Ένα δημοσίευμα της κυριακάτικης έκδοσης του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel βάζει φωτιά στις αγορές και αναμένεται να μας απασχολήσει ιδιαίτερα τις επόμενες ημέρες, εάν αποδειχθεί ότι αυτά που αναφέρει απηχούν την πραγματικότητα.
Το γερμανικό περιοδικό έγραψε συγκεκριμένα, ότι Γερμανοί αξιωματούχοι ανησυχούν ότι σε περίπτωση που απαιτηθεί πακέτο διάσωσης για την ιταλική οικονομία, αυτό είναι πολύ πιθανό να μην μπορεί να βρεθεί, καθώς ακόμα και ο τριπλασιασμός του υπάρχοντος ταμείου δεν αρκεί για τη διάσωση της ιταλικής οικονομίας.
Πρόκειται ασφαλώς για την όγδοη σε μέγεθος παγκόσμια οικονομία της οποία το χρέος πλησιάζει επικίνδυνα τα δύο τρισεκατομμύρια ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στο 120% του ΑΕΠ!
Και να αναλογιστεί κανείς ότι οι περισσότεροι προβλέπουν ότι και η πτώση» της ισπανικής οικονομίας είναι απλώς θέμα… προτεραιοτήτων των κερδοσκοπικών επιθέσεων που δέχονται οι οικονομίες της Ευρωζώνης…
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη και τις επόμενες ημέρες αναμένεται να συναντηθούν οι ηγέτες των G7 (Βρετανία, Καναδάς, ΗΠΑ, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία και Γαλλία) για να εξετάσουν την κατάσταση. Οι συνέπειες της κρίσης είναι τραγικές στην παγκόσμια οικονομία, αφού μόνο την εβδομάδα που πέρασε χάθηκαν στις διεθνείς χρηματαγορές ποσά 2,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε μετοχικές αξίες… Κι επειδή στη διεθνή οικονομία αυτά που χάνει κάποιος τα παίρνει κάποιος άλλος, είναι προφανές ότι όσοι στοιχημάτισαν στην κατάρρευση των χρηματιστηρίων έχουν αποκομίσει τρομακτικά κέρδη… Υποτιμητική κερδοσκοπία…
Το ζήτημα είναι πλέον αυτή καθεαυτή η επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν η λύση στο πρόβλημα δοθεί στο υψηλότερο διεθνές επίπεδο, τότε τα σενάρια των τελευταίων ετών περί της υιοθέτησης ενός παγκοσμίου αποθεματικού νομίσματος θα αποκτήσουν αιφνιδίως υπόσταση.
Σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορεί να σταθεί το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αφού στηρίχθηκε κατ’ εξοχήν στον τομέα της οικονομίας και η – μέχρι στιγμής – κερδισμένη από την οικονομική κρίση (υπό την έννοια της μη έκθεσης σε τέτοιες καταστάσεις) γερμανική οικονομία, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα μπορεί ή εάν θα λάβει την έγκριση των γερμανών φορολογουμένων να πληρώσει «τα σπασμένα» των υπολοίπων, όσο απλουστευτική και αν είναι η ανωτέρω ανάγνωση…
Πόσο εφικτό είναι να σταθεί η ενωμένη Ευρώπη με δύο εκ των μεγαλυτέρων και ισχυροτέρων – μέχρι σήμερα – μελών της (Ισπανία, Ιταλία) σε καθεστώς χρεοκοπίας; Ας αφήσουμε Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία… Επίσης, πόσο «διαφήμιση» για την αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι οι εξελίξεις; Πόσο λανθασμένη ήταν η πολιτική της διεύρυνσης της Ένωσης σε βάρος της εμβάθυνσης;
Καλό θα ήταν λοιπόν στην Ελλάδα να κάνουμε αυτό που δεν κάναμε συμπεριφερόμενοι βλακωδώς τα τελευταία χρόνια: Να σχεδιάζουμε το μέλλον μας, έστω και σε επίπεδο σεναρίου, χωρίς το δεδομένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον πυλώνα δηλαδή που είχαμε στηρίξει – επαναλαμβάνουμε βλακωδώς – το σύνολο των εξωτερικών σχέσεων και των προτεραιοτήτων της χώρας.
Κι αν το επιχείρημα είναι ότι τα χρήματα που αποφάσισαν να δώσουν οι Ευρωπαίοι δικαιώνουν όλους όσοι υποστήριζαν την ευρωπαϊκή «προσκόλληση» της χώρας, το αντεπιχείρημα είναι να περιμένουμε να δούμε πόσες χώρες της Ευρώπης θα επικυρώσουν την καταρχήν συμφωνία ώστε να τεθεί σε εφαρμογή, τη στιγμή που θα «καίγεται» το δικό τους «σπίτι»…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου