Βρισκόμαστε ενώπιον μιας τραγικής διαπίστωσης, προκύπτουσας από τα γεγονότα. Η Τουρκία απειλεί τον κρατικό πλούτο της Κύπρου και αφενός η Εθνική Φρουρά είναι αποδυναμωμένη, αφετέρου το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου διαλυμένο. Και αυτό συμβαίνει, καθ' ότι ποτέ δεν είχαμε πιστέψει ως λαός και ως έθνος στις Ένοπλες Δυνάμεις ως παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης.
Δεν υπάρχει στρατηγική παιδεία μεταξύ των πολιτικών για να μπορούν να αντιλαμβάνονται επαρκώς τη λειτουργία των διεθνών σχέσεων, με αποτέλεσμα να πείθονται σε ό,τι οι ξένες πρεσβείες στη Λευκωσία κομίζουν ως καλό για το συμφέρον μας.
Αληθές, όμως, είναι ότι οι κατά καιρούς πολιτικοί μέντορες του κυπριακού συστήματος ενδιαφέρονται για τα δικά τους ή ακόμη και για τα τουρκικά συμφέροντα και πολύ λιγότερο για τα δικά μας. Όπως και οι δρώντες στο κομματικό μας σύστημα, κατά κανόνα, πολύ περισσότερο ενδιαφέρονται για την επιτυχία της δικής τους πολιτικής σταδιοδρομίας, την οποία εξαρτούν από την ξένη βοήθεια, και λιγότερα για τον τόπο.
Είναι, δε, σημαντικό να ακούει κάποιος με πόσο υποτιμητικό τρόπο μιλούν οι ξένοι για τους σαλίγκαρους των πρεσβειών τους! Και στο σημείο αυτό πρέπει να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: Είναι άλλο πράγμα να διαβουλεύεσαι με τους ξένους για την εξυπηρέτηση του εθνικού και κρατικού συμφέροντος με αξιοπρέπεια και σεβασμό, στη λογική των συγκλίσεων και του αμοιβαίου οφέλους, και είναι άλλο πράγμα να έρπεις και να λείχεις.
Ή να προσπαθείς να πείσεις έναν λαό ότι, εάν μετατραπεί σε ανοχύρωτη πολιτεία, θα τον λυπηθεί οποιοσδήποτε γείτονας ή περιφερειακή δύναμη και δη η Τουρκία, την οποία ματαίως, μέσω εξευμενισμών, μια ολόκληρη σχολή σκέψης στην Κύπρο και στην Ελλάδα, είχε την ψευδαίσθηση ότι εξευμενίζοντας θα τη συνετίσει. Αδαείς περί τον Θουκυδίδη, τον οποίο θεωρούσαν ντε μοντέ, παρότι ακόμη και οι Τούρκοι όπως και τα λοιπά σοβαρά έθνη - κράτη θεωρούν κλασικό, δηλαδή πάντοτε επίκαιρο, οδήγησαν Κύπρο και Ελλάδα στη φινλανδοποίηση. Και κατέστησαν ως θύμα της ασύδοτης και ανεύθυνης πολιτικής τους την Εθνική Φουρά και το Δόγμα.
Υπό αυτές, δε, τις συνθήκες, εφ’ όσον η Ελλάδα είναι νοκ άουτ και μη υπολογίσιμη και η Κύπρος «a piece of cake», η Άγκυρα, αφού περίπου καθάρισε με το Αιγαίο, βάζει πλώρη για την ανατολική Μεσόγειο. Και στοχοποιεί και το φυσικό αέριο της Κύπρου αλλά και το Ισραήλ. Κλιμακώνει την ένταση. Χωρίς εμείς, βεβαίως, να έχουμε άλλο στήριγμα παρά την ΕΕ, η οποία, όμως, αφενός είναι μακράν και αφετέρου δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Και η μοναδική εκ των πραγμάτων ελπίς είναι να επέμβουν οι ΗΠΑ και να αρπάξουν τον Ερντογάν από το αφτί για να διατηρηθεί η σταθερότητα και η ασφάλεια. Αλλά και για να μην πληγούν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου