Η κεντρική ιδέα του κ. Παπανδρέουη οποία και ορίζει έως τώρα τη δράση της νέας κυβέρνησης- ότι όλα τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας εκκινούν από το αδιαφανές και αποθεσμοποιημένο κράτος είναι κατά βάση ορθή.
Δεν υπάρχει πολίτης στην Ελλάδα που να μην αναγνωρίζει την αλήθεια της διάγνωσης. Και όντως χωρίς θεσμικές λειτουργίες....
χωρίς κανόνες και αρχές, χωρίς αξιόπιστο, λειτουργικό και αποτελεσματικό κράτος η χώρα δεν θα επανέλθει σε ενάρετο κύκλο, ούτε θα καταφέρει να ξεπεράσει μεσοπρόθεσμα το άγος των ελλειμμάτων, του χρέους και της μειωμένης ανταγωνιστικότητας.
Υπό αυτήν την έννοια οι εξελισσόμενες πρώτες προσπάθειες για αξιοκρατική επιλογή στελεχών της διοίκησης, για ανοιχτή διακυβέρνηση και δημόσια διαβούλευση, για επιβολή κανόνων στις προσλήψεις στο Δημόσιο και για διαφανείς προμήθειες του κράτους φαντάζουν επιβεβλημένες.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειονότητα των πολιτών αντιμετωπίζει θετικά τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, τις παρακολουθεί με προσοχή και τρέφει ελπίδες ότι κάτι επιτέλους μπορεί να αλλάξει.
Δικαίως ίσως γιατί οι περισσότεροι θεωρούν ότι οι πολιτικές συνθήκες επιτρέπουν την ανάπτυξη τέτοιων πρωτοβουλιών και επιπλέον επειδή πιστεύουν στη νεωτερικότητα του κ. Παπανδρέου και εκτιμούν ότι οι προθέσεις του είναι πραγματικές και αγαθές. Ωστόσο το όλο εγχείρημα απειλείται εκ των έσω και από την τρέχουσα, απολύτως διαβρωτική, οικονομική συγκυρία. Μερίδα του κυβερνώντος κόμματος δεν έχει την αυτή αντίληψη. Αρκετοί, ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης, αντιμετωπίζουν την προσπάθεια ως πολυτελή κατάσταση, άλλοι τη θεωρούν αιθεροβάμονα και ορισμένοι την αναγνωρίζουν ως εμπόδιο σε προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις.
Ηδη σε ορισμένες περιπτώσεις όλο αυτό το κύμα νεωτερικότητας αυτοϋπονομεύθηκε από επιλογές ασύμβατες προς τους διακηρυγμένους σκοπούς και στόχους. Οι καθυστερήσεις επίσης, όπως και η αίσθηση ακυβερνησίας που δημιουργούν, προβληματίζουν, δεν ταιριάζουν σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης και ως εκ τούτου ευνοούν τις κρίσεις και τα σχόλια. Ειδικώς στις παρούσες οικονομικές συνθήκες, οι οποίες απαιτούν ταχύτητα και αποτελεσματική διαχείριση.
Αστοχίες και κωλυσιεργία στην επάνδρωση και στη στελέχωση, π.χ. της δημόσιας διοίκησης, επαυξάνουν το κλίμα αμφισβήτησης και κλονίζουν την πίστη των πολλών ανθρώπων.
Με άλλα λόγια τέτοιου τύπου μεγαλόπνοες αλλαγές οφείλουν να είναι καλά προετοιμασμένες, να παρακολουθούν και να συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις των συνθηκών και τις ανάγκες της συγκυρίας.
Διαφορετικά κινδυνεύουν να χαθούν και στο τέλος να λοιδορηθούν. Κάτι που δεν τους αξίζει, ούτε τους πρέπει.
Δεν υπάρχει πολίτης στην Ελλάδα που να μην αναγνωρίζει την αλήθεια της διάγνωσης. Και όντως χωρίς θεσμικές λειτουργίες....
χωρίς κανόνες και αρχές, χωρίς αξιόπιστο, λειτουργικό και αποτελεσματικό κράτος η χώρα δεν θα επανέλθει σε ενάρετο κύκλο, ούτε θα καταφέρει να ξεπεράσει μεσοπρόθεσμα το άγος των ελλειμμάτων, του χρέους και της μειωμένης ανταγωνιστικότητας.
Υπό αυτήν την έννοια οι εξελισσόμενες πρώτες προσπάθειες για αξιοκρατική επιλογή στελεχών της διοίκησης, για ανοιχτή διακυβέρνηση και δημόσια διαβούλευση, για επιβολή κανόνων στις προσλήψεις στο Δημόσιο και για διαφανείς προμήθειες του κράτους φαντάζουν επιβεβλημένες.
Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειονότητα των πολιτών αντιμετωπίζει θετικά τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, τις παρακολουθεί με προσοχή και τρέφει ελπίδες ότι κάτι επιτέλους μπορεί να αλλάξει.
Δικαίως ίσως γιατί οι περισσότεροι θεωρούν ότι οι πολιτικές συνθήκες επιτρέπουν την ανάπτυξη τέτοιων πρωτοβουλιών και επιπλέον επειδή πιστεύουν στη νεωτερικότητα του κ. Παπανδρέου και εκτιμούν ότι οι προθέσεις του είναι πραγματικές και αγαθές. Ωστόσο το όλο εγχείρημα απειλείται εκ των έσω και από την τρέχουσα, απολύτως διαβρωτική, οικονομική συγκυρία. Μερίδα του κυβερνώντος κόμματος δεν έχει την αυτή αντίληψη. Αρκετοί, ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης, αντιμετωπίζουν την προσπάθεια ως πολυτελή κατάσταση, άλλοι τη θεωρούν αιθεροβάμονα και ορισμένοι την αναγνωρίζουν ως εμπόδιο σε προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις.
Ηδη σε ορισμένες περιπτώσεις όλο αυτό το κύμα νεωτερικότητας αυτοϋπονομεύθηκε από επιλογές ασύμβατες προς τους διακηρυγμένους σκοπούς και στόχους. Οι καθυστερήσεις επίσης, όπως και η αίσθηση ακυβερνησίας που δημιουργούν, προβληματίζουν, δεν ταιριάζουν σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης και ως εκ τούτου ευνοούν τις κρίσεις και τα σχόλια. Ειδικώς στις παρούσες οικονομικές συνθήκες, οι οποίες απαιτούν ταχύτητα και αποτελεσματική διαχείριση.
Αστοχίες και κωλυσιεργία στην επάνδρωση και στη στελέχωση, π.χ. της δημόσιας διοίκησης, επαυξάνουν το κλίμα αμφισβήτησης και κλονίζουν την πίστη των πολλών ανθρώπων.
Με άλλα λόγια τέτοιου τύπου μεγαλόπνοες αλλαγές οφείλουν να είναι καλά προετοιμασμένες, να παρακολουθούν και να συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις των συνθηκών και τις ανάγκες της συγκυρίας.
Διαφορετικά κινδυνεύουν να χαθούν και στο τέλος να λοιδορηθούν. Κάτι που δεν τους αξίζει, ούτε τους πρέπει.
Δημοσίευση σχολίου