Χωρίς ανακούφιση οι πάσχοντες από χρόνιο πόνο, εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων

Στα χαρτιά παραμένουν οι εξαγγελίες για ξενώνες και νοσηλεία στο σπίτι, για τους πάσχοντες από χρόνιο πόνο.
Σε ολόκληρη τη χώρα λειτουργούν μόλις 51 ιατρεία πόνου, στα οποία αναζητούν ανακούφιση χιλιάδες πάσχοντες. Από τους 25.000 καρκινοπαθείς που πεθαίνουν ετησίως στη χώρα μας, το 30% και 40% έχουν υποφέρει από πόνο στα αρχικά στάδια της νόσου και το 90% στα τελικά. Ενας στους τέσσερις δεν αντιμετωπίζονται για τον πόνο και δεν τους παρέχεται παρηγορητική φροντίδα......

Ο πόνος είναι το δεύτερο σε συχνότητα σύμπτωμα, μετά τον πυρετό, στους ασθενείς με AIDS, ενώ όλοι οι ενήλικοι τον έχουν νιώσει, εξαιτίας μυοσκελετικών τραυματισμών. Το 29% των απουσιών από την εργασία αποδίδεται στον πόνο. Τα παραπάνω ανέφεραν χθες ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αλγολογίας κ. Εμμανουήλ Αναστασίου και η πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Παρηγορητικής Συμπτωματικής Φροντίδας Καρκινοπαθών κ. Αθηνά Βαδαλούκα, στο πλαίσιο του παγκόσμιου έτους ενάντια στον καρκινικό και μυοσκελετικό πόνο.

Οι επιστήμονες τόνισαν ότι η πολιτεία δεν έχει δημιουργήσει ιατρεία πόνου σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία, όπως είχε δεσμευτεί. Τα ιατρεία που λειτουργούν, στελεχώνονται από αναισθησιολόγους, οι οποίοι απασχολούνται σε καθαρά εθελοντική βάση.

Υπάρχει άμεση ανάγκη να δημιουργηθούν θεμελιώδεις δομές, για την οργάνωση και λειτουργία μονάδων ανακούφισης χρόνιου πόνου και παρηγορητικής αγωγής. Ενδεικτικό είναι ότι για τους χιλιάδες πάσχοντες, λειτουργούν μόλις 25 ιατρεία, μονάδες ή κλινικές πόνου στην Αττική, τρεις στη Θεσσαλονίκη και μόλις 23 στην υπόλοιπη χώρα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η λειτουργία σύγχρονων δομών παρηγορητικής φροντίδας αποτελεί δείκτη πολιτισμού για έναν λαό, ενώ η χωρίς διακρίσεις πρόσβαση στη φροντίδα αυτή αποτελεί αναγνωρισμένο ανθρώπινο δικαίωμα.

Η παρηγορητική φροντίδα -είπαν- αποτελεί την ενεργό φροντίδα των αρρώστων, των οποίων η ασθένεια δεν είναι θεραπεύσιμη. Αντικείμενό της αποτελεί ο έλεγχος του πόνου και των συνοδών συμπτωμάτων και η ολιστική ψυχολογική, κοινωνική και πνευματική στήριξη του αρρώστου και της οικογένειάς του στο νοσοκομείο ή στο σπίτι. Οι πάσχοντες από χρόνιο πόνο διατρέχουν δύο ή και τρεις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εκδηλώσουν ψυχιατρική συμπτωματολογία.

Μελέτες δείχνουν ότι αν οι γιατροί εξέταζαν για κατάθλιψη όλους τους ασθενείς που πάσχουν από πόνο, θα ανακάλυπταν ότι το 60% πάσχουν από τρέχουσα, μη διαγνωσμένη κατάθλιψη.