Που παραλίγο να κλείσουν με τις μαγκιές που κάναμε τον Οκτώβρη. Κι όταν στη συνέχεια, σαν άλλος Πέτρος, τις απαρνηθήκαμε, μόλις μας έκαναν νταντά Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, όταν κάποιος «μαρτυριάρης» (όχι ενδεχομένως άδολα) τούς είπε ότι ψάχνουμε για τον δρόμο του… μεταξιού. Παρά τα «εμπόδια» –ξέρετε, η Μεσόγειος είναι απαγορευμένη ζώνη και τα… λοιπά– τελικά τον ανακαλύψαμε και φθάσαμε στο Πεκίνο, στην «Απαγορευμένη Πόλη»…
Με καθυστέρηση μεγάλη, Γιώργο, που μας κόστισε πολύ ακριβά…
Και εκεί που θέλαμε να τους διώξουμε –έτσι υποσχόταν προεκλογικά η σημερινή κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση– υποδέχθηκε ΟΛΗ η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος, με πρώτο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μετά φανών και λαμπάδων και φουλ υποκλίσεις, τον κάπτεν Γουέι, όχι μόνο πρόεδρο της COSCO, όχι μόνο πρόεδρο της Επιτροπής Δεοντολογίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, αλλά και πέμπτο, παρακαλώ, στην ιεραρχία του κόμματος, που ήρθε με πολυπληθή συνοδεία και με πολλές και γεμάτες βαλίτσες…
Και καλά έκαναν… Από τη στιγμή που το εθνικό συμφέρον είναι ο οδηγός. Και οι συνέταιροι και σύμμαχοί μας μάς έχουν ψήσει το ψάρι στα χείλη και μας συμπεριφέρονται σαν σε αποπαίδι, που του πετάνε κανένα κοκαλάκι να γλείψει και από πάνω τού ρίχνουν και καρπαζιές…
Συμφέρον έχουν και οι Κινέζοι. Βάση στη Μεσόγειο θέλουν για να την κάνουν ορμητήριο προς την Ευρώπη. Το είπε ξεκάθαρα ο κάπτεν Γουέι Ζιαφού. Σίγουρα θα υπάρξουν αντιδράσεις ισχυρές. Και πιέσεις. Που μπορούμε να αντέξουμε, αν η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μην υποκύψει. Στέλνοντας το μήνυμα προς Ουάσινγκτον, Βρυξέλλες και Βερολίνο, ότι εσείς μας στείλατε στο Πεκίνο. Και φυσικά, ο Παπανδρέου, θα πρέπει να αξιοποιήσει σωστά και έξυπνα το «φως» εκ Κίνας. Που μπορεί να κρατήσει ζωντανή την Ελλάδα και τον λαό της. Δίνοντας το αναγκαίο οξυγόνο στην οικονομία μας και στην αγορά μας που θα ξαναφέρουν το χαμόγελο. Με συμφωνίες διαφανείς και όχι ξεπουλήματα. Χρειαζόμαστε επενδύσεις, θέσεις εργασίας και ανάπτυξη, αλλά και η Κίνα δεν έρχεται χωρίς λόγο…
Δημοσίευση σχολίου