Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Γενιές και γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν με ένα όνειρο. “Να βάλουμε το κεφάλι μας κάτω από ένα κεραμίδι”. Μετά το “κεραμίδι” έγινε όνειρο και για το παιδί. Και συνήθως οι γονείς το κληρονομούσαν στα παιδιά τους. Όσοι βέβαια κατάφερναν να αποκτήσουν αυτό το κεραμίδι.
Όταν προέκυψε το “φρούτο” των στεγαστικών όλοι σπεύσαμε να δανειστούμε για να πάρουμε αυτό το ένα κεραμίδι,που στη μεγάλη πλειοψηφία δεν ξεπερνά τα 80 τ.μ. Και ελπίζουμε ότι θα ζήσουμε για να το ξεχρεώσουμε! Προσωπικά έχω μόλις ...23 χρόνια ακόμη για να ξεχρεώσω το κεραμίδι μου. Αν δεν μου το πάρουν στο μεταξύ ή αν δεν με καλέσει ο Κύριος.
Όλοι εμείς λοιπόν που όλη μας τη ζωή θα προσπαθούμε να ξεχρεώσουμε ένα στεγαστικό δάνειο δεν μπορεί να μην νοιώθουμε τουλάχιστον έκπληξη όταν ρίχνουμε μια ματιά στα πόθεν έσχες των πολιτικών μας. 20 ακίνητα ο ένας, 15 ο άλλος ,27 ο τρίτος ,δεκάδες ακίνητα! Και λες πως; Κληρονομιές ,καλές επενδύσεις , πως στο καλό έχουν στην κατοχή τους τόσα ακίνητα; Όταν μάλιστα κάποιοι απ΄ αυτούς δεν έκαναν σχεδόν τίποτα άλλο στη ζωή τους παρά μόνο το επάγγελμα του πολιτικού.
Τα πόθεν έσχες δεν δίνουν βέβαια απαντήσεις. Και πολλά θα ειπωθούν ,αλλά τίποτα δεν αποδεικνύεται.
Μακάρι οι πολιτικοί μας να ήταν τόσο αποτελεσματικοί για τη χώρα ,όσο αποδείχτηκαν στο “αυγάτισμα” της προσωπικής τους περιουσίας. Δυστυχώς δεν ήταν.
Υ.Γ Τα “χαράτσια” τουλάχιστον τα πληρώνουν;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου