Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΚΑΡΑ*
Πολλοί είναι που αποδίδουν τις καταστρεπτικές εξελίξεις στη χώρα μας σε κρίση Αξιών και έλλειψη Οραμάτων. Προβάλλουν ωσαύτως τη γενιά του Πολυτεχνείου ως φορέα κάθε κακοδαιμονίας της περιόδου που συνηθίζεται να αποκαλούμε «μεταπολίτευση». Εννοώντας με σαφήνεια όσους κατά τη δικτατορία, και ιδιαίτερα τις μέρες του Πολυτεχνείου, αντιστάθηκαν στη χούντα.
Παραλείπεται από τους φορείς της παραπάνω άποψης, ως μη συμφέρουσα τους ίδιους, κάθε ανάλυση άλλων λόγων. Παραλείπεται και η βασικότερη, αν όχι η μόνη ερμηνεία, πως βιώνουμε και εμείς μία ακόμα, ίσως τη χειρότερη μεταπολεμικά, από τις ενδογενείς επαναλαμβανόμενες κρίσεις του Καπιταλιστικού Συστήματος.
Γεγονός είναι πως πολλοί από τους αντιστασιακούς συνέχισαν να εμπλέκονται και μετά τη δικτατορία στην πολιτική ζωή. Αρκετοί του Κεντρώου κυρίως χώρου, απορροφήθηκαν ή εναγκαλίστηκαν τα Κόμματα εξουσίας και πιο πολύ το ΠΑΣΟΚ, συμμετέχοντας στην καθημερινή πολιτική πρακτική αλλά και στις κυβερνήσεις. Δεν εξετάζεται εδώ το τί και πόσο συνέβαλλε το Κόμμα αυτό στη σημερινή κατάσταση. Το ίδιο και για το άλλο συνυπεύθυνο Κόμμα, η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, που ενήργησε με τις ίδιες πρακτικές. Δεν προσεγγίζουμε τους λόγους που το ένα Κόμμα ρίχνει ανερυθρίαστα, αυτάρεσκα και αυτιστικά τις βολές του στο άλλο!!
Μέσα σ’ αυτούς που συμμετείχαν στις κυβερνήσεις, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, υπήρξαν, ακόμα υπάρχουν δηλαδή, κάποιοι που αντιστάθηκαν κατά της χούντας, μερικοί αποτελούν και τμήμα της γενιάς του Πολυτεχνείου. Είναι σε όλους γνωστοί και ουδόλως εξαιρετέοι. Μεταξύ τους κάμποσοι προέρχονται από το χώρο της καλούμενης ευρύτερης Αριστεράς! (Έχει απογαλακτιστεί βεβαίως το ΠΑΣΟΚ από την Αριστερά. Άλλο πώς αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας και άλλο τι είναι και πράττει. Επίσης αλλιώτικη η έννοια της λέξης «σύντροφοι» με την παραδοσιακή ερμηνεία. Είναι βαριά η έκφραση και παίζει σημαντικό ρόλο ποιος τη χρησιμοποιεί, κάποιοι την κατάντησαν άλλο πράμα…τη στραμπούλησαν..!!)
Όφειλαν, ειδικά οι αντιστασιακοί οι συμμετέχοντες στις κυβερνήσεις, να μη συμβάλλουν στην κακοδιοίκηση που έφερε τόσο καταστρεπτικά αποτελέσματα. Δεν τους έθιξε πως πουθενά δεν τιμωρήθηκαν ένοχοι; Δεν προσβλήθηκαν, όπως όλοι μας, με την κάλυψη των πάντων; Δεν εξανέστησαν οσάκις, ακόμα και οι ίδιοι οι ένοχοι, διατυμπάνιζαν πως, ναι, υπάρχουν υπεύθυνοι και καταχρήσεων; Είναι κρίμα που δεν το ‘καναν …. αλλά…μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…!!!
Και αυτοί οι συμμέτοχοι στις κυβερνήσεις, τέως αντιστασιακοί κατά της χούντας, μάλιστα και αυτοί, είναι συνυπεύθυνοι για την κατάντια της χώρας μας. Όχι συλλήβδην η γενιά του Πολυτεχνείου, εδώ δεν στέκει το ισοπέδωμα. Ήταν και είναι όχι μόνον αποδεκτό, αλλά και επιβεβλημένο να συνεχίζει ο αντιστασιακός τον αγώνα για το καλό της πατρίδας και μετά τη λήξη, φερ’ ειπείν, της δικτατορίας. Όχι όμως αφότου από νωρίς φάνηκε, πως τα κυβερνώντα Κόμματα αντί των στόχων της αντίστασης και του καλού του τόπου, οδεύουν στους συγκεκριμένους δρόμους και με τους τρόπους που ήδη όλοι γνωρίζουμε και υφιστάμεθα τις συνέπειές τους.
Αυτοί από τη γενιά του Πολυτεχνείου, μάλιστα, είναι υπεύθυνοι. Και πιο πολύ απ’ όλους εκείνοι που ξεκινώντας με τα νάματα, τα οράματα, την ιδεολογία της πραγματικής Αριστεράς, αφού απέκτησαν φήμη, αφού εκλέχτηκαν και ως εκπρόσωποί της στη Βουλή, ξεκίνησαν το πλάγιο βουτυρωμένο οδοιπορικό στα παραπλήσια Κόμματα, με στόχο τους κυβερνητικούς θώκους.
Στο ερώτημα, αν είχαν δικαίωμα για μια τέτοια αλλαγή και στροφή στις επιλογές τους, ο υπογράφων απαντάει χωρίς δισταγμό πως, όχι, δεν είχαν τέτοιο δικαίωμα, ειδικά αυτοί. Είχαν δικαίωμα, εφόσον διαφωνούσαν ή βαρέθηκαν, να απομακρυνθούν από τα Κόμματα που τους ανέδειξαν (αφού μάλιστα ακόμα και η αντιστασιακή ιδιότητά τους -της συντριπτικής πλειοψηφίας- αποκτήθηκε μέσα από τις οργανώσεις της Αριστεράς). Είχαν δικαίωμα και υποχρέωση να συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα κοινά. Με τις ίδιες όμως ιδέες και στόχους που τους είχαν ανεβάσει στην εκτίμηση και τις προτιμήσεις του κόσμου και όχι με άλλες. Όχι μ’ εκείνες που φτάνουν στα όρια ακριβώς των αντίθετων από τις αρχικές, που επηρέασαν στους εκλογείς τους. Διαφορετικά, να πήγαιναν σπίτια τους και να κρίνουν αφ’ υψηλού και μακρόθεν.
Αυτοί με τον πλάγιο βηματισμό είναι συνυπεύθυνοι για το θρήνο και την οργή του λαού μας, είναι δυο φορές υπεύθυνοι για την όποια απαξίωση της αντίστασης επιχειρείται, αυτούς έχουν κατά νου και όσοι μιλάνε για τη γενιά του Πολυτεχνείου και τις ευθύνες της για την κατάντια.
Οι άλλοι, οι πολλοί που αγωνίστηκαν, αντιστάθηκαν, φυλακίστηκαν και δεν εξαγόρασαν τίποτα απ’ αυτά, συνεχίζουν να αγωνίζονται σεμνά και χωρίς φανφαρονισμούς και ανταλλαγές. Έχουν και αυτοί τις δικές τους ευθύνες, όπως όλοι μας και ίσως μεγαλύτερες από τους λοιπούς της ίδιας γενιάς. Άλλες όμως, αλλιώτικες ευθύνες, όχι της εξουσίας και της ευνοιοκρατίας, όχι τέτοιες.
•Ένας από την ίδια γενιά.
Αξιωματικός ΠΝ ε.α -Συγγραφέας
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου