του Σταύρου Καρκαλέτση*
Ένα πολιτικό θρίλερ για γερά νεύρα διαδραματίστηκε στην Αθήνα. Η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε με πρόφαση τα της ΕΡΤ, πήγαμε σε δικομματική κυβέρνηση με τη συμμετοχή μόνο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, και τώρα, μέσα από μια τέτοια λύση ανάγκης όλα καθίστανται ρευστά. Η συγκυβέρνηση κρατιέται από μια κλωστή και πρροεξοφλείται πως θα καταρρεύσει, το αργότερο το φθινόπωρο. Και αν πάμε σε κλογές, ως γνωστόν το πρόγραμμα προσαρμογής της χώρας και οι επόμενες δόσεις, τέλος. Μας προειδοποίησαν άλλωστε όλοι: Και η Κομισιόν, και το ΔΝΤ αλλά και η Ουάσιγκτον. Μήπως όμως τελικά είναι καλύτερα; Μήπως ο γόρδιος δεσμός πρέπει να κοπεί με μια σπαθιά, σε μια κοινωνία και δύο κράτη (ακολουθεί πλέον και η Κύπρος στον μνημονιακό καιάδα...) που μέσα στην παρούσα νοσηρή κατάσταση αργοπεθαίνουν; Εκτός κι αν συνεχίσουμε να εξαντλούμε τα πολιτικό και κοινωνικό μας όραμα στην ...επόμενη δόση (!), όπως ο ναρκομανής που εκλιπαρεί!
Ούτε ο Βενιζέλος ελπίζει στην μακροημέρευση και επιτυχία μιας κυβέρνησης 152, 153 βουλευτών. Ούτε καν ο Σαμαράς ο ίδιος. Και ποιός βλέπει να έρχονται καλά νέα στην οικονομία, ώστε να αντέξει η κυβέρνηση μέχρι την έξοδο από την κρίση; Αμφιβάλλουμε, και αμφιβάλλουν σίγουρα κι αυτοί οι ίδιοι. Οι ίδιοι οι δανειστές μας, ομολογούν πως οι αριθμοί "δεν βγαίνουν''.
Αν αντέξουν κάποιο διάστημα μαζί οι δύο εταίροι, σύντομα θα δούμε την ΝΔ να κατρακυλάει δημοσκοπικά. Ο κόσμος δεν ξεχνά! Ούτε θα χαρούν πολλοί βλέποντας τον κύριο υπεύθυνο του καταντήματος της χώρας, το ΠΑΣΟΚ, να επανακάμπτει στην εξουσία, με ενισχυμένο τώρα μερίδιο. Και με τον Βενιζέλο συγκυβερνήτη, πόσο θα αντέξει μια τέτοια κυβέρνηση; Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προεξοφλούμε πως τώρα, από θέση ισχύος και ως μόνο υποστήλωμα αυτής της κυβέρνησης, θα ζητήσει από τον πρωθυπουργό περίπου τα πάντα: Αντιρατσιστικά νομοσχέδια, υπουργεία, θέσεις για τα αμαρτωλά παιδιά του ''παλιού, καλού ΠΑΣΟΚ'' και πάει λέγοντας. Άλλωστε, που θα ξαναβρεί την ευκαιρία; Εδώ δεν γνωρίζει αν το κόμμα του θα ξαναμπεί στη Βουλή.
Κανείς, κανένας Έλληνας, σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν δικαιούται να πιστεύει πιά στη ''θεραπεία που σκοτώνει''. Οι αρχίατροι της διεθνούς των τοκογλύφων (πιό κομψά: ''αγορές'') μας χορηγούν κάθε φορά τη δόση, και κάθε φορά μας ζητούν και κάτι παραπάνω. Ως που θα φτάσει η υποταγή, η εκποίηση, το ξεπούλημα;
Ας φροντίσει η αντιπολίτευση, βρίσκοντας συγκλίσεις επί ρεαλιστικής βάσης, να οδηγήσει σε πολιτικές ανατροπές. Το ίδιο καθήκον αφορά και στις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις στην Κύπρο που αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα πως τον οικονομικό αρμαγεδώνα που υπέστη η Μεγαλόνησος, ακολουθεί το Ανάν 2 και η υφαρπαγή του ενεργειακού πλούτου μας. Ήδη τρέχουν εξελίξεις στη Λευκωσία, που καταδεικνύουν τη διαμόρφωση ενός αντιμνημονιακού μπλοκ με πατριωτικά χαρακτηριστικά. Και στην Αθήνα, οι παλιές διαχωριστικές του ''αριστερός'' και ''δεξιός'' προσπερνούνται από τη νεοφιλελεύθερη επέλαση και θάβονται στα κοινωνικά ερείπια των μνημονιακών επιταγών.
Η διασύνδεση και συντονισμός των δυνάμεων που αντιμάχονται τα εθνοκτόνα μνημόνια και υπερασπίζονται το εθνικό κράτος και την εθνική αξιοπρέπεια, πρέπει να οικοδομήσει ενιαίο και αρραγές μέτωπο. Αθηνών και Λευκωσίας. Έναν ενιαίο αντιμνημονιακό χώρο, που θα στείλει επιτέλους ηχηρά μηνύματα σε Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον: Πως δεν είμαστε δεδομένοι. Και πως αποφασίσαμε να αλλάξουμε αυτό που μας ετοιμάζουν...
* ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ - ΑΜΥΝΤ. ΑΝΑΛΥΤΗΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου