Ύποπτες κινήσεις προσώπων που βρίσκονται δίπλα στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Περίεργες δηλώσεις και ακόμα πιο περίεργες κινήσεις στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, για τα ελληνοτουρκικά, οι οποίοι όμως δεν έχουν κανένα θεσμικό δικαίωμα να χαράσσουν εξωτερική πολιτική.Από κοντά, ΜΜΕ τα οποία σχετίζονται φανερά η αδιαφανώς με το τουρκικό βαθύ κράτος.
Παραθέτουμε αυτούσιο το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Εστίας της Κυριακής:
του Μανώλη Κοττάκη
Όπισθεν ολοταχώς στο 1999 και στην διπλωματία των σεισμών, η οποία οδήγησε σε απευθείας ελληνοτουρκικό διάλογο ( τις λεγόμενες διερευνητικές επαφές ) με αντικείμενο τις γκρίζες ζώνες, την ΑΟΖ, το εύρος των χωρικών μας υδάτων ακόμη και την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών καθώς και την παραπομπή όλων αυτών των θεμάτων στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ με αφορμή την τραγωδία στην νοτιοανατολική Τουρκία. Το Μαξίμου έδρασε ταχύτατα. Επιδεικνύοντας σπάνια ανακλαστικά.
Αφού πρώτος έδωσε το έναυσμα για την επανέναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου με δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό συμφερόντων γνωστού ολιγάρχη του λιμένος ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αναμιμνησκόμενος τις ημέρες των συνομιλιών του με τον εκλιπόντα Ισμαήλ Τζεμ (πιθανώς και τα αλησμόνητα ζειμπέκικα στην Σάμο ), την σκυτάλη έλαβε αμέσως ο Υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης. Ο οποίος τω καιρώ εκείνω ήταν συνεργάτης του κυρίου Παπανδρέου. Με δηλώσεις του στον γνωστό σταθμό που καιρό τώρα αφιερώνει ημερησίως και αδιαλείπτως μισή ώρα για την κάλυψη των πολιτικών δραστηριοτήτων του Προέδρου Ερντογάν (αλλά και του πολιτικού του φίλου επιχειρηματία κύριου Ατζούν), ο κύριος Γεραπετρίτης με τον αέρα του μελλοντικού Υπουργού Εξωτερικών χρησιμοποίησε τον φορτισμένο διπλωματικά όρο «ζώνη»! Τόνισε ότι «η τραγωδία στην Τουρκία είναι μία καλή αφορμή να επανεξεταστεί η θέση της Ελλάδας με την γείτονα χώρα και να δούμε αυτά που μας ενώνουν, όχι αυτά που μας χωρίζουν».
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΕστίαΠροχωρώντας ακόμη περισσότερο την ώρα που στην γείτονα συνεχίζεται η συλλογή πτωμάτων κάτω από τα συντρίμμια, ο κύριος Γεραπετρίτης τόνισε με έμφαση : «Η γεωγραφία δεν θα αλλάξει αλλά πρέπει να βρούμε επιτέλους Ελλάδα και Τουρκία μια κοινή ζώνη να προσγειωθούμε και να προχωρήσουμε τα ζητήματα που μας διχάζουν επί δεκαετίες. Και παρότι είναι εξαιρετικά πολυτελές να μιλώ για δημόσια διπλωματία ενώ η τραγωδία είναι σε εξέλιξη παρά ταύτα με μια επώδυνη δραματική αφορμή μπορούμε να δούμε τα πράγματα στην διάσταση τους». Ο κύριος Υπουργός και μελλοντικός ένοικος της οδού Ακαδημίας αν η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές, χρησιμοποίησε το ρήμα «επανεξετάσουμε» αναφερόμενος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Δεν είναι απολύτως ακριβές. Όχι μόνο γιατί ο ίδιος συναντά τακτικά τον Τούρκο πρεσβευτή σε οικίες προσωπικοτήτων των Αθηνών και συζητούν ατύπως εφ όλης της ύλης σε χωριστό κανάλι επικοινωνίας ερήμην του Υπουργείου Εξωτερικών. Ούτε επειδή καιρό τώρα η διπλωματική σύμβουλος του πρωθυπουργού Άννα Μαρία Μπούρα συζητά με τον εξ απορρήτων του Προέδρου Ερντογάν Ιμπραίμ Καλίν σε διάφορες πρωτεύουσες της Ευρώπης το «μοντέλο Νταβός» με βάση το οποίο θα διεξαχθεί μετεκλογικώς ο ελληνοτουρκικός διάλογος. Αλλά διότι- κυρίως – υπάρχει σαφής σχεδιασμός παρασκηνίου εδώ και καιρό. Τα ζητήματα ήδη εξετάζονται, δεν επανεξετάζονται.
Η «Εστία της Κυριακής» αποκαλύπτει τι είπε σε εκδήλωση που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών σε κλειστό ακροατήριο σε ασφαλές κλίμα λίαν προσφάτως ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του κυρίου πρωθυπουργού Θάνος Ντόκος. Ο τέως Πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ σε στιγμές που η γείτων δεν ταλαιπωρείτο από τις καταστροφικές συνέπειες των 7,8 ρίχτερ έκανε λόγο για έναν «μεγάλο συνεταιρισμό κρατών » κατά τα πρότυπα της συνεργασίας Κατάρ-Ιράν «που θα συνεκμεταλλευτεί τους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου».
«Βεβαίως, να ξεκαθαρίσουμε τι ανήκει σε ποιόν και μετά να συζητήσουμε» δήλωσε ο κ. Ντόκος, αναφερόμενος στην ευθεία πρόταση του τέως Αμερικανού Πρέσβη Τζέφρι Πάυατ για την συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως αυτή εκφράστηκε στην συνέντευξη του στην εφημερίδα Real News. Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας παρομοίασε μάλιστα την περίσταση με τους
συνεταιρισμούς στην επαρχία, όπου οι αγρότες συνεργάζονται για να βγάλουν ένα
προϊόν, αλλά στο τέλος ο καθένας παίρνει το μερίδιο που του αναλογεί.
Ως απαραίτητη προϋπόθεση για τον συνεταιρισμό έθεσε την επίλυση του προβλήματος της οριοθέτησης των χωρικών υδάτων, της ΑΟΖ και της Υφαλοκρηπίδας, πράγμα το οποίο δεν βλέπει στο κοντινό μέλλον. Στη συνέχεια της ομιλίας του παρέπεμψε στο παράδειγμα της συνεργασίας που έχουν αναπτύξει Ιράν και Κατάρ για την εκμετάλλευση του κοιτάσματος Παρς, όπου είναι σαφές τι ανήκει και σε ποιόν, αλλά και στη περίπτωση του κοιτάσματος Αφροδίτη μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Στην περίπτωση του τελευταίου ένα τμήμα βρίσκεται στη δικαιοδοσία του Ισραήλ, βάσει της συμφωνίας οριοθέτησης που υπέγραψαν οι δύο χώρες το 2010.
Αναφερόμενος στην πιθανότητα να δούμε επέκταση των ερευνών που γίνονται δυτικώς και νοτιοδυτικώς της Κρήτης προς ανατολάς, καθ’ ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έβαζε και πρακτικά ταφόπλακα στο Τουρκολιβυκό μνημόνιο με τη σύμπραξη του Αμερικανικού παράγοντα ο κύριος Ντόκος παρατήρησε : “Πολλά υποσχόμενη η περιοχή που βρίσκεται η ExxonMobil. Δεν υπάρχει όμως αντίστοιχο ενδιαφέρον για την περιοχή που γεωπολιτικά θα μας έλυνε πολλά προβλήματα“. Επισήμανε μάλιστα ότι «οι σεισμικές έρευνες δεν είναι φτηνές και για να επενδύσουν τα χρήματά τους οι εταιρείες .Θα πρέπει να έχουν κάποια στοιχεία στα χέρια τους που να δείχνει ότι η περιοχή είναι κατ’ αρχήν ενδιαφέρουσα. Ταυτόχρονα, οι
εταιρείες συνηθίζουν να αποφεύγουν γεωγραφικά περιοχές υψηλής διακρατικής
εντάσεως» .
Ως προς το δόγμα εθνικής ασφάλειας, ψήγματα για το περιεχόμενο του οποίου
δημοσίευσε ο ίδιος ο Σύμβουλος σε άρθρο στο ειδικό αφιέρωμα της «Καθημερινής» για το 2023 ανέφερε ότι «το κείμενο που περιέχει το δόγμα εθνικής ασφάλειας, έχει εγκριθεί, αλλά δεν είναι δημοσιοποιήσιμο, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζεται μία μορφή, η οποία πρόκειται
να είναι διαθέσιμη προς το κοινό. Η συγκεκριμένη μορφή θα περιέχει βασικές
κατευθύνσεις εκπέμποντας μηνύματα εντός και εκτός Ελλάδος, χωρίς παράλληλα να
εκθέτει τα στρατηγικά μυστικά της χώρας προς τρίτους». Απλούστατα, γιατί κανείς δε
χρειάζεται να γνωρίζει όποιος αντίπαλος τι μας προβληματίζει.
Σύμφωνα δε, με έναν έγκριτο παρατηρητή στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας το κείμενο πέρασε από το
ΚΥΣΕΑ της 12ης Οκτωβρίου του 2022. Από όλα τα παραπάνω που με προσοχή, ρεαλισμό και μετριοπάθεια ανέπτυξε ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας σε εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών καθίσταται σαφές ότι προεργασία υπάρχει. Το γεγονός μάλιστα ότι πρόσφατα υπεγράφη συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου με βάση την αρχή της ευθιδικίας (βασική τουρκική θέση για το Αιγαίο) και το γεγονός ότι η τουρκική αντιπολίτευση στο εκλογικό μανιφέστο της έκανε λόγο για « δίκαιο διαμοιρασμό των πόρων της Μεσογείου με βάση την αρχή της ευθυδικίας» αποδεικνύει ότι υπάρχει προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερη σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ έχουν την άποψη ότι μέρος του ενεργειακού προβλήματος της Ευρώπης περνά από την επίλυση του Κυπριακού. Ένας αγωγός που θα ξεκινούσε από τα κοιτάσματα της λεκάνης του Ηροδότου και θα περνούσε από την ελεύθερη και την κατεχόμενη Κύπρο για να καταλήξει απέναντι στα τουρκικά παράλια στο λιμάνι Τσειχάν και από εκεί στην Ευρώπη θα ήταν η ιδανική λύση.
Και ας πετούσε μερικώς απέξω απο το σχεδιασμό την Ελλάδα η οποία για δέκα ολόκληρα χρόνια είχε επενδύσει όλα της τα λεφτά στον East Med. Ωστόσο η προϊστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων με αφορμή την διπλωματία των σεισμών δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική. Όπως το 1999 έτσι και τώρα ο διάλογος είχε αρχίσει μυστικά πριν τα Ρίχτερ της Νικομήδειας και της Πάρνηθας με οδηγό την Συμφωνία της Μαδρίτης. Ο σεισμοί και το κλίμα αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε μεταξύ των δύο λαών αξιοποιήθηκε καιροσκοπικά από τις κυβερνήσεις για να λειανθούν οι γωνίες. Η προσέγγιση άρχισε με υποτίθεται ζητήματα χαμηλής πολιτικής όπως το μεταναστευτικό και με τα σχολικά βιβλία, τα οποία αποδείχθηκαν επιβλαβείς. Και στο Αιγαίο όπου με βάση την συμφωνία Τζεμ-Παπανδρέου η Τουρκία δεν δεχόταν επαναπροωθήσεις μεταναστών αλλά και στα σχολικά βιβλία. Με οδηγό αυτή την συμφωνία το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο μεθόδευσε την περίληψη της αναφοράς για τον «Συνωστισμό στην Προκυμαία της Σμύρνης» κάτω από την μύτη της εκλεγμένης κυβέρνησης του τόπου στο βιβλίο ιστορίας του Δημοτικού το 2006. Αλλά αυτά ήταν τα ελάχιστα. Έγγραφο του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα Νίκολας Μπερνς το οποίο περιέχεται στο βιβλίο του Μιχάλη Ιγνατίου αποκάλυπτε ότι πρώτον η κυβέρνηση Σημίτη εμφανιζόταν να θέλει να διαπραγματευτεί όλα τα θέματα (υφαλοκρηπίδα, εναέριος χώρος, αποστρατιωτικοποίηση νήσων, χωρικά ύδατα) « βήμα-βήμα» , ένα ένα , αλλά όχι ως πακέτο όπως ήθελαν και θέλουν οι Τούρκοι.
Δεύτερον η κυβέρνηση Σημίτη δεχόταν να συζητήσει ή να παραπέμψει στην Χάγη την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων. Όπως έγραφε ο Μπερνς «από την άποψη της ελληνικής πλευράς η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μπορεί να ακολουθήσει ή να αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος αλλά όχι να προηγηθεί μίας συμφωνίας για τις βασικές πολιτικές και νομικές διαφορές στο Αιγαίο».
Όσον αφορά την ΑΟΖ κρίσιμη είναι η μαρτυρία του τότε Υπουργού Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Ρολάνδη . Αποκάλυψε ότι η ιδέα της ΑΟΖ απορριπτόταν την εποχή εκείνη από τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος πίεσε την Λευκωσία να αποφύγει να οριοθετήσει ΑΟΖ με τον Λίβανο! ΄Ετσι αξιοποιήθηκε λοιπόν για όσους θυμούνται η διπλωματία των σεισμών. Έτσι αξιοποιήθηκε ο θάνατος 17.000 Τούρκων και 450 Ελλήνων από τα ρίχτερ. Για εθνικές υποχωρήσεις και για την Συμφωνία του Ελσίνκι τον Δεκέμβριο του 1999 («μεθοριακές διαφορές και συναφή θέματα στην Χάγη») . Για να επιταχυνθούν παρασκηνιακές συζητήσεις που είχαν αρχίσει πριν το 1999. Οι οποίες ευτυχώς δεν ολοκληρώθηκαν χάρη στον Κώστα Καραμανλή, τον Πέτρο Μολυβιάτη και τον Γιάννη Βαληνάκη. Επειδή σε αυτό σημείο βρισκόμαστε και σήμερα , στην ξεδιάντροπη εκμετάλλευση μιας τραγωδίας για να προχωρήσουν παρασκηνιακές συζητήσεις με μυστική διπλωματία, καλό είναι να γνωρίζουν οι πάντες το εξής : Έχουν γνώσιν οι φύλακες. Μεγαλυτέρα γνώση από όση φαίνεται. Τα αποκαλυπτήρια θα γίνουν στον καιρό τους.
ΚΥΣΕΑ της 12ης Οκτωβρίου του 2022. Από όλα τα παραπάνω που με προσοχή, ρεαλισμό και μετριοπάθεια ανέπτυξε ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας σε εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών καθίσταται σαφές ότι προεργασία υπάρχει. Το γεγονός μάλιστα ότι πρόσφατα υπεγράφη συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου με βάση την αρχή της ευθιδικίας (βασική τουρκική θέση για το Αιγαίο) και το γεγονός ότι η τουρκική αντιπολίτευση στο εκλογικό μανιφέστο της έκανε λόγο για « δίκαιο διαμοιρασμό των πόρων της Μεσογείου με βάση την αρχή της ευθυδικίας» αποδεικνύει ότι υπάρχει προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα. Ιδιαίτερη σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ έχουν την άποψη ότι μέρος του ενεργειακού προβλήματος της Ευρώπης περνά από την επίλυση του Κυπριακού. Ένας αγωγός που θα ξεκινούσε από τα κοιτάσματα της λεκάνης του Ηροδότου και θα περνούσε από την ελεύθερη και την κατεχόμενη Κύπρο για να καταλήξει απέναντι στα τουρκικά παράλια στο λιμάνι Τσειχάν και από εκεί στην Ευρώπη θα ήταν η ιδανική λύση.
Και ας πετούσε μερικώς απέξω απο το σχεδιασμό την Ελλάδα η οποία για δέκα ολόκληρα χρόνια είχε επενδύσει όλα της τα λεφτά στον East Med. Ωστόσο η προϊστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων με αφορμή την διπλωματία των σεισμών δεν είναι καθόλου ενθαρρυντική. Όπως το 1999 έτσι και τώρα ο διάλογος είχε αρχίσει μυστικά πριν τα Ρίχτερ της Νικομήδειας και της Πάρνηθας με οδηγό την Συμφωνία της Μαδρίτης. Ο σεισμοί και το κλίμα αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε μεταξύ των δύο λαών αξιοποιήθηκε καιροσκοπικά από τις κυβερνήσεις για να λειανθούν οι γωνίες. Η προσέγγιση άρχισε με υποτίθεται ζητήματα χαμηλής πολιτικής όπως το μεταναστευτικό και με τα σχολικά βιβλία, τα οποία αποδείχθηκαν επιβλαβείς. Και στο Αιγαίο όπου με βάση την συμφωνία Τζεμ-Παπανδρέου η Τουρκία δεν δεχόταν επαναπροωθήσεις μεταναστών αλλά και στα σχολικά βιβλία. Με οδηγό αυτή την συμφωνία το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο μεθόδευσε την περίληψη της αναφοράς για τον «Συνωστισμό στην Προκυμαία της Σμύρνης» κάτω από την μύτη της εκλεγμένης κυβέρνησης του τόπου στο βιβλίο ιστορίας του Δημοτικού το 2006. Αλλά αυτά ήταν τα ελάχιστα. Έγγραφο του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα Νίκολας Μπερνς το οποίο περιέχεται στο βιβλίο του Μιχάλη Ιγνατίου αποκάλυπτε ότι πρώτον η κυβέρνηση Σημίτη εμφανιζόταν να θέλει να διαπραγματευτεί όλα τα θέματα (υφαλοκρηπίδα, εναέριος χώρος, αποστρατιωτικοποίηση νήσων, χωρικά ύδατα) « βήμα-βήμα» , ένα ένα , αλλά όχι ως πακέτο όπως ήθελαν και θέλουν οι Τούρκοι.
Δεύτερον η κυβέρνηση Σημίτη δεχόταν να συζητήσει ή να παραπέμψει στην Χάγη την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων. Όπως έγραφε ο Μπερνς «από την άποψη της ελληνικής πλευράς η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μπορεί να ακολουθήσει ή να αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος αλλά όχι να προηγηθεί μίας συμφωνίας για τις βασικές πολιτικές και νομικές διαφορές στο Αιγαίο».
Όσον αφορά την ΑΟΖ κρίσιμη είναι η μαρτυρία του τότε Υπουργού Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Ρολάνδη . Αποκάλυψε ότι η ιδέα της ΑΟΖ απορριπτόταν την εποχή εκείνη από τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος πίεσε την Λευκωσία να αποφύγει να οριοθετήσει ΑΟΖ με τον Λίβανο! ΄Ετσι αξιοποιήθηκε λοιπόν για όσους θυμούνται η διπλωματία των σεισμών. Έτσι αξιοποιήθηκε ο θάνατος 17.000 Τούρκων και 450 Ελλήνων από τα ρίχτερ. Για εθνικές υποχωρήσεις και για την Συμφωνία του Ελσίνκι τον Δεκέμβριο του 1999 («μεθοριακές διαφορές και συναφή θέματα στην Χάγη») . Για να επιταχυνθούν παρασκηνιακές συζητήσεις που είχαν αρχίσει πριν το 1999. Οι οποίες ευτυχώς δεν ολοκληρώθηκαν χάρη στον Κώστα Καραμανλή, τον Πέτρο Μολυβιάτη και τον Γιάννη Βαληνάκη. Επειδή σε αυτό σημείο βρισκόμαστε και σήμερα , στην ξεδιάντροπη εκμετάλλευση μιας τραγωδίας για να προχωρήσουν παρασκηνιακές συζητήσεις με μυστική διπλωματία, καλό είναι να γνωρίζουν οι πάντες το εξής : Έχουν γνώσιν οι φύλακες. Μεγαλυτέρα γνώση από όση φαίνεται. Τα αποκαλυπτήρια θα γίνουν στον καιρό τους.
Δημοσίευση σχολίου