Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε την άμυνα να βρίσκεται για άλλη μια φορά στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Πρώτα με την αμυντική βιομηχανία και τώρα με την χιονοστιβάδα αποκαλύψεων για τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Είναι πραγματικά εξοργιστικές οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών για την διαφθορά στο χώρο της άμυνας και των εξοπλιστικών προγραμμάτων, και είναι γεγονός ότι οι αμυντικές βιομηχανίες της χώρας δεν είναι βιώσιμες και σε καιρούς κρίσης, όπως στις μέρες μας, η συντήρηση τους είναι προβληματική.
Είναι όμως αυτή όλη η αλήθεια; Άρχισε πραγματικά να ξεκαθαρίζει κάτι σε αυτόν τον τόπο; Αποφάσισε η πολιτική μας ηγεσία να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο και τα πράγματα σε μια σειρά ή απλά η άμυνα είναι για άλλη μια φορά ο εύκολος στόχος και η βαλβίδα ασφαλείας του συστήματος; Είναι μήπως η άμυνα η Ιφιγένεια που πρέπει να θυσιαστεί έτσι ώστε να μην θιγούν άλλα, πιο σημαντικά και μεγάλα θέματα; Ας το εξετάσουμε λοιπόν λίγο πιο αναλυτικά.
Λίγη Ιστορία
Για όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης, οι Ένοπλες Δυνάμεις έχοντας την «ρετσινιά» της δικτατορίας, ήταν πάντα ο βολικός «σάκος του μποξ» για το πολιτικό σύστημα.
Είχαν συνδεθεί με την κατάλυση της Δημοκρατίας και της ελευθερίας στην μνήμη του λαού. Δεν ήταν δύσκολο λοιπόν να σπιλωθούν και να απαξιωθούν συστηματικά και κατά κόρον από μια γενιά «πολιτικών ηγετών» που αναδύθηκαν με μόνο «προσόν» τους το ότι εναντιώθηκαν (έστω και ως αυτοεξόριστοι τουρίστες οι περισσότεροι) στην χούντα.
Δεν ήταν δύσκολο να ταυτιστούν με την εικόνα του υποανάπτυκτου και πρωτόγονου παρελθόντος που οι καιροί μας αφήνουν πίσω. Ένα αναγκαίο κακό που η ΕΕ και η Ελληνοτουρκική φιλία το καθιστούν άχρηστο σιγά-σιγά.
Είναι τυχαίο ότι από την αρχή της κρίσης τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και οι εργαζόμενοι στην αμυντική βιομηχανία ήταν οι πρώτοι που είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται δραματικά; Είναι τυχαίο ότι ο αμυντικός προϋπολογισμός ήταν ο πρώτος και πιο εύκολος στο να μειωθεί;
Δεν είναι γιατί αυτοί είναι οι μόνοι που δεν μπορούν και δεν έχουν και το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν. Είναι επίσης οι μόνοι που επέλεξαν να ακολούθησαν αυτή την σταδιοδρομία βασιζόμενοι σε κάποια ιδανικά και αξίες, γνωρίζοντας καλά τους περιορισμούς, το προδιαγεγραμμένο της πορείας και τις θυσίες που έπρεπε να κάνουν οι ίδιοι. Δεν το έκαναν απλά για να βγάζουν το ψωμί τους.Σίγουρα όχι όλοι, αλλά με τεράστια διαφορά οι περισσότεροι στον χώρο των ενόπλων δυνάμεων ξεκίνησαν και συνεχίζουν με αυτό το σκεπτικό. Και τιμούν τον όρκο τους.
Είναι και οι μόνοι που κανένας δεν τους προστατεύει ή δεν αγωνίζεται για αυτούς γιατί είναι υπόλογοι στα μάτια της κοινωνίας. Είναι οι άχρηστοι «καραβανάδες» που τους πληρώνουμε για να κάθονται. Τα άχρηστα όπλα που αγοράζουμε ενώ ο κόσμος πεινάει.
Αν δε κάποιος ασχολείται με αυτούς τότε είναι περίεργος, κρυφό-φασίστας, και σίγουρα οπισθοδρομικός, λάτρης της βίας και εχθρός της Δημοκρατίας και της προόδου.
Κακά τα ψέματα η άμυνα είναι πολύ βολική. Ήταν πάντα και θα είναι πάντα η βαλβίδα ασφαλείας αυτού του πολιτικού συστήματος. Και για αυτό το λόγο όλα ξεκινάνε, και δυστυχώς, συνήθως μένουν και σε αυτή.
Ο κλέψας του κλέψαντος
Κανένας φυσικά δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τα τελευταία 30 χρόνια είχαμε ένα πάρτι διαφθοράς στον χώρο της άμυνας και των εξοπλισμών. Ιδίως όσοι ασχολούνται με τον χώρο της άμυνας το ήξεραν πολύ καλά και δεν είναι λίγες οι προσπάθειες ανάδειξης αυτού του προβλήματος.
Δεν ήταν ούτε ένα ούτε δύο τα προγράμματα που τα νούμερα τους δεν έβγαιναν και ήταν ηλίου φαεινότερο ότι τα περίφημα αντισταθμιστικά ωφελήματα είχαν άλλο «αντισταθμιστικό» ρόλο που ωφελούσε συγκεκριμένα άτομα.
Από μια άλλη οπτική γωνία όμως, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί και ότι τα παρακάτω γεγονότα καθιστούν την επιλογή της άμυνας πολύ εύκολη και ίσως ιδανική για μια θεαματική, αλλά επιλεκτική και πολύ επιφανειακή «πάταξη» της διαφθοράς.
α) Η «αγορά» της άμυνας έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια και δεν προβλέπεται να πάρει μπροστά ξανά για αρκετά χρόνια. Ένα κακόβουλο και καχύποπτο μυαλό θα μπορούσε να πει και ότι οι μίζες σε αυτόν τον χώρο έχουν τελειώσει.
β) Οι πολιτικοί και οι πολιτικά διορισμένοι υψηλόβαθμοι που εμπλέκονται με αυτόν τον χώρο είναι είτε ήδη στην φυλακή είτε στον δρόμο για αυτή. Άρα με την κεφαλή ήδη χαμένη, οι υπόλοιποι διεφθαρμένοι είναι αναλώσιμοι.
γ) Οι επιχειρηματίες που σχετίζονται με αυτόν τον χώρο είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα αποκλειστικά σε αυτόν τον χώρο. Συνεπώς υπάρχουν κάποια, ίσως βολικά, στεγανά ως προς την έκταση της διαφθοράς που προκάλεσαν, καθώς και τις αποκαλύψεις που θα ακολουθήσουν από αυτούς.
δ) Μπορεί το ποσό των δύο-τριών δις ευρώ για μίζες και υπερκοστολογήσεις σε βάθος δεκαπενταετίας να ακούγεται, και να είναι μεγάλο, αλλά αν αναλογιστεί κανείς την διαφθορά και την σπατάλη στο υπόλοιπο κράτος, τότε τα χαμένα ποσά της άμυνας είναι μάλλον πταίσματα και το σύνολο τους είναι πολύ μικρότερο από τα λεφτά που χάνονταν ή χάνονται ακόμα κάθε χρόνο σε όλους τους άλλους τομείς μαζί ή ακόμα και σε μερικούς από αυτούς από μόνους τους.
Είναι λοιπόν πολύ βολικό και πιθανώς πολύ εύκολο για ένα πολιτικό σύστημα που πασχίζει να επιβιώσει και μέσα σε αυτή του την προσπάθεια είναι αναγκασμένο να δώσει κάποια «παιδιά» του για να σώσει τα υπόλοιπα, το να χτυπήσει την διαφθορά στην άμυνα.
Διαφθορά και μίζες δεν μπορεί να υπάρχουν μόνο στην άμυνα και παράλληλα τα περισσότερα έργα και προμήθειες του δημόσιου τομέα να κοστίζουν πολλαπλάσια του προϋπολογισμού τους και πολλά αν όχι τα περισσότερα να μην είναι καν λειτουργικά.
Διαφθορά και μίζες δεν μπορεί να υπάρχουν μόνο στην άμυνα και ταυτόχρονα το κόστος ενέργειας στην Ελλάδα να είναι από τα μεγαλύτερα στην ΕΕ, η ενεργειακή παραγωγή μας να είναι η παλαιότερη από πλευράς πρώτων υλών και εργοστασίων, να βασίζεται κυρίως στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο να κοστίζει 30% περισσότερο από ότι για όλους τους άλλους, και τα κοιτάσματα που φαίνεται ότι έχουμε τόσα χρόνια να τα ανακαλύπτουμε έτσι στα ξαφνικά.
Διαφθορά και μίζες δεν γίνεται να υπάρχουν μόνο στην άμυνα και το σύνολο σχεδόν των φαρμάκων και ιατρικών παρελκόμενων μας να μειώνονται στο μισό και παρακάτω σε μια μέρα και κανένας από τους προμηθευτές τους να μην έχει πρόβλημα επιβίωσης.
Διαφθορά υπάρχει και στις τράπεζες, και στα χρηματιστήρια, και στην ενέργεια, και στις κατασκευές, και στην υγεία, και στις προμήθειες, και κυρίως στην διαχείριση του δημόσιου χρήματος είτε αυτό αφορά εθνικά κονδύλια, κοινοτικά κονδύλια, την τοπική αυτοδιοίκηση ή τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αν κάποιος λοιπόν θέλει να κάνει κάθαρση ξεκινάει από τα πράγματα που βγάζουν μάτι και κοστίζουν πολύ. Και προσπαθεί να πιάσει τους πάντες και τα πάντα.Ελπίζω, αυτή η κάθαρση λοιπόν να ακολουθήσει και στους υπόλοιπους τομείς του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Γιατί η άμυνα είναι πολύ βολική για να ρίξει στάχτη στα μάτια μας άλλη μια φορά.
Πάνος Μητρονίκας
Ηλ. Μηχανικός Η/Υ & Αυτοματισμού
Μέλος του Π.Σ. των Δημοκρατικών
πηγή
Δημοσίευση σχολίου