H μικρή σαύρα που έχει την ιδιαίτερη ικανότητα να αλλάζει το χρώμα της (συνήθως είναι γκριζοπράσινο) ανάλογα με το περιβάλλον. Διαθέτει λεπτή και μακριά γλώσσα για να πιάνει την τροφή του (έντομα), μακριά και κυλινδρική ουρά που τον βοηθάει στο να αναρριχάται στα δέντρα και εξογκωμένα και κωνικά μάτια που μπορούν να στραφούν προς κάθε κατεύθυνση(μεταφορικά) άνθρωπος άστατος κι ευμετάβλητος, που προσαρμόζει τις πεποιθήσεις, τις ιδέες και τα φρονήματά του ανάλογα με τις περιστάσεις, για να εξυπηρετεί το συμφέρον του
Μολονότι η άκακη μικρή σαύρα τείνει να εξαφανιστεί από την ελληνική πανίδα, εν τούτοις μία νέα ράτσα του συμπαθούς ερπετού τείνει να κατακλύσει (αν δεν έχει ήδη συμβεί) την ελληνική επικράτεια.
Η νέα αυτή ανθρωπόμορφη και ανθεκτική ράτσα χωρίζεται επίσης σε περισσότερες υποκατηγορίες:
Πολιτική, δημοσιογραφική, δικαστική, συνδικαλιστική, εκκλησιαστική κλπ. Κλπ.
Είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ελληνικής καθημερινότητας, κοινά αποδεκτός ακόμη κι απ’ αυτούς που συνεχώς χλευάζουν τις αλλεπάλληλες αλλαγές της χρωματικής τους εμφάνισης......
Επειδή δεν σκοπεύω να αναλώσω τον χρόνο σας με “χαμαιλεόντιες” αναλύσεις, πολύ θα ήθελα να ρωτήσω (ρητορικά) μέχρι πού θα φθάσει η γελοιότητα κι αν υπάρχει κάποια ελπίδα να αλλάξουμε σελίδα σ’ αυτή την χώρα. Προφανώς και δεν πιστεύω ότι για όλα φταίνε οι “χαμαιλέοντες” που προανέφερα.
Βασικός υπεύθυνος είναι ο έλληνας πολίτης ο οποίος επιβεβαιώνει καθημερινά τον τίτλο του βιβλίου του Ν. Δήμου “Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας”. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση για όλα αυτά που με απάθεια δεχόμαστε και πράττουμε επί μονίμου βάσεως.
Κι επειδή δεν έχω καμία διάθεση να χαϊδέψω τ’ αυτιά κανενός, πάω κατ’ ευθείαν στο “ψητό” , παίρνοντας σαν αφορμή όλα αυτά που συμβαίνουν με τα σκάνδαλα, τις εκλογές και πάει λέγοντας.
Δηλαδή για πόσο κρετίνο με (μας) θεωρούν οι αστέρες της τηλεπαραθυρικής δημοσιογραφίας (και όχι μόνο), με τις καθημερινές ανούσιες και εκ των προτέρων κατασκευασμένες ειδήσεις και συνεντεύξεις τους? Προφανώς με (μας) περνάνε (δικαίως) για πολύ βλάκες. Έτσι εξηγείται άλλωστε το γεγονός ότι οι πλατείες γεμίζουν ακόμη από κάφρους με προεκλογικά σημαιάκια και στα reality περιμένουν ουρά ατέλειωτες ορδές “πειραγμένων” Νεοελλήνων.
Σήμερα θα ήθελα ν’ ασχοληθώ με τον δημοσιογραφικό “χαμαιλέοντα”, μια και τον θεωρώ τον πιο επικίνδυνο του είδους. Υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτόν και στους υπόλοιπους μία σχέση αγάπης και μίσους ανάλογα την περίσταση και είναι ο κατ’ εξοχήν Δούρειος Ίππος, που σκοπό έχει να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις σκέψης του τηλεθεατή και κατόπιν να τον παραδώσει ανίσχυρο και έρμαιο των ορέξεων των πολυδαίδαλων και πολύμορφων κέντρων αποφάσεων.
“Εξέχουσες προσωπικότητες” του χώρου υπάρχουν πολλές . Χατζηνικολάου, Τσίμας, Ευαγγελάτος, Τράγκας, Τρέμη, Πρετεντέρης, Χούκλη είναι μερικοί από τους “ογκόλιθους” της καθημερινής πλύσης εγκεφάλου. Άνθρωποι που το BBC θα τους είχε μόνο για να βγάζουν φωτοτυπίες. Παρ’ όλο που είναι τόσο εμφανές το γελοίο της δημοσιογραφικής τους επάρκειας, εν τούτοις απολαμβάνουν την αναγνώριση τόσο από τα πολυποίκιλα συμφέροντα που εκπροσωπούν, όσο κι από τους τηλεθεατές (η τραγωδία της υπόθεσης) που τους βλέπουν. Είναι τόσο δε “αναμφισβήτητη” η αξία τους, που και η καινούργια γενιά τηλεοπτικών “αστέρων” που το κύκλωμα προωθεί (Σπυράκη, Παπαγιάννης κλπ.) βαδίζει στα ίδια πρότυπα, έχοντας σαν μοναδικό προσόν την δύναμη των σιελογόνων αδένων τους και της πρόθυμης γλώσσας τους.
Επειδή δεν θέλω να κουράσω ούτε τον “καφετζή” αλλά ούτε τους “καφενόβιους”, προκαλώ και παρακαλώ τον οιονδήποτε που ονομαστικά ανέφερα (σιγά μην το τολμήσουν..) σε ένα ιδιότυπο ”bras de fer”, αν αισθάνονται ισχυροί ακόμη και χωρίς την παρουσία του “αλεξίσφαιρου” τηλεοπτικού γυαλιού, μέσα από τις φιλόξενες σελίδες του Καφενείου.
Έπεται (αν κι εσείς το θέλετε) συνέχεια. Το μενού περιλαμβάνει και άλλα πιο εξειδικευμένα “πιάτα”…
Παρατηρητής
Δημοσίευση σχολίου