την ΑΟΖ. Το τολμήσαμε όταν πρωτοαναφέραμε πόσα είναι τα υψηλής βεβαιότητας ενεργειακά αποθέματα στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο και τότε σε κάποιους αυτά φάνηκαν απίστευτα. Τώρα, ακόμα μεγαλύτερες εκτιμήσεις από τις δικές μας δημοσιεύονται σε επίσημες εκθέσεις ξένων γεωλογικών ινστιτούτων και ξένων επενδυτικών οίκων. Τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριέλαβε στην μεσοπρόθεσμη στρατηγική της, για την επόμενη επταετία, να στηρίξει όλες τις χώρες-μέλη να αποκαλύψουν και να εκμεταλλευτούν τα ενεργειακά τους αποθέματα.
Τώρα, όλο και περισσότεροι ξένοι ενεργειακοί κολοσσοί έρχονται και εκφράζουν ενδιαφέρον να υπογράψουν συμφωνίες με την Ελλάδα και για να ψάξουν και για να σκάψουν. Γιατί τα στοιχεία είναι, πράγματι, πολύ ενθαρρυντικά και ίσως πιο ενθαρρυντικά απ’ όσα πίστευαν σήμερα και οι πλέον αισιόδοξοι. Και δεν θέλω επ’ αυτού να πω περισσότερα τώρα. Αλλά αυτό που κανείς δεν τολμούσε να συζητήσει πριν λίγα χρόνια, τώρα ήδη άρχισε και προχωράει και για να γίνει σωστά πρέπει η Ελλάδα να εξασφαλίσει την μέγιστη στήριξη από τους εταίρους της, από τους συμμάχους της και ήδη λοιπόν την εξασφαλίσαμε».
Τρόμαξα όχι τόσο για τον κυκλώνα που χτύπαγε εκείνη την ώρα την Ουάσιγκτον όσο για την ξαφνική επαναφορά του φοβικού συνδρόμου. Το διάβασα αρκετές φορές και δεν μπορούσα να το χωνέψω: «και για να γίνει σωστά, πρέπει η Ελλάδα να εξασφαλίσει τη μέγιστη στήριξη από τους εταίρους και τους συμμάχους της»! Και κατέληξε «και ήδη λοιπόν την εξασφαλίσαμε.
Δηλαδή υπάρχει και μη σωστή ανακήρυξη ΑΟΖ; Δηλαδή πως την εξασφαλίσαμε; Αφού την εξασφαλίσαμε, γιατί δεν την ανακηρύσσουμε; Τι άλλο περιμένουμε; Δηλαδή ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος δεν έκανε σωστή ανακήρυξη μια και δεν είχε ενημερώσει κανέναν για τις προθέσεις του; Απ’ ότι θυμάμαι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δεν συμφωνούσαν, τότε, καθόλου με την ανακήρυξη της κυπριακής ΑΟΖ διότι φοβόντουσαν την αντίδραση της Τουρκίας. Έχει πλέον μαλλιάσει η γλώσσα μου γράφοντας συνεχώς ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος ανακήρυξε την ΑΟΖ το 2004 διαθέτοντας 4 τανκς και 2 ελικόπτερα.
Εφόσον λοιπόν εξασφαλίσαμε τη στήριξη από τους εταίρους και τους συμμάχους, για να εφαρμόσουμε το Δίκαιο της Θάλασσας και να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ, η Ελλάδα θα πρέπει, σύντομα, να προβεί στην ίδια ενέργεια στην οποία προέβησαν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, δηλαδή να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ, με βάση το εθιμικό δίκαιο της θάλασσας, όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας. Φυσικά, μια τέτοια ΑΟΖ δεν θα διαθέτει μόνο η ηπειρωτική χώρα, αλλά και όλα τα ελληνικά νησιά.
Η ανακήρυξη βέβαια της ΑΟΖ δεν σημαίνει και οριοθέτηση. Μετά την ανακήρυξη η Ελλάδα πρέπει να προβεί σε οριοθέτηση της ΑΟΖ με τα 6 παράκτια κράτη που έχει θαλάσσια σύνορα. Αυτά είναι η Αλβανία, η Ιταλία, η Λιβύη, η Αίγυπτος, η Κύπρος και η Τουρκία. Τελικά, η Ελλάδα φάνηκε πολύ τυχερή γιατί η πλειοψηφία των υδρογονανθράκων της δεν βρίσκεται στο Αιγαίο Πέλαγος και επομένως δεν χρειάζεται να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με αυτή της Τουρκίας.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Άξια προσοχής είναι μια σημαντική παράληψη στη βαρυσήμαντη δήλωση του Ελληνα Πρωθυπουργού: «Μέχρι πριν λίγα χρόνια κανείς δεν τολμούσε καν να μιλήσει για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, την ΑΟΖ. Εμείς το τολμήσαμε.” Η εν λόγω δήλωση παραβλέπει την μακροχρόνια προσφορά άλλων, του γράφοντος περιλαμβανομένου, επί του θέματος. Κατά τις ενδείξεις το έγκριτο περιοδικό Economist φαίνεται ότι ειδικεύεται στις μεγάλες κουβέντες γύρω από την ελληνική ΑΟΖ.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου