Απίστευτη είναι η εξέλιξη που έχει συμβεί το τελευταίο διάστημα εάν πιστέψουμε δημοσίευμα ισραηλινής πηγής η οποία ναι μεν διαθέτει πολύ καλές προσβάσεις και πληροφόρηση λόγω ειδικών σχέσεων με τις μυστικές υπηρεσίες, όμως η σκληρή στάση που κρατάει απέναντι στην Τουρκία μας υποχρεώνει να τηρήσουμε αποστάσεις ενώπιον του ενδεχομένου το δημοσίευμα να αποσκοπεί στην επικοινωνιακή «δυσφήμιση» της Άγκυρας.
Ούτε λίγο ούτε πολύ το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι οι Τούρκοι άλλαξαν ολοκληρωτικά τη στάση του στο ζήτημα της Συρίας συντασσόμενοι ουσιαστικά με τη ρωσική πολιτική, εν ολίγοις δηλαδή έπαψαν να επιδιώκουν την κατάρρευση του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Οι Τούρκοι φέρονται να ειδοποίησαν τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA: Free Syrian Army) ότι δεν έχουν πλέον το «πράσινο φως» από την Άγκυρα να εξαπολύουν επιθέσεις σε συριακό έδαφος χρησιμοποιώντας ως ορμητήριο το έδαφος της Τουρκίας.
Πρόκειται σαφώς για μια εξαιρετικής σημασίας εξέλιξης, εφόσον αυτή επαληθευτεί. Η τουρκική πολιτική στο ζήτημα θα μπορούσε να έχει αλλάξει για πέντε λόγους: Ο πρώτος είναι διότι διαπίστωσαν, έστω με καθυστέρηση ότι ο FSA και γενικότερα οι αντικαθεστωτικοί είναι βαθύτατα διαιρεμένοι, ενώ ο Άσαντ παραμένει ισχυρός και ελέγχει την εξουσία καθώς τον στηρίζει ποσοστό μεγαλύτερο του 50%.
Πέραν των Αλαουιτών από τους οποίους προέρχεται το καθεστώς, τον Άσαντ στηρίζουν οι Κούρδοι της Συρίας που έχουν λάβει υποσχέσεις εκτεταμένης αυτονομίας, αλλά και στρώματα της συριακής κοινωνίας που ανησυχούν σφόδρα από την προοπτική ανέλιξης στην εξουσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, καθώς πέραν της αντεκδίκησης που φοβούνται η οποία θα μπορούσε να αιματοκυλήσει τη Συρία πολύ χειρότερα από ότι το παρόν διάστημα, αναγνωρίζουν ότι το καθεστώς είναι μάλλον κοσμικό και αφήνει σημαντικά περιθώρια ελευθερίας στους πολίτες.
Ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με τον πρώτο και αποτελεί προέκταση του ζητήματος με τους Κούρδους. Η Άγκυρα θα μπορούσε να έχει εκτιμήσει ότι εάν οι Κούρδοι της Συρίας «τακτοποιηθούν» με τη διευρυμένη αυτονομία, αυτό θα μπορούσε να κατευνάσει την κατάσταση για ένα χρονικό διάστημα και για να συμβεί αυτό, η Τουρκία χρειάζεται τη συνεννόηση με το καθεστώς Άσαντ για να πετύχει την ανάσχεση των «ορέξεων» που θα ανοίξουν ενδεχομένως για την ανακήρυξη κουρδικού κράτους μαζί με το Βόρειο Ιράκ. Τέτοια εξέλιξη θα ασκούσε ασφυκτική πίεση στην Τουρκία και συγκεκριμένα στις κουρδικές Νοτιοανατολικές επαρχίες, όπου δεν θα υπήρχε άλλη διέξοδος πέραν της παραχώρησης διευρυμένης αυτονομίας, η οποία βέβαια θα αποτελούσε νομοτελειακά ένα ακόμα βήμα πριν την ίδρυση κουρδικής κρατικής οντότητας.
Ο τρίτος λόγος θα μπορούσε να σχετίζεται με την «περήφανη» εξωτερική πολιτική των Ερντογάν και Νταβούτογλου, με τους τελευταίους να αποφάσισαν τη μεταβολής της τουρκικής στάσης εάν βρήκαν κλειστές πόρτες από αμερικανικής πλευράς στα ζητήματα ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα στο Κουρδικό, αφού οι Αμερικανοί θεωρούνται μαζί με τους Ισραηλινούς ως οι «πνευματικοί γονείς» της εν αναμονή κρατικής οντότητας στο Βόρειο Ιράκ, παρά τις επιθυμίες της Τουρκίας.
Υπάρχει και ένας τέταρτος λόγος ο οποίος σχετίζεται με την αρχική στάση της Τουρκίας η οποία συνέδεε την τύχη του καθεστώτος Άσαντ με τη βούληση του συριακού λαού. Εάν συνδυάσει κανείς τους τρεις παραπάνω λόγους, θα μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι από τη στιγμή που ουδείς φαίνεται διατεθειμένος να παρέμβει στρατιωτικά στη Συρία, θα ήταν πράξη αυτοκτονίας για την Τουρκία να συνεχίσει στον αρχικό δρόμο που είχε χαράξει. Κατά συνέπεια, καλυπτόμενη πίσω από το σημαντικό τμήμα του πληθυσμού της Συρίας που στηρίζει το καθεστώς, η Τουρκία έχει κάνει πίσω και απλά θα πιέσει αφενός για ειρήνευση και αφετέρου για την υιοθέτηση «δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων» που θα της επιστρέψει να υποστηρίξει ότι η πολιτική της πέτυχε…
Μήπως όλα αυτά είτε αποτελούν ένα μικρό τμήμα της συνολικής εξήγησης είτε αποτελούν ελάχιστα χρήσιμες λεπτομέρειες μπροστά στην πιο απλή εξήγηση; Δηλαδή, η τουρκική διπλωματία είδε εγκαίρως την αμερικανική στροφή υπέρ μια λύσης για την υπέρβαση του αδιεξόδου σε συνεργασία με τη Ρωσία και έσπευσε να πουλήσει εξυπηρέτηση στη Δαμασκό και τη Μόσχα, ότι και καλά αλλάζει την πολιτική της; Ένας Νταβούτογλου για όλα είναι ικανός…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου