«Το Καφενείον η Ελλάς» θα μπορούσε κάποιος να αναφωνήσει διαβάζοντας το άρθρο του υποναύαρχου (εα) Ηρακλή Καλογεράκη, αναφορικά με το ποιος είναι ο… δάκτυλος πίσω από τις «οικολογικές» αντιδράσεις στη Γαύδο αναφορικά με τις σχεδιαζόμενες έρευνες υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή. Σε άρθρο του στον κρητικό Τύπο ο υποναύαρχος Καλογεράκης στην ουσία υποστηρίζει πως η όλη ιστορία μάλλον κινείται στο πεδίο της φαρσοκωμωδίας αφού οι εμπνευστές της εν λόγω κίνησης είναι καθηγητές… γέλιου. Ναι καλά διαβάσατε.
Ας δούμε τι ακριβώς γράφει ο Η. Καλογεράκης: «Τη στιγμή όμως που γίνεται μια τόσο σημαντική προσπάθεια για την οικονομική μας ανάταξη και στρατηγική μας αναβάθμιση, λυπηρό είναι να υψώνονται φαιδρές φωνές, δήθεν οικολόγων – εραστών της Κρήτης και της Γαύδου, με σκοπό να δυναμιτίσουν την όποια προσπάθεια. Πριν καν ξεκινήσουν οι έρευνες για την ύπαρξη υδρογονανθράκων κάτοικοι της Γαύδου με άγνωστα αίτια, υπό την παρόρμηση μιας «δασκάλας του γέλιου», ναι σωστά το διαβάσατε, ξεκίνησαν μια ηλεκτρονική εκστρατεία με στόχο να σταματήσουν τις πετρελαϊκές εταιρείες. Δημιούργησαν μια ιστοσελίδα «Σώσε τη Γαύδο – Σώσε τη Μεσόγειο» και μαζεύουν ηλεκτρονικές υπογραφές για να προσφύγουν στην ΕΕ για να αποφευχθούν οι γεωτρήσεις στην περιοχή».
Προσέξτε τώρα τι εννοεί ο συγγραφέας του άρθρου με τον όρο «δασκάλα του γέλιου»: «Τα πρόσωπα που άρχισαν την προτροπή για τη συλλογή υπογραφών ήταν δύο αδελφές με τη παρέα τους, που το μοναδικό πράγμα που θέλουν να μας μάθουν είναι να γελάμε. Η ηλεκτρονική αυτή σελίδα δημιουργήθηκε από την Ελένη Σκρέκου, μια Ελληνίδα, πιστοποιημένη δασκάλα και Συντονίστρια Γιόγκα του Γέλιου στη Σχολή Γέλιου!!! (http://laughter-yoga.gr/who). Η μόνη δε σχέση που η Ελένη Σκρέκου έχει με την Κρήτη και δη τη Γαύδο, νομίζω πως είναι ο τίτλος της ερευνήτριας στο Πυθαγόρειο Ινστιτούτο Φιλοσοφικών Ερευνών για την Αθανασία του Ανθρώπου που έχει έδρα τη Γαύδο.»
Και να ήταν μόνο αυτό; Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τραγελαφική αλλά και επικίνδυνη δυνητικά, εάν λάβει κάποιος υπόψη του και το γεγονός πως η διαδικασία της «ηλεκτρονικής συλλογής υπογραφών είναι γνωστό πως πρόκειται για μία διαβλητή διαδικασία αφού ο κάθε υπογράφων μπορεί τελικά να υπογράψει τόσες φορές όσα e-mail διαθέτει. Επίσης, είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεσμεύεται να εξετάσει ένα θέμα στην περίπτωση που της παρουσιάζεται μία αξιόπιστη λίστα ενός εκατομμυρίου υπογραφών, χωρίς όμως να είναι και υποχρεωμένη να αποδεχτεί το προς εξέταση αίτημα, το οποίο μάλιστα μπορεί και να απορρίψει. Παρόλα αυτά, ας αναλογιστούμε ότι προ λίγων μόνο ετών, 14.000 υπογραφές ήταν αρκετές να κλονίσουν Νομαρχία-το ΥΠΕΧΩΔΕ και να ματαιωθεί μια άλλη μεγάλη επένδυση (διαμετακομιστικό λιμάνι containers) που θα γινόταν στη Γαυδοπούλα».
Η ουσία της όλης τοποθέτησης του Η. Καλογεράκη είναι πως ίσως πίσω από την «κίνηση» κατά των εξορύξεων στη Γαύδο μπορεί απλά να αποτελεί μία. ελαφρόμυαλη κίνηση κάποιων ατόμων χωρίς να υπάρχει κάποια «θεωρία συνωμοσίας» πίσω από αυτές τους τις ενέργειες. Όπως όμως πολύ σωστά επισημαίνεται ακόμα και εάν η όλη αυτή κατάσταση να μην έχει βάθος, η ζημιά μπορεί να γίνει αφού παράγοντες και συμφέροντα τα οποία αντιστρατεύονται την παραγωγή πλούτου στη χώρα μας μπορεί να πατήσουν στην υπόθεση και να δημιουργήσουν ζήτημα εκεί που δεν υπάρχει. και οι Τούρκοι, θα πρέπει να γίνει κατανοητό, δεν αποτελούν το μεγαλύτερο «εμπόδιο» για τις εξορύξεις στη χώρα μας.
Επί της ουσίας τώρα, θα όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση, το θέμα της Γαύδου είναι στη πραγματικότητα μη-ζήτημα αφού οι εξορύξεις δεν πρόκειται να γίνουν πλησίον του νησιού αλλά τουλάχιστον 100 με 150 χλμ μακριά από αυτό, ενώ κάθε σύγκριση με την οικολογική πρόκληση που πρόκειται να αντιμετωπιστεί στο Ιόνιο πολύ απλά δεν υφίσταται αφού, σύμφωνα με τους ειδικούς, στο Κατάκολο έχουμε τα πιο «βρώμικα κοιτάσματα της Ευρώπης».
Το κατά πόσο λοιπόν η υπόθεση της Γαύδου θα αποδειχθεί για γέλια ή για κλάματα θα φανεί στο άμεσο μέλλον.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου