«Εθνική δίωξη» Τούρκων το 1989 στη Βουλγαρία!

Έγγραφα από τα αρχεία του κομουνιστικού κόμματος της Βουλγαρίας που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, αποδίδουν στον πρώην ηγέτη της χώρας, Τοντόρ Ζίβκοβ, να καλωσορίζει την έξοδο από τη Βουλγαρία εκατοντάδων χιλιάδων Τούρκων, παραδεχόμενος ότι πρόκειται για «εθνική δίωξη» η οποία όμως είναι απαραίτητη για τη χώρα…
Συνολικά, η χώρα αποχαρακτήρισε 2.459 έγγραφα και μένει να αποδειχθεί εάν αυτή η τακτική διαφάνειας που επιλέγει θα της βγει σε καλό, ή η τουρκική διπλωματία θα σπεύσει να δημιουργήσει θέμα εγείροντας αξιώσεις για αποζημιώσεις και εμφανίζοντας τις αποκαλύψεις σε κάθε ευκαιρία με σκοπό να αποσπάσει ανταλλάγματα από τη Βουλγαρία σε κάθε πιθανό και απίθανο τομέα…
Σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρει ο τουρκικός Τύπος, το διάστημα Ιουνίου-Σεπτεμβρίου 1989 από τη Βουλγαρία αποχώρησαν 340.000 Τούρκοι σε μία μετακίνηση η οποία δεν ήταν και τόσο εθελούσια όπως παρουσιάστηκε εκείνη την εποχή. Εξ αυτών, οι 130.000 επέστρεψαν. Η κατάσταση με τη μειονότητα είχε κλιμακωθεί, όταν τους επιβλήθηκε από το κράτος τη περίοδο 1984-1985 η αλλαγή των ονομάτων τους ώστε να μοιάζουν με βουλγαρικά και όχι τουρκικά.
Φυσικά και δεν άνοιξε μύτη, παρά την κακή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει το «Ανατολικό Μπλοκ». Αντιθέτως, ο Ζίβκοβ φέρεται να ανέφερε με κυνισμό «αν δεν κάνουμε 200-300 χιλιάδες από αυτούς τους ανθρώπους να φύγουν, σε 15 χρόνια δεν θα υπάρχει Βουλγαρία. Θα έχει γίνει μια άλλη Κύπρος»…
Όσο ανθρωπιστικά και να το δει κανείς το θέμα, εάν συνυπολογίσει τον ρόλο της τουρκικής μειονότητας στη Βουλγαρία διαχρονικά, πόσο άδικο μπορείς να δώσεις στον τότε ηγέτη της; Βέβαια, η λογική ήταν ψυχροπολεμική, αφού η μειονότητα που αντιστοιχούσε με το 10% του πληθυσμού της χώρας, θεωρούνταν «πέμπτη φάλαγγα» του ΝΑΤΟ σε βουλγαρικό έδαφος… Η Μόσχα του Γκορμπατσόφ που είχε τότε σοβαρότερα προβλήματα να επιλύσει (…) δεν υποστήριξε τον Ζίβκοβ, ο οποίος έχασε την εξουσία στις 10 Νοεμβρίου του ιδίου έτους, δυο μήνες δηλαδή μετά, με την υπόθεση της εκδίωξης των Τούρκων να έχει παίξει τον ρόλο της.
Τι νομίζουμε όμως ότι έχει αλλάξει στη λογική της υπόθεσης; Απλά, στη θέση του ΝΑΤΟ και του ανταγωνισμού των υπερδυνάμεων, βάλτε την Τουρκία και τον διακρατικό ανταγωνισμό… Τα υπόλοιπα περιττεύουν, τα έχουμε άλλωστε πει τόσες πολλές φορές…


πηγή