Το μπάχαλο του διαδικτύου ορίζει στο τέλος το μέλλον μας…

Όποιο θέμα και να αναδεικνύει η επικαιρότητα, αυτό που μένει στο μυαλό του μέσου ανθρώπου στην Ελλάδα συνήθως δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ο λόγος είναι απλός. Η ελευθερία που προσφέρει το διαδίκτυο έχει οδηγήσει σε καταστάσεις τραγελαφικές, όπου καθένας γράφει ό,τι του κατέβει, με έμφαση… στη συνωμοσιολογία.
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Έμπειροι αναλυτές, με ψύχραιμη σκέψη και «πέννα» γράφουν σοβαρά πράγματα σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, χωρίς να τυγχάνουν της προσοχής που θα άξιζαν οι απόψεις τους, αφού είναι ίσως και κατανοητό την προσοχή του κοινού να τραβάει περισσότερο ένας τίτλος που «κηρύσσει τον πόλεμο», φέρνει την καταστροφή, υπόσχεται «αίμα και σπέρμα», με αποτέλεσμα κάθε ορθολογική αντιπαράθεση επιχειρημάτων και η ψύχραιμη αποτύπωση μιας είδησης, να μην έχει κανένα νόημα.
Μπορεί να ζούμε στην εποχή της ελεύθερης πληροφόρησης, όμως η ελευθερία αυτή στο διαδίκτυο, την οποία πρέπει να περιφρουρήσουμε, αφού η απαγόρευση ποτέ δεν έφερε αποτελέσματα, έχει οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις με αποτέλεσμα αξιόλογες γραφίδες να εξαφανίζονται σε κολοσσιαίους όγκους «σκουπιδιών».

Όσο πιο υπερβολικό το δημοσίευμα, τόσο περισσότερη η επισκεψιμότητα, τόσο μεγαλύτερες οι ευκαιρίες για κέρδη που δίνει το χαοτικό και ανεξέλεγκτο διαδίκτυο. Όμως παράλληλα, εξακολουθεί μια διαδικασία διαρκούς μη ορθολογικής «εκπαίδευσης» μιας κοινωνίας που εθίζεται ολοένα και περισσότερο να αντιμετωπίζει όσα συμβαίνουν συνωμοσιολογικά, μακριά από τη συνεχή μελέτη και αναζήτηση λογικών επιχειρημάτων.
Εάν μάλιστα συνυπολογιστεί και η τάση ανάγνωσης των ειδήσεων «διαγώνια» λόγω απουσίας χρόνου, αυτό που μένει είναι άκρως διαστρεβλωτικό της πραγματικότητας, κάτι που αντανακλάται στις απόψεις που διατυπώνουν για θέματα της επικαιρότητας οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι.
Αυτό αποτυπώνεται όμως και στο πολιτικό τοπίο, καθότι οι φορείς βάναυσα διαστρεβλωμένων αντιλήψεων, καλούνται δια της ψήφου τους να εκλέξουν κυβερνήσεις και τα αποτελέσματα είναι ορατά. Καλό είναι να ψέγουμε τον «εξωτερικό παράγοντας», την τρόικα και τη λιτότητα, καλύτερο θα ήταν όμως το να υπάρχει συναίσθηση και όλοι μας να πατάμε το «φρένο», αφού πέφτουμε θύματα ενός φαύλου κύκλου παραπληροφόρησης, η οποία δια της μεθόδου της προέκτασης της φαντασίας ενός εκάστου, δίνει «μυθικές διαστάσεις» ακόμα και στα απλούστερα και πιο κατανοητά από όλους θέματα.

Οι χαρακτηρισμοί που έχουν αποδοθεί στο σημερινό ελληνικό Κοινοβούλιο είναι εξόχως μειωτικοί. Αναλογίστηκε ποτέ κανείς τον ρόλο που παίζει η τεράστια αυτή «χωματερή» του διαδικτύου; Ας αναλογιστούμε ποιους έχουμε βάλει στη Βουλή να μας εκπροσωπούν για να κατανοήσουμε για ποιον λόγο έχουν ανέβει τόσο πολύ οι τόνοι. Ας αναλογιστούμε επίσης, πόσοι άνθρωποι δίχως παιδεία αλλά και ένσημα βρίσκονται στα πράγματα, διακομματικά…

Τις συνέπειες για τη χώρα μπορεί ο μέσος Έλληνας να τις συνειδητοποιήσει και να τις αποτρέψει. Οι αμφιβολίες ότι αυτό στις σημερινές συνθήκες είναι εφικτό, είναι ισχυρότατες, ιδίως από τη στιγμή μάλιστα που φύονται συνεχώς και νέες προσπάθειες χειραγώγησης και ελέγχου της κοινής γνώμης, μέσω αυτού του είδους της χαοτικής ενημέρωσης και του ιδιότυπου «μαντρώματος» των ψηφοφόρων και της εκλογικής πελατείας, δια της μεθόδου της ενίσχυσης προϋπαρχόντων στερεοτυπικών πεποιθήσεων.

Τα «λόμπι» του διαδικτύου είναι πλέον πολύ ισχυρά, είναι και αόρατα, τουλάχιστον για τον απλό μέσο πολίτη. Εάν δεν ελεγχθεί το φαινόμενο με συνειδητοποίηση του κινδύνου από την πλευρά των πολιτών, τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά. Διότι όταν συνειδητοποιήσουμε το που οδηγεί η παρούσα ανεξέλεγκτη κατάσταση και πόσο δραματικά διαστρεβλωμένη είναι η αντίληψη που επικρατεί για την πραγματικότητα «εκεί έξω», ίσως να είναι πολύ αργά.

Η χώρα θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να ανακάμψει. Τότε θα διαπιστώσουμε ότι όσα υφιστάμεθα σήμερα ωχριούν μπροστά στα πραγματικά χειρότερα, όταν μια ολόκληρη χώρα θα βρίσκεται στο καναβάτσο. Ευχόμαστε ολόψυχα να αποδειχθεί ότι ήμασταν εμείς εκτός πραγματικότητας…
πηγή