Αν εξαιρεθεί η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, όλοι οι υπόλοιποι είναι «λίγοι» σε σημείο που να μη μπορεί κάποιος να πει ότι πρόκειται για τυχαίο γεγονός
Είναι διαπιστωμένο ότι εδώ και 20 χρόνια τουλάχιστον απουσιάζουν οι ηγέτες σε όλες τις χώρες, σε όλους τους τομείς. Στη δε πολιτική, πολλές φορές γράψαμε ότι προβάλλονται μειωμένης ικανότητας ή αντίληψης, και αν προκύψει κάποιος ικανός, αυτός θα είναι ευάλωτος ώστε άνευ κόπου να «προσαρμοσθεί προς τας υποδείξεις».
Παλαιότερα, την αδυναμία των πολιτικών, μπορούσε να την καλύψει η έντονη παρουσία πνευματικών ηγετών, οι οποίοι με τις παρεμβάσεις τους ανελάμβαναν ουσιαστικά τον ρόλο του ταγού, ενημερώνοντας τον λαό και υποχρεώνοντας τους πολιτικούς να ενδιαφερθούν γι’ αυτόν. Τώρα, ούτε πνευματική ηγεσία υπάρχει, αφού προβάλλεται -στους τομείς του πνεύματος και της τέχνης- κατά κανόνα δευτέρας διαλογής «εμπόρευμα», ώστε να επιταχυνθεί ο πνευματικός ευνουχισμός των λαών.
Πέρσι τον Ιούλιο, ο γαλλικός «Monde», καυτηρίασε -μετά την Σύνοδο Κορυφής- τη συμπεριφορά των Ευρωπαίων ηγετών απέναντι στην κρίσιμη κατάσταση της ευρωζώνης, σε κύριο άρθρο με τίτλο: «Πολιτική ελαφρότητα, με την οικονομία στα επείγοντα». Ειδικότερα, τους κατηγόρησε για «ανευθυνότητα» και σχολίασε ότι «δεν κάνουν τη δουλειά τους», και μάλιστα όπως ανέφερε «καμία μέρα της εβδομάδας».
Αν εξαιρεθεί η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, όλοι οι υπόλοιποι είναι «λίγοι» σε σημείο που να μη μπορεί κάποιος να πει ότι πρόκειται για τυχαίο γεγονός. Ποιον να αναφέρεις και ποιον να αφήσεις! Τον Κάμερον, τον Σαρκοζί, τον Ολάντ, τον Μπερλουσκόνι; Για τους δικούς μας δεν μιλάω, αφού ο καθένας μας κρίνει την πολιτική με χρωματιστά γυαλιά, και θεωρεί ότι ο «άλλος» είναι ανίκανος, ενώ ο «δικός» του πιάνει πουλιά στον αέρα. Για δε την Γερμανία, ο υπογραφόμενος άπειρες φορές έχει γράψει, πως είναι ένας από τους βραχίονες του Συστήματος, γι’ αυτό και προωθήθηκαν οι κατάλληλοι ηγέτες, ώστε να διαλύσουν την Ευρώπη (ό,τι απέμεινε, δηλαδή).
Ένα χρόνο μετά, πριν από δυο μέρες, έρχεται ο «Economist», να μας ταρακουνήσει πάλι, με τίτλο στο άρθρο του: «Υπνοβάτες που βαδίζουν στον γκρεμό οι Ευρωπαίοι ηγέτες». Τι πρέπει άραγε να υποστούμε ακόμη, ώστε να αντιληφθούμε ποιους μας βάζουν να ψηφίζουμε;
Το δημοσίευμα προειδοποιεί: «Για το καλό όλων, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να ταρακουνηθούν και να βγουν από τον λήθαργό τους. Πρέπει να αντιληφθούν ότι εάν δεν αναλάβουν δράση, η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει τη στασιμότητα ή τη διάλυση - ενδεχομένως και τα δύο». Το θέμα είναι αν μπορούν να το αντιληφθούν, αλλά και αν υπάρξουν κάποιοι που θα το αντιληφθούν, είναι αμφίβολο αν τους αφήσουν. Για ποιο λόγο προωθήθηκαν, άλλωστε; Μα, για να μη αντιλαμβάνονται και να μη μπορούν να αντιδράσουν.
Ο «Economist», επισημαίνει αυτό που όλοι στην Ελλάδα γράφουμε, Ότι η Ευρώπη «θα έπρεπε να χαλαρώσει τη λιτότητα, μειώνοντας τον ρυθμό των περικοπών στις δαπάνες και αξιοποιώντας χρήματα από τον πυρήνα της Ευρωζώνης για ενίσχυση της απασχόλησης των νέων και επενδύσεων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της περιφέρειας». Το άρθρο καταλήγει: «Εάν οι υπνοβάτες ενδιαφέρονται για το νόμισμα και τους λαούς τους, πρέπει να ξυπνήσουν».
Σύμφωνα με τα παραπάνω, οφείλουμε κι εμείς να αναλογισθούμε την ευθύνη μας, και να αποφύγουμε την παγίδα αναδεικνύοντας με την ψήφο μας μετριότητες. Εκτός και αν, δεν μπορούμε ούτε εμείς να ξεφύγουμε από την μετριότητα, όπως υποστηρίζεται σε έρευνα, του δρ. Jan te Nijenhuis, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Σύμφωνα με αυτήν, υπάρχει πτώση της ανθρώπινης νοημοσύνης από την βικτοριανή εποχή! Οι κάτοικοι του δυτικού κόσμου έχουν χάσει 14 IQ πόντους κατά μέσο όρο, από τότε.
Έχει διαπιστωθεί, λέγει ο δρ. Jan te Nijenhuis, ότι οι γυναίκες με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης τείνουν να έχουν λιγότερα παιδιά από ότι οι γυναίκες με χαμηλότερο δείκτη. Αυτή η συσχέτιση μεταξύ I.Q. και γονιμότητας έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά σε έρευνες κατά τον τελευταίο αιώνα. Αλλά αυτή δεν είναι η πρώτη ένδειξη μιας πιθανής μείωσης της ανθρώπινης νοημοσύνης.
Ο δρ. Nijenhuis και οι συνάδελφοί του, ανέλυσαν τα αποτελέσματα 14 μελετών σχετικά με την ευφυΐα που διεξήχθησαν μεταξύ 1884-2004. Εκτιμήθηκε ο χρόνος αντίδρασης των συμμετεχόντων σε κάποιο οπτικό ερέθισμα κατά το οποίο καλούνται να πατήσουν ένα κουμπί. Ο χρόνος αντίδρασης αποτυπώνει την πνευματική ταχύτητα επεξεργασίας ενός ατόμου, και θεωρείται ένδειξη της γενικής νοημοσύνης. Σύμφωνα με τη μελέτη, ο οπτικός χρόνος αντίδρασης στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν περίπου 194 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Το 2004, ο χρόνος αντίδρασης αυξήθηκε στα 275 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Αν έχει βάση η έρευνα, αυτό σημαίνει ότι «δεν βρομάει το ψάρι» μόνον από το κεφάλι.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου