Ευτυχώς, για μια ακόμη φορά, το βρήκαμε αυτό που φταίει για την «κακοδαιμονία» στις σχέσεις με την Τουρκία. Και με αυτή την εξαιρετικής σημασίας «ανακάλυψη», την… πιστώνεται ο υπουργός μας επί των Εξωτερικών, Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Ο υπουργός βρέθηκε στην Τουρκία όπου συναντήθηκε με τον ομόλογό του – εννοείται ότι είναι φίλος του, τι ρωτάτε… – Αχμέτ Νταβούτογλου, έναν «οραματιστή αρχιτέκτονα» της εμπνευσμένης «πολιτικής μηδενικών προβλημάτων», η οποία έχει κατορθώσει να ανατρέψει τα πάντα στην περιοχή, μαζί όμως και το όνομά της, αφού πλέον περιγράφεται γλαφυρά ως «πολιτική παντοδαπών προβλημάτων».
Τι προέκυψε από αυτή τη συνάντηση; Πρώτα από όλα γνήσια έκφραση των θερμών συναισθημάτων, αγκαλιές, φιλιά, γέλια, χαμόγελα, μια γνήσια ατμόσφαιρα… έντονης φιλίας και αγάπης (μην ξεχνάμε ότι ήταν και του Αγίου Βαλεντίνου στις 14 Φεβρουαρίου, οπότε αυτονόητα γιόρταζε και η γνήσια ελληνο-οθωμανική αγάπη). Όλα ήταν όμορφα.
Στη συνέντευξη που ακολούθησε ο Αβραμόπουλος έκανε λόγο για «σχέσεις-μοντέλο» ανάμεσα στις δυο χώρες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αλλά και μια διαπίστωση που ανατρέπει όσα γνωρίζουμε για την πορεία των διεθνών σχέσεων στο διάβα των αιώνων: Τα ελληνοτουρκικά πάσχουν από ένα «πρόβλημα ψυχολογίας», τίποτε άλλο. Άρα όσοι υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα είναι τα συγκρουόμενα συμφέροντα των δυο χωρών σε μια κρίσιμη γεωπολιτική περιοχή, δεν ξέρουμε τι λέμε.
Είναι όπως αυτή η άλλη εμπνευσμένη πολιτική των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Η λογική τους είναι ότι με την υιοθέτηση μικρών κάθε φορά μέτρων για την ανάπτυξη ή την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δυο πλευρές, όλα σιγά-σιγά θα φτιάξουν. Άρα το πρόβλημα είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον. Όχι τα ενικά συμφέροντα. Δηλαδή, εάν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ μας, η Τουρκία θα αποσύρει το casus belli κι εμείς θα ρίξουμε ένα φάσκελο στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και αντί για τους υδρογονάνθρακες και τον έλεγχο μιας στρατηγικής σημασίας περιοχής, όπως το Αιγαίο, θα οραματιστούμε τα πλεονεκτήματα της… ελεύθερης ναυσιπλοΐας.
Οι Τούρκοι θα πάνε νοτίως του Καστελορίζου και θα αρχίσουν έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων με δάκρυα στα μάτια και φορώντας μπλουζάκια με την ελληνική σημαία πάνω, αλλά θα αναγράφουν κιόλας «πετρέλαιο-στοπ», εννοώντας ότι η μουντζούρα του «μαύρου χρυσού» δεν θα λεκιάσει» τη σχέση-μοντέλο ανάμεσα στην Αθήνα και την Άγκυρα.
Θα υπάρξουν αναλύσεις και λογοτεχνικά κείμενα που θα αμφισβητούν την καταλληλότητα του όρου, υποστηρίζοντας ότι τα σύγχρονα απορρυπαντικά δυσκολεύονται να απομακρύνουν τους λεκέδες από το πετρέλαιο από τα καθαρά μπλουζάκια.
Τούτων λεχθέντων και διαβάζοντας τα ρεπορτάζ με τα αποτελέσματα της επίσκεψης Αβραμόπουλου στην Τουρκία, υπάρχουν άραγε πολλοί που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι στο παρασκήνιο δεν βρίσκεται μια διαδικασία η οποία σκοπεύει να βρει μια λύση στο πρόβλημα των υδρογονανθράκων που διεκδικεί η Τουρκία στην ελληνική ΑΟΖ; Ας περιμένουμε να δούμε τι θα ανακοινωθεί. Κάποια στιγμή θα μας «σκάσουν το παραμύθι». Προς τα πού θα γέρνει η πρόταση, απλά θα ακολουθεί τον κανόνα της ισχύος που διέπει τις διεθνείς σχέσεις, μην έχετε καμία αμφιβολία περί αυτού…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου