Το περιοδικό Washington Examiner δημοσιεύει άρθρο γνώμης του Sinan Ciddi (συνεργάτης της δεξαμενής σκέψης Foundation for Defense of Democracies και του Center on Military and Political Power), αναφορικά με την εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει η Τουρκία στο πλαίσιο μιας διαφαινόμενης τρίτης θητείας του ταγίπ Ερντογάν (Erdogan).
Ο συντάκτης, αφού παρουσιάζει τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών σημειώνοντας την σχεδόν σίγουρη επανεκλογή του Erdogan, γράφει ότι πολλοί δυτικοί ηγέτες αναρωτιούνται αν θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν περισσότερο αντιδυτικό και επιθετικό πρόεδρο της Τουρκίαςn που έχουν γνωρίσει ή αν αυτός θα υιοθετήσει μια πιο συμφιλιωτική στάση.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Erdogan παραχώρησε μια σπάνια συνέντευξη στο CNN International, στην οποία τόνισε το ενδιαφέρον του να συνεργαστεί με την Διοίκηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν (Biden) ή «όποιον» βρίσκεται στην εξουσία.
Η σχέση της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον καθίσταται ολοένα και πιο τεταμένη υπό την κυβέρνηση του κ. Biden, κυρίως ως αποτέλεσμα των αντιρρήσεων του Κογκρέσου και της Διοίκησης στις πολιτικές επιδιώξεις του Erdogan. Η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας των S-400 το οποίο αποκτήθηκε από τη Ρωσία, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό της Άγκυρας από το πρόγραμμα των F-35.
Ενώ η Τουρκία βοήθησε στην ουκρανική σύγκρουση, η επιθυμία της Ουάσιγκτον, όπως και της πλειοψηφίας της δυτικής συμμαχίας, θα ήταν να ενταχθεί η Τουρκία στο καθεστώς κυρώσεων κατά του Ρώσου Προέδρου Putin. Θα ήθελαν, επίσης, να επικυρώσει ο Erdogan, σύντομα, την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Αλλά, ανεξάρτητα από την πολιτική που ακολουθεί ο καθένας, οι σύμμαχοι της Τουρκίας θα ήθελαν απλώς ο Erdogan να είναι λιγότερο εχθρικός όσον αφορά τη ρητορική και τη στάση, και σε σχέση με την προσέγγιση του απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Συνολικά, οι προσδοκίες πρέπει να κυμαίνονται κάπου μεταξύ μιας επιφυλακτικής αισιοδοξίας και μιας επιφυλακτικής απαισιοδοξίας. Στη συνέντευξή του στο CNN, ο Erdogan επανέλαβε την προκλητική του θέση ότι η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει τους S-400.
Τόνισε επίσης την επιθυμία του να διατηρήσει μια «ισορροπημένη» προσέγγιση απέναντι στη Ρωσία, μια προσέγγιση η οποία να περιλαμβάνει τις προσπάθειες της Τουρκίας να διευκολύνει τις αποστολές ουκρανικών σιτηρών στις περιφερειακές αγορές αλλά και τις σημαντικές πωλήσεις όπλων στο Κίεβο.
Δεν πρέπει να περιμένουμε από την Τουρκία να ενταχθεί στο καθεστώς σκληρών κυρώσεων κατά της Μόσχας, απλώς και μόνο επειδή κάτι τέτοιο θα έβλαπτε, σε μεγάλο βαθμό, την ήδη εύθραυστη Οικονομία της Τουρκίας.
Από την άλλη πλευρά, είναι πιθανό ο Erdogan να κάνει πίσω για τους S-400. Πριν από λίγες εβδομάδες, ο εκπρόσωπος του Erdogan, ο Ιμπραϊμ Καλιν (Ibrahim Kalin), επισκέφτηκε την Ουάσιγκτον και υπαινίχθηκε μια τέτοια πιθανότητα.
Έκτοτε, Τούρκοι αξιωματούχοι συνεργάστηκαν με αξιωματούχους του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ για να επιβάλουν κυρώσεις σε πολλά πρόσωπα και εταιρείες εντός της Τουρκίας που είναι γνωστό ότι έχουν δεσμούς με το Ισλαμικό Κράτος.
Μετά τον δεύτερο γύρο των εκλογών της 28ης Μαΐου, πολλοί οικονομολόγοι φοβούνται ότι η Οικονομία της Τουρκίας θα χρειαστεί διεθνή βοήθεια για να σταθεροποιηθεί, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Erdogan μπορεί να ζητήσει την στήριξη των ΗΠΑ για να προσεγγίσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αν και η Τουρκία έχει αποβληθεί από το πρόγραμμα των F-35, εξακολουθεί να επιθυμεί να αγοράσει νέα αεροσκάφη F-16. Για αυτούς τους λόγους, μπορεί επίσης να δούμε μια κίνηση για την επικύρωση της προσχώρησης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, την οποία οι ΗΠΑ και άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ επιθυμούσαν εδώ και καιρό.
Ένα τέτοιο «ξεπάγωμα» (σ.σ. των σχέσεων) θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως «επαναπροσδιορισμός» (σ.σ. των σχέσεων) με την Ουάσιγκτον, θα πρέπει να γίνει αποδεκτό και να αποτελέσει μία βάση οικοδόμησης.
Θα ήταν επίσης σύμφωνο προς τις προσπάθειες του Erdogan να ανοικοδομήσει τις σχέσεις με περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Συρία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, χώρες με τις οποίες ο Erdogan επιδιώκει να επιδιορθώσει τις σχέσεις. Για να συμβεί αυτό, όμως, ο Erdogan θα πρέπει να προχωρήσει σε απτά αποτελέσματα.
Ένα πιθανό, ακόμη, εμπόδιο σε αυτή την προσέγγιση θα ήταν ο Erdogan να δώσει συνέχεια στη ρητορική του, κατά την προεκλογική εκστρατεία, η οποία τονίζει, συνήθως, τη νέα ανεξαρτησία της Τουρκίας στην παγκόσμια σκηνή.
Αυτό το αφήγημα, το οποίο ο Erdogan χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση, υπογραμμίζει την ισχυρή εγχώρια αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, την περιφερειακή και παγκόσμια διπλωματική εμβέλεια και την εμπιστοσύνη που προκύπτει από τη συνεργασία με εταίρους όπως η Ρωσία για την επίτευξη των εθνικών της στόχων.
Αυτή είναι μια στάση που υποβαθμίζει την «ανάγκη» της Τουρκίας να συνεργαστεί με τη Δύση και πιθανώς ένα μήνυμα προς την Ουάσιγκτον ότι εάν η Τουρκία δεν πάρει αυτό που θέλει από τις ΗΠΑ σύντομα -ειδικά τα F-16- τότε ο Erdogan θα «αναγκαστεί» να προμηθευτεί ζωτικής σημασίας αμυντικά συστήματα από εναλλακτικές πηγές.
Η Διοίκηση Biden, έχει επίγνωση αυτής της προοπτικής και επιθυμεί να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καταλήγει το άρθρο.
Δημοσίευση σχολίου