ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΤΣΑΡΑΣ
Ιστορικό λάθος της αντιπολίτευσης - Έδωσαν πιστοποιητικό φιλελευθερισμού στον Κ. Μητσοτάκη
Το κόλπο του Μητσοτάκη που έκανε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να του… δανείσουν βουλευτές για να μην υποστεί βαριά πολιτική ήττα χθες στη Βουλή.
Γιώργος Λακόπουλος
Να αρχίσουμε από τα αυτονόητα: ο νόμος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών δεν ορίζει τον σεξουαλικό προσανατολισμό κανενός. Γιατί αυτό δεν είναι αρμοδιότητα καμιάς κυβέρνησης, καμιάς Βουλής και κανενός νόμου. Διευθετεί απλώς νομικές εκκρεμότητες που αφορούν στις ομόφυλες οικογένειες.
Ενδεχομένως μπορούσαν να καλυφθούν και την υφιστάμενη νομοθεσία – αλλά δεν βλάπτει να ενισχυθεί ότι τα ομόφυλα ζευγάρια δικαιούνται τη νομική μεταχείριση που έχουν όλοι οι πολίτες.
Σ’ αυτό ασφαλώς δεν μπορεί να περιλαμβάνεται η «παρένθετη κύηση», που μπορεί να είναι διεκδίκηση, αλλά κατοχυρώνεται ως «δικαίωμα». Αν η Πολιτεία κρίνει ότι έχουν τις προϋποθέσεις να αναθρέψουν παιδιά, η υιοθεσία είναι θεμιτή, με τα κριτήρια που ισχύουν για όλους. Η προσφυγή σε παρένθετη μητέρα δεν νοείται πέραν των λόγων υγείας των γυναικών.
Ωστόσο το ενδιαφέρον του Κυριάκου Μητσοτάκη να φέρει τώρα προς ψήφιση αυτόν τον νόμο, επικαλούμενος την παιδική προστασία, είναι υποκριτικό. Με τη σπουδή του προσπαθεί να εξιστορήσει την καταδίκη του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Κανείς ωστόσο δεν περίμενε ότι θα αντιμετώπιζε την αναταραχή που εύλογα ξέσπασε - σε ένα κόμμα της Δεξιάς σαν τη ΝΔ - με τη… συνδρομή της αντιπολίτευσης.
Ενώ η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του κλονίστηκε, έσπευσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ - συν τη Νέα Αριστερά και τη Ζωή - να υπερψηφίζουν το νομοσχέδιο που δεν ψηφίζουν υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ.
Ακατανόητο. Η δουλειά της αντιπολίτευσης δεν είναι να διαθέτει τις ψήφους της για να μείνει στη θέση της η κυβέρνηση - για οποιονδήποτε λόγο. Είναι να την αντιπολιτεύεται και να τη δυσκολεύει - ώστε να την κερδίσει στις επόμενες εκλογές… Αυτό είναι η πολιτική. Η «συνεννοήσιμη αντιπολίτευση» δεν είναι αντιπολίτευση.
Να αρχίσουμε από τα αυτονόητα: ο νόμος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών δεν ορίζει τον σεξουαλικό προσανατολισμό κανενός. Γιατί αυτό δεν είναι αρμοδιότητα καμιάς κυβέρνησης, καμιάς Βουλής και κανενός νόμου. Διευθετεί απλώς νομικές εκκρεμότητες που αφορούν στις ομόφυλες οικογένειες.
Ενδεχομένως μπορούσαν να καλυφθούν και την υφιστάμενη νομοθεσία – αλλά δεν βλάπτει να ενισχυθεί ότι τα ομόφυλα ζευγάρια δικαιούνται τη νομική μεταχείριση που έχουν όλοι οι πολίτες.
Σ’ αυτό ασφαλώς δεν μπορεί να περιλαμβάνεται η «παρένθετη κύηση», που μπορεί να είναι διεκδίκηση, αλλά κατοχυρώνεται ως «δικαίωμα». Αν η Πολιτεία κρίνει ότι έχουν τις προϋποθέσεις να αναθρέψουν παιδιά, η υιοθεσία είναι θεμιτή, με τα κριτήρια που ισχύουν για όλους. Η προσφυγή σε παρένθετη μητέρα δεν νοείται πέραν των λόγων υγείας των γυναικών.
Ωστόσο το ενδιαφέρον του Κυριάκου Μητσοτάκη να φέρει τώρα προς ψήφιση αυτόν τον νόμο, επικαλούμενος την παιδική προστασία, είναι υποκριτικό. Με τη σπουδή του προσπαθεί να εξιστορήσει την καταδίκη του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Κανείς ωστόσο δεν περίμενε ότι θα αντιμετώπιζε την αναταραχή που εύλογα ξέσπασε - σε ένα κόμμα της Δεξιάς σαν τη ΝΔ - με τη… συνδρομή της αντιπολίτευσης.
Ενώ η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του κλονίστηκε, έσπευσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ - συν τη Νέα Αριστερά και τη Ζωή - να υπερψηφίζουν το νομοσχέδιο που δεν ψηφίζουν υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ.
Ακατανόητο. Η δουλειά της αντιπολίτευσης δεν είναι να διαθέτει τις ψήφους της για να μείνει στη θέση της η κυβέρνηση - για οποιονδήποτε λόγο. Είναι να την αντιπολιτεύεται και να τη δυσκολεύει - ώστε να την κερδίσει στις επόμενες εκλογές… Αυτό είναι η πολιτική. Η «συνεννοήσιμη αντιπολίτευση» δεν είναι αντιπολίτευση.
Δεν λειτουργεί έτσι ο Κοινοβουλευτισμός
Αν η ΝΔ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την πλειοψηφία της για ψηφιστεί ένα νόμος που εισηγείται η κυβέρνησή της, να μην τον φέρει. Και αν η κυβέρνηση δεν εξασφαλίζει την απαραίτητη ψήφο των βουλευτών που της έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης, απλώς χάνει τη «δεδηλωμένη» και πέφτει. Έτσι λειτουργεί ο Κοινοβουλευτισμός.
Κυβερνήσεις που όταν δεν έχουν πλειοψηφικά να τους την προμηθεύουν τα άλλα κόμματα δεν υπάρχουν και δεν πρέπει να υπάρχουν, γιατί αλλοιώνεται ο κανόνας της εναλλαγής στην διακυβέρνηση.
Αν η αντιπολίτευση κρίνει ότι πρέπει να ψηφιστεί και να περάσει ένας νόμος, δεν έχει παρά να περιμένει την ώρα που θα της αναθέσει την κυβέρνηση ο ελληνικός λαός για να τον περάσει. Κατηγορώντας ως τότε την κυβέρνηση που δεν μπορεί να το κάνει.
Από πουθενά δεν προβλέπεται κόμματα της αντιπολίτευσης να… δανείζουν τους βουλευτές τους στον Πρωθυπουργό για να σχηματίσει στην ψήφιση νόμου την πλειοψηφία που δεν του εξασφαλίζει το κόμμα του.
Θυμάται κανένας τον Μητσοτάκη να ψηφίζει νόμους του Τσίπρα; «Όχι σε όλα ήταν η στάση του» και καλούσε τους πολίτες να τον εμπιστευθούν για να νομοθετήσει ο ίδιος, όσο τον έβρισκαν σύμφωνο. Με τη Συμφωνία των Πρεσπών συμφωνούσε, αλλά την καταψήφισε. Για αντιπολίτευση ήταν ορθή στάση και τον ωφέλησε.
«Προοδευτικός» και «ριζοσπάστης» ο Μητσοτάκης
Τι περιμένουν να πετύχουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ που αυτοτραυματίσθηκαν κοινοβουλευτικά για να διαμορφώσουν ασφαλή πλειοψηφία για τον Μητσοτάκη;
Ίσως τους διευκόλυνε αν ποτέ έλθουν στην κυβέρνηση, να έχουν ψηφίσει αυτόν τον - όχι και πολύ δημοφιλή - νόμο. Αλλά όχι με τις δίκες τους ψήφους. Αν δεν μπορεί να τον περάσει από τη Βουλή η κυβέρνηση, να παραιτηθεί για να πάρουν άλλοι τη θέση της.
Με ποια λογική – αλλά και πολιτική και ηθική νομιμοποίηση - ο Κασσελάκης, ο Ανδρουλάκης και ο Χαρίτσης έδωσαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη το δικαίωμα να εμφανίζεται ως «προοδευτικός» και «ριζοσπάστης»; Ήδη άρχισε να πλασάρει στα διεθνή ΜΜΕ ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του: «Δύναμη αλλαγής ο Μητσοτάκης, συγκέντρωσε υποστήριξη από όλο το πολιτικό φάσμα» εγκωμιάζουν ήδη για τον καταδικασθέντα από το Ευρωκοινοβούλιο.
Γιατί έκαναν τα κόμματα τους δεκανίκια επιβίωσης μιας κυβέρνησής που βαρύνεται με αντιλαϊκή και αντικοινωνική πολιτική σε όλα;
Συνέβαλαν να επιβιώσουν κοινοβουλευτικά και να θριαμβολογούν όσοι διαλύουν το κράτος δίκαιου, καταλύουν δικαιώματα των εργαζόμενων, εκποιούν τη δημόσια περιουσία, διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα, υποχωρούν στα εθνικά θέματα, χειραγωγούν τη Δικαιοσύνη, παρακολουθούν τους πάντες και τόσα άλλα.
Είναι ντροπή ότι έβαλαν πλάτη για να παραμείνουν υπουργοί ως μέλη «προοδευτικής κυβέρνησης που δεν φοβάται το πολιτικό κόστος» ο Βορίδης, ο Άδωνις, ο Σκέρτσος και λοιπή κομπανία εκθεμελίωσης της κοινωνίας.
Ο Ανδρουλάκης στη Βουλή κατήγγειλε τον Μητσοτάκη για τις υποκλοπές - ενώ δεν έχει κάνει ότι όφειλε ενάντιον του στην ώρα τους - και μετά ψήφισε τον νόμο του. Ο Κασσελάκης απειλούσε βουλευτές του αν δεν ψηφίσουν τον νόμο που ενισχύει τον Μητσοτάκη. Η Νέα Αριστερά δεν κατάλαβε καν τι συνέβαινε στη αίθουσα με τον Σαμαρά. Και η Ζωή ντύθηκε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και φλυαρούσε ακατάσχετα.
Είναι θέαμα αντιπολίτευσης αυτό; Είναι λογικό, ή θεμιτό προοδευτικά κόμματα να εκχωρούν στον αντίπαλο μια νομοθετική πρωτοβουλία που συνάδει με τη δική τους ιδεολογία, όχι του Μητσοτάκη, και θα προβάλαν στις επόμενες εκλογές ως συγκριτικό τους πλεονέκτημα; Είναι φυσιολογικό να εξοικειώνουν με κυβέρνηση που ενσωματώνει ακροδεξιά στοιχεία, με τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα κατά της οποίας η Δεξιά βυσσοδομεί;
Πιστεύουν ότι με την ανάσα που έδωσαν στον Μητσάκη κερδίζει και κάποιος άλλος εκτός από τον ίδιο;
«Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τη Δεξιά
Δεν αντιλαμβάνονται ότι του έδωσαν πιστοποιητικό προοδευτικότητας και αυτομετατράπηκαν σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τη Δεξιά; Είναι ηγεσίες δημοκρατικών κομμάτων όσες έσπευσαν να προσφέρουν τη συνδρομή τους στον χειρότερο αντίπαλό τους, που τους συκοφαντεί διαρκώς; Νομίζουν ότι το εγκρίνουν οι πολίτες;
Την Πέμπτη 15 Φεβρουάριου έγινε ένα μεγάλο ιστορικό λάθος από τα κόμματα της Δημοκρατικής Παράταξης, με όποια ιδεολογική ταμπέλα και αν συστήνονται. Εγκατέλειψαν τον ρόλο που τους ανέθεσε ο ελληνικός λαός ως αντιπολίτευσή, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έτσι εκεί θα παραμείνουν.
Χρειάζεται έρευνα για να εξηγηθούν οι λόγοι για τους οποίους οι επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ έσυραν τα κόμματα τους στην κοινοβουλευτική επιβίωση του σημερινού Πρωθυπουργού.
Οι εξηγήσεις που έδωσαν δεν πείθουν…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου