ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
Η δήλωση Μεϊμαράκη ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τους καναπέδες και να πολεμήσουμε, καθώς το καλεί η Συμμαχία στην οποία ανήκουμε, είναι ήδη κάπως “παλιά”, με την έννοια ότι μοιάζει να ξεχάστηκε και δεν συζητείται. Ωστόσο, έχει κανείς την εντύπωση πως η σχετική σιωπή έχει ημερομηνία λήξης που συμπίπτει με την ολοκλήρωση των ευρωεκλογών.
Τα μηνύματα έρχονται από παντού:Το παραπαίον και συνεχώς ηττώμενο στρατιωτικά καθεστώς Ζαλένσκι πλήττει –προφανώς με αμερικανική καθοδήγηση– στόχους στα ενδότερα της Ρωσίας και μάλιστα ραντάρ που ανιχνεύουν βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς (από αυτούς που μεταφέρουν πυρηνικές κεφαλές), αγνοώντας τη διαθεσιμότητα της Ρωσίας να απαντήσει με πυρηνικά.
Η κούρσα των εξοπλισμών συνεχίζεται στις χώρες του ΝΑΤΟ που γειτνιάζουν με την Ρωσία και όχι μόνο: η Δύση (και η Τουρκία) εξοπλίζεται με εξαίρεση την Ελλάδα, που διαθέτει δωρεάν (είμαστε πολύ large σε κάτι τέτοια) οπλικά συστήματα στην Ουκρανία.
Ο Μακρόν θεωρεί πως πρέπει να στείλει λεγεωνάριους να “εκπαιδεύσουν” τον ουκρανικό στρατό.
Ο Τραμπ εγκατέλειψε το “φιλειρηνικό” προσωπείο του έναντι της Ρωσίας· όσον δε αφορά τη Γάζα δηλώνει πως ήλθε η ώρα να ολοκληρωθεί η δουλειά!
Οι προκλήσεις του Ισραήλ εναντίον του Ιράν συνεχίζονται στην αγωνιώδη του προσπάθεια να εμπλέξει τον κόσμο σε άνευ προηγουμένου αιματοχυσία.
Στις εκλογές αυτές κρίθηκε η εμπλοκή της ΕΕ –έχει καταντήσει “παράρτημα” των ΗΠΑ– σε πόλεμο. Και ακόμα δεν έχει ανοίξει το μεγαλύτερο μέτωπο στην Άπω Ανατολή. Παρά τα πολλά “καμπανάκια”, το αποτέλεσμά τους μάλλον θα ερμηνευθεί από τις άρχουσες ελίτ σαν πράσινο φως υπέρ του πολέμου. Στο μικρό μας χωριό, βεβαίως, ασχολούμαστε με το πόθεν έσχες του Κασσελάκη, τα ψεύδη του καθεστώτος Μητσοτάκη και τις γραφικότητες της αστείας αντιπολίτευσης.
Σε λίγες μέρες πιθανόν να ακούσουμε από επίσημα χείλη τη ρητορική του (εκλεγμένου πλέον Ευρωβουλευτή) Μεϊμαράκη. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει ατύπως υποταχθεί στην επεκτατική ατζέντα της Τουρκίας. Η Μπακογιάννη επείγεται να υπάρξει διακομματική συμφωνία επ’ αυτού, πριν αρχίσουν να μιλάνε περί εθνικών υποχωρήσεων κτλ. Εδώ ακούστηκε “να μην είμαστε μοναχοφάηδες”, “ε… δεν θα κάνουμε και πόλεμο για το Καστελόριζο”! Άραγε υπάρχει νησί για το οποίο θα έκανε πόλεμο η ελίτ των Αθηνών;
Σε αυτήν τη χώρα, ας ετοιμαστούμε να ακούσουμε πως είναι “πατριωτικό” μας καθήκον να πολεμήσουμε για τον διαμελισμό της Ρωσίας, για την “ανεξαρτησία” της Ταϊβάν και βεβαίως για το δικαίωμα του Ισραήλ να “στοχοποιεί αμάχους” όπως είπε εν τη ρύμη του λόγου του ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ! Θα στοχοποιηθούμε σαν “εχθροί του έθνους” όσοι δεν βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο το πατριωτικό μας καθήκον, αλλά εμμένουμε σε “ξεπερασμένες” ιδέες, όπως η προάσπιση των συνόρων μας και των νόμιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων. Θα μας πουν ότι καθήκον μας είναι η προάσπιση των “δυτικών αξιών”!
Για ποιες “δυτικές αξίες”
Ωραία η ρητορική, όμως καλό να δούμε βάσει των γεγονότων που τρέχουν για ποιες αξίες θα κληθούμε να στρατευτούμε. Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα παγκοσμίως που μπορεί όχι μόνο να περιφρονεί τις αποφάσεις του ΟΗΕ, αλλά να τον τοποθετεί ανοικτά στη μαύρη λίστα των εχθρών του. Ενώ έχουμε ακούσει θρήνους επί θρήνων για βομβαρδισμούς αμάχων από τους Ρώσους, η διαμαρτυρία για τη γενοκτονία που πραγματοποιεί το Ισραήλ στη Γάζα ενοχοποιείται σαν “αντισημιτισμός” στη Δύση. Το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυθαιρεσία και το έγκλημα, τα οποία προβάλει και διαφημίζει το ίδιο, μέσω βίντεο που ανεβάζουν οι στρατιώτες και οι ραββίνοι του, έχει καταστεί αρχή στη Δύση. Στο όνομά της τα δικαιώματα λόγου, πεποίθησης, έκφρασης, διαφωνίας καταπατούνται χωρίς δισταγμό.
Η κριτική στην πολιτική ενός κράτους και όχι μιας φυλής ή ενός θρησκεύματος, ακόμα και όταν προέρχεται από ανθρώπους του ίδιου έθνους, στιγματίζεται σαν “ρητορική μίσους”! Αυτό όταν φανατισμένοι έποικοι κάνουν έφοδο στη μουσουλμανική γειτονιά της παλαιάς Ιερουσαλήμ, προπηλακίζουν δημοσιογράφους, καταστρέφουν μαγαζιά και κατοικίες, κραυγάζοντας το σύνθημα “θάνατος στους Άραβες”! Είναι αυτό δικαίωμα αυτοάμυνας;
Ο αντισιωνιστής Εβραίος καθηγητής ιστορίας Illan Pappé ανακρίθηκε επί τρεις ώρες από το FBI κατά την είσοδό του στις ΗΠΑ. Ο Αμερικανός πρώην στρατιωτικός και πολεμικός εμπειρογνώμων Scott Ritter, γνωστός για τις αντίθετες στο ρεύμα αναλύσεις για το Ουκρανικό και το Παλαιστινιακό, είδε να του κατάσχουν το διαβατήριο χωρίς ένταλμα και χωρίς εξηγήσεις, όταν προσπάθησε να αναχωρήσει από τις ΗΠΑ, κατά παράβαση του αμερικανικού Συντάγματος. Φοιτητές διαγράφονται από τα αμερικανικά Πανεπιστήμια και καθηγητές απολύονται. Καθημερινά αποκαλύπτονται οι βαθιές διασυνδέσεις του εβραϊκού λόμπι με την αμερικανική πολιτική ελίτ.
Η δήλωση Μεϊμαράκη ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τους καναπέδες και να πολεμήσουμε, καθώς το καλεί η Συμμαχία στην οποία ανήκουμε, είναι ήδη κάπως “παλιά”, με την έννοια ότι μοιάζει να ξεχάστηκε και δεν συζητείται. Ωστόσο, έχει κανείς την εντύπωση πως η σχετική σιωπή έχει ημερομηνία λήξης που συμπίπτει με την ολοκλήρωση των ευρωεκλογών.
Τα μηνύματα έρχονται από παντού:Το παραπαίον και συνεχώς ηττώμενο στρατιωτικά καθεστώς Ζαλένσκι πλήττει –προφανώς με αμερικανική καθοδήγηση– στόχους στα ενδότερα της Ρωσίας και μάλιστα ραντάρ που ανιχνεύουν βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς (από αυτούς που μεταφέρουν πυρηνικές κεφαλές), αγνοώντας τη διαθεσιμότητα της Ρωσίας να απαντήσει με πυρηνικά.
Η κούρσα των εξοπλισμών συνεχίζεται στις χώρες του ΝΑΤΟ που γειτνιάζουν με την Ρωσία και όχι μόνο: η Δύση (και η Τουρκία) εξοπλίζεται με εξαίρεση την Ελλάδα, που διαθέτει δωρεάν (είμαστε πολύ large σε κάτι τέτοια) οπλικά συστήματα στην Ουκρανία.
Ο Μακρόν θεωρεί πως πρέπει να στείλει λεγεωνάριους να “εκπαιδεύσουν” τον ουκρανικό στρατό.
Ο Τραμπ εγκατέλειψε το “φιλειρηνικό” προσωπείο του έναντι της Ρωσίας· όσον δε αφορά τη Γάζα δηλώνει πως ήλθε η ώρα να ολοκληρωθεί η δουλειά!
Οι προκλήσεις του Ισραήλ εναντίον του Ιράν συνεχίζονται στην αγωνιώδη του προσπάθεια να εμπλέξει τον κόσμο σε άνευ προηγουμένου αιματοχυσία.
Στις εκλογές αυτές κρίθηκε η εμπλοκή της ΕΕ –έχει καταντήσει “παράρτημα” των ΗΠΑ– σε πόλεμο. Και ακόμα δεν έχει ανοίξει το μεγαλύτερο μέτωπο στην Άπω Ανατολή. Παρά τα πολλά “καμπανάκια”, το αποτέλεσμά τους μάλλον θα ερμηνευθεί από τις άρχουσες ελίτ σαν πράσινο φως υπέρ του πολέμου. Στο μικρό μας χωριό, βεβαίως, ασχολούμαστε με το πόθεν έσχες του Κασσελάκη, τα ψεύδη του καθεστώτος Μητσοτάκη και τις γραφικότητες της αστείας αντιπολίτευσης.
Σε λίγες μέρες πιθανόν να ακούσουμε από επίσημα χείλη τη ρητορική του (εκλεγμένου πλέον Ευρωβουλευτή) Μεϊμαράκη. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει ατύπως υποταχθεί στην επεκτατική ατζέντα της Τουρκίας. Η Μπακογιάννη επείγεται να υπάρξει διακομματική συμφωνία επ’ αυτού, πριν αρχίσουν να μιλάνε περί εθνικών υποχωρήσεων κτλ. Εδώ ακούστηκε “να μην είμαστε μοναχοφάηδες”, “ε… δεν θα κάνουμε και πόλεμο για το Καστελόριζο”! Άραγε υπάρχει νησί για το οποίο θα έκανε πόλεμο η ελίτ των Αθηνών;
Σε αυτήν τη χώρα, ας ετοιμαστούμε να ακούσουμε πως είναι “πατριωτικό” μας καθήκον να πολεμήσουμε για τον διαμελισμό της Ρωσίας, για την “ανεξαρτησία” της Ταϊβάν και βεβαίως για το δικαίωμα του Ισραήλ να “στοχοποιεί αμάχους” όπως είπε εν τη ρύμη του λόγου του ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ! Θα στοχοποιηθούμε σαν “εχθροί του έθνους” όσοι δεν βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο το πατριωτικό μας καθήκον, αλλά εμμένουμε σε “ξεπερασμένες” ιδέες, όπως η προάσπιση των συνόρων μας και των νόμιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων. Θα μας πουν ότι καθήκον μας είναι η προάσπιση των “δυτικών αξιών”!
Για ποιες “δυτικές αξίες”
Ωραία η ρητορική, όμως καλό να δούμε βάσει των γεγονότων που τρέχουν για ποιες αξίες θα κληθούμε να στρατευτούμε. Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα παγκοσμίως που μπορεί όχι μόνο να περιφρονεί τις αποφάσεις του ΟΗΕ, αλλά να τον τοποθετεί ανοικτά στη μαύρη λίστα των εχθρών του. Ενώ έχουμε ακούσει θρήνους επί θρήνων για βομβαρδισμούς αμάχων από τους Ρώσους, η διαμαρτυρία για τη γενοκτονία που πραγματοποιεί το Ισραήλ στη Γάζα ενοχοποιείται σαν “αντισημιτισμός” στη Δύση. Το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυθαιρεσία και το έγκλημα, τα οποία προβάλει και διαφημίζει το ίδιο, μέσω βίντεο που ανεβάζουν οι στρατιώτες και οι ραββίνοι του, έχει καταστεί αρχή στη Δύση. Στο όνομά της τα δικαιώματα λόγου, πεποίθησης, έκφρασης, διαφωνίας καταπατούνται χωρίς δισταγμό.
Η κριτική στην πολιτική ενός κράτους και όχι μιας φυλής ή ενός θρησκεύματος, ακόμα και όταν προέρχεται από ανθρώπους του ίδιου έθνους, στιγματίζεται σαν “ρητορική μίσους”! Αυτό όταν φανατισμένοι έποικοι κάνουν έφοδο στη μουσουλμανική γειτονιά της παλαιάς Ιερουσαλήμ, προπηλακίζουν δημοσιογράφους, καταστρέφουν μαγαζιά και κατοικίες, κραυγάζοντας το σύνθημα “θάνατος στους Άραβες”! Είναι αυτό δικαίωμα αυτοάμυνας;
Ο αντισιωνιστής Εβραίος καθηγητής ιστορίας Illan Pappé ανακρίθηκε επί τρεις ώρες από το FBI κατά την είσοδό του στις ΗΠΑ. Ο Αμερικανός πρώην στρατιωτικός και πολεμικός εμπειρογνώμων Scott Ritter, γνωστός για τις αντίθετες στο ρεύμα αναλύσεις για το Ουκρανικό και το Παλαιστινιακό, είδε να του κατάσχουν το διαβατήριο χωρίς ένταλμα και χωρίς εξηγήσεις, όταν προσπάθησε να αναχωρήσει από τις ΗΠΑ, κατά παράβαση του αμερικανικού Συντάγματος. Φοιτητές διαγράφονται από τα αμερικανικά Πανεπιστήμια και καθηγητές απολύονται. Καθημερινά αποκαλύπτονται οι βαθιές διασυνδέσεις του εβραϊκού λόμπι με την αμερικανική πολιτική ελίτ.
Το εβραϊκό λόμπι
Σύμφωνα με τον γερουσιαστή Thomas Massie, κάθε βουλευτής, Ρεπουμπλικάνος ή Δημοκρατικός, έχει τον δικό του “άνθρωπο της AIPAC” (American Israel Public Affairs Committee – το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ), δηλαδή τον προσωπικό του “babysitter” – κατά τον χαρακτηρισμό πάντα του γερουσιαστή. Αυτός έχει αναλάβει τη μεσολάβηση με την ΑIPAC για χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας κι αυτός μεταφέρει τις “επιθυμίες” του εβραϊκού λόμπι, οι οποίες είναι συνήθως υπεράνω της ψήφου των Αμερικανών πολιτών, αλλά και του όρκου του να μην υπηρετεί ξένη κρατική οντότητα.
Η ειδική σχολιάστρια της αμερικανικής τηλεόρασης, Briahna Joy Gray απολύθηκε από το κανάλι The Hill, επειδή έκανε απλώς μια κίνηση αμφισβήτησης με τα μάτια της (rolling her eyes- sic!) ακούγοντας για χιλιοστή φορά το δακρύβρεκτο μελό μιας Ισραηλινής, της οποίας η αδελφή βιάστηκε την 7η Οκτωβρίου. Ας σημειωθεί ότι ακόμα περιμένει η διεθνής κοινότητα να δει το πολυδιαφημισμένο “βίντεο με τους βιασμούς και τους αποκεφαλισμούς”. Αυτό που είδαν, κατά δήλωσή τους, μόνον όσοι δεν είπαν ποτέ ψέματα στη ζωή τους (Νετανιάου, Μπάϊντεν κλπ)!
Συγχρόνως, το Tικ-Tοκ είναι γεμάτο από αναρτήσεις στρατιωτών του “πιο ηθικού στρατού του κόσμου” που καμαρώνουν για τις επιδόσεις τους στο έγκλημα πολέμου και στην ανοησία, αλλά και “σοφούς” ραββίνους, οι οποίοι με την Τορά στο χέρι διδάσκουν τους ομοθρήσκους τους ότι είναι αμαρτία να “λυπηθούν” τα παιδιά των “Αμαληκιτών”! Κι αυτό, επειδή ο “λόγος του Θεού” προτρέπει να αφανίσουν από προσώπου γης, όχι μόνο τα παιδιά τους, αλλά ακόμα και την ανάμνησή τους! Εσχάτως, βγήκε ένας ραββίνος, ο οποίος γνωμοδότησε πως όχι μόνον ο φόνος, αλλά και ο βιασμός των εχθρών επιτρέπεται, εφόσον ανεβάζει το ηθικό του στρατεύματος!
Αρχή της Οικουμενικότητας και δυτικές αξίες
Όλα αυτά δεν είναι παρά συμπτώματα της πλήρους απαξίωσης και έκπτωσης της Αρχής της Οικουμενικότητας που είχε αποτελέσει το σύμβολο του Διαφωτισμού και που η δυτική φιλαρέσκεια το είχε κάνει σημαία της, που διαχώριζε πολιτισμικά τη Δύση από άλλους πολιτισμούς. Σύμφωνα με αυτή την Αρχή, μας δεσμεύουν ηθικά αξίες που είναι λογικό να ισχύουν παγκοσμίως χωρίς εξαιρέσεις. Δεν σημαίνει πως ήταν ποτέ απολύτως σεβαστή η αρχή αυτή, αλλά –όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις– το κριτήριο με το οποίο αναμετριόταν η δεσμευτικότητα κάθε ισχυρισμού παρέμενε η οικουμενικότητα της αλήθειας του. Κάτι δηλαδή που δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε να δικαιολογηθεί ως ορθό για τον μόνο λόγο ότι εξυπηρετεί εμένα.
Ουδείς διανοήθηκε να καταδικάσει το Ολοκαύτωμα επειδή οι θύτες ήταν Γερμανοί ή επειδή τα θύματα ήταν Εβραίοι. Καθαυτή η πράξη θεωρήθηκε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Σήμερα φαίνεται να έχει υιοθετήσει η Δύση την αρχή πως ό,τι την εξυπηρετεί είναι ενάρετο και ό,τι την εμποδίζει είναι βδεληρό! Ό,τι κι αν είναι αυτό, λαμβάνει την αξία του από τη σχέση του με το συμφέρον μας. Σήμερα φαίνεται να έχει αποδεχθεί η Δύση την ιδιαιτερότητα, την μερικότητα ως κανόνα. Αποποιείται πλέον το ναρκισσιστικό της αυτοείδωλο, ως εκπροσώπου του γενικού και του πανανθρώπινου. Επιδιώκει την εγωιστική επιβολή της, χωρίς προσχήματα ηθικής αμεροληψίας.
Ίσως να μην είναι αυτή η μετάλλαξη άσχετη με την παγκόσμια αποθέωση των αποκλειστικών μερικοτήτων, όπως συμβαίνει με τις σεξουαλικές μειονότητες. Δεν πρόκειται για συμπερίληψη της μερικότητας, ώστε να εμπλουτιστεί η αξία της οικουμενικότητας, αλλά για υιοθέτηση της σκοπιάς του μερικού και ιδιαίτερου, που δεν εχθρεύεται το γενικό και αξιολογεί τα πάντα υπό το πρίσμα του συμφέροντος της αποκλειστικής του ομάδας.
Αυτό ταιριάζει με την ανάδειξη του “Ισραηλισμού” (βλέπε το ομώνυμο διαφωτισκτικό ντοκιμαντέρ) σε ένα είδος παγκόσμιας πολιτικής θρησκείας. Δεν χρειάζεται να πάμε μέχρι τον Διαφωτισμό για να εντοπίσουμε την έκπτωση του δυτικού πολιτισμού. Η υποτροπή και κατίσχυση της κατ’ εξοχήν αντι-οικουμενικής ταυτοτικής ιδεολογίας συνιστά συντριβή μιας πολύ παλαιότερης αρχής του δυτικού κανόνα, όπως αποτυπώθηκε στο κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου (οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην κοκ).
Η προηγούμενη φορά που επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο ήταν ο Ναζισμός.
Όσοι λοιπόν αναγνωρίζουν την πατρίδα τους σε αυτό το πράγμα, όσοι θεωρούν ότι αξίζει όχι απλώς να δώσουν τη ζωή τους, αλλά να διακυβεύσουν την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας και να την σπρώξουν στον πυρηνικό όλεθρο για χάρη μιας ομάδας που ξεχωρίζει αυστηρά τον εαυτό της από όλους τους υπολοίπους, ας σπεύσουν να σηκωθούν από τον καναπέ τους και να πολεμήσουν για το ΝΑΤΟ. Οι υπόλοιποι έχουμε σοβαρότερους λόγους να σηκωθούμε…
Όσοι λοιπόν αναγνωρίζουν την πατρίδα τους σε αυτό το πράγμα, όσοι θεωρούν ότι αξίζει όχι απλώς να δώσουν τη ζωή τους, αλλά να διακυβεύσουν την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας και να την σπρώξουν στον πυρηνικό όλεθρο για χάρη μιας ομάδας που ξεχωρίζει αυστηρά τον εαυτό της από όλους τους υπολοίπους, ας σπεύσουν να σηκωθούν από τον καναπέ τους και να πολεμήσουν για το ΝΑΤΟ. Οι υπόλοιποι έχουμε σοβαρότερους λόγους να σηκωθούμε…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου