Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Μπορεί η Κύπρος να ζει εδώ και μερικούς μήνες στον αστερισμό των προεδρικών εκλογών, αλλά σε μία άλλη χώρα, στην Τουρκία, μπορεί να αναβληθεί, ακόμα και να ακυρωθεί η εκλογική διαδικασία.
Και αυτό εξαρτάται από το κατά πόσο μπορεί να κάνει (ξανά) τη νοθεία ο Ταγίπ Ερντογάν και αυτή να πετύχει το «ορθό» αποτέλεσμα.
Στο νησί, λίγο-πολύ, είναι ξεκαθαρισμένα τα πράγματα. Η τριάδα των υποψηφίων με τις περισσότερες πιθανότητες έχει ξεχωρίσει: Είναι οι κ. Ανδρέας Μαυρογιάννης, Νίκος Χριστοδουλίδης και ο εκπρόσωπος του παλιού πολιτικού αποτυχημένου συστήματος, Αβέρωφ Νεοφύτου. Ποιος εκ των τριών θα είναι ο νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα αποφασίσει ασφαλώς ο λαός και κανένας άλλος.
Αντίθετα, στην κατοχική Τουρκία, θα αποφασίσει ο εις και μόνος, που ελέγχει απόλυτα το στρατό και κυρίως την αστυνομία, η οποία αποτελείται αποκλειστικά από οπαδούς του ισλαμικού του κόμματος. Εθνικιστές και φανατικοί ισλαμιστές, ένας συνδυασμός «θανατηφόρος».
Όσο τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά για τον πρόεδρο της Τουρκίας, τόσο πιο πολύ θα σκέφτεται το ενδεχόμενο να μην πραγματοποιηθούν οι εκλογές, υποστηρίζουν αντίπαλοι του που ζουν στη Σουηδία, στη Γερμανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Κύπρος, ευτυχώς, παραμένει μία κανονική Δημοκρατία. Πέραν των φαινομένων της διαφθοράς του πολιτικού και του οικονομικού συστήματος, τα ανθρώπινα δικαιώματα (και οι λοιπές ελευθερίες) γίνονται σεβαστά. Οι άνθρωποι μπορούν να υποστηρίξουν τις απόψεις τους, να κρίνουν και να κατακρίνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να μην καταλήξουν στη φυλακή.
Υπάρχουν άλλα προβλήματα, αλλά η Δημοκρατία δεν θα κινδυνεύσει ποτέ, εκτός βέβαια αν επιβληθεί η φιλοτουρκική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, οπότε το νησί ολόκληρο θα γίνει όπως τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, όπου ελέγχει το πάντα το ισλαμικό καθεστώς του Ερντογάν.
Είναι ενοχλητικό ότι όλοι οι υποψήφιοι στην Κύπρο, πλην του Γιώργου Κολοκασίδη υποστηρίζουν αυτήν την απαράδεκτη λύση και μάλιστα είναι και υπερήφανοι για την απόφαση τους και την επιλογή τους. Την έχει απορρίψει ο λαός στο δημοψήφισμα, αλλά το διεφθαρμένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα δεν σέβεται την ετυμηγορία του.
Εν πάση περιπτώσει, το μεγάλο πρόβλημα είναι η Τουρκία, διότι όποιος και να εκλεγεί στην Κύπρο, ίσως δεν μπορέσει να αλλάξει τίποτα. Είναι καλές οι ιδέες του Μαυρογιάννη και του Χριστοδουλίδη, αλλά το ερώτημα είναι αν το κατεστημένο θα τους επιτρέψει, στην περίπτωση που εκλεγούν, να εφαρμόσουν τα προγράμματά τους.
Η Τουρκία, λοιπόν, έχει εξελιχθεί στην υπ’ αριθμόν ένα ταραχοποιό χώρα στον κόσμο, άσχετα αν οι Δυτικοί κάνουν ότι δεν βλέπουν και έχουν εστιαστεί στην άνανδρη ρωσική εισβολή. Βέβαια, η κατοχική δύναμη ήδη έχει στην πλάτη της μία εισβολή και κατοχή, η οποία -μετά από 48 χρόνια- έγινε δυστυχώς «αποδεκτή» από τη διεθνή κοινότητα. Εδώ θα μου πείτε υπάρχει ένα 20 με 25% του κυπριακού λαού, που το μόνο που θέλει είναι την «όποια λύση».
Ο Ερντογάν απειλεί τώρα την Ελλάδα και κομπάζει ότι θα στείλει και άλλα στρατεύματα στην κατεχόμενη Κύπρο. Και, βεβαίως, δεν τρέχει τίποτα. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, που οδηγούν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε κατάρρευση, δεν άκουσαν τις δηλώσεις του Ερντογάν και οι Αμερικανοί έβγαλαν μία νερόβραστη ανακοίνωση.
Προκαλεί, απειλεί, βγάζει πολεμικές ιαχές αλλά δεν τιμωρείται. Και αυτό τον κάνει πιο θρασύ και πιο επικίνδυνο. Νομίζει ότι είναι άτρωτος. Όλα γίνονται βάση σχεδίου. Το αφήγημα ότι απειλεί να εισβάλει στην Ελλάδα για να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές δεν είναι σοβαρό πια. Παλιά ξινά σταφύλια.
Ο Ερντογάν εννοεί ότι τα ελληνικά νησιά είναι δικά του. Και παραμυθιάζεται ότι θα τα κερδίσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κάτι που δεν ισχύει. Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις του σήμερα, δεν είναι ο στρατός, η αεροπορία και το ναυτικό του χθες. Άλλαξαν τα πράγματα και στο Αιγαίο και στον Έβρο. Η Ελλάδα είναι άτρωτη.
Θα μπορούσα να δεχθώ ότι ο Ερντογάν δημιουργεί όλο αυτόν τον πανικό για να στραφεί και να πει ότι λόγω των «τετελεσμένων» που δήθεν δημιουργεί η Ελλάδα στο Αιγαίο, πρέπει να αναβληθούν οι τουρκικές εκλογές.
Θα μπορούσα να δεχθώ ότι την κρίση που ο ίδιος δημιούργησε θα την χρησιμοποιήσει για να αναστείλει το τουρκικό σύνταγμα. Διότι συγκλίνουν οι πληροφορίες ότι εξαιρετικά δύσκολα θα είναι ο νικητής των εκλογών. Και αν τις χάσει, γνωρίζει πως δεν μπορεί να παραμείνει στην Τουρκία διότι θα περάσει από δικαστήρια για τη διαφθορά, για τις χιλιάδες των φυλακισμένων και βασανισθέντων, για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για ένα σωρό άλλα εγκλήματα.Όμως αυτό που πρέπει να ενδιαφέρει εμάς, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, είναι η άκρατη επιθετικότητα του και το απύθμενο μίσος του για οτιδήποτε το ελληνικό. Είμαστε υποχρεωμένοι να ετοιμαζόμαστε και για το ενδεχόμενο πολέμου, διότι ακριβώς έχουμε να κάνουμε με τον Ερντογάν.
Αλλά αυτός θέλει. Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν μπορεί. Δεν είναι απλά τα πράγματα, εκτός αν οι Δυτικοί έχουν αποτρελαθεί. Και επειδή έχουν ακόμα σώας τα φρένας, δεν θα επιτρέψουν τη διάλυση της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Η ορθή επιλογή θα ήταν η εκδίωξη της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Αρκετοί υποστηρίζουν την συμπερίληψη της Κύπρου στη Δυτική Συμμαχία. Και λένε πως «θα ήταν μία κάποια (καλή) λύση»… Αλλά αυτή είναι μία μεγάλη συζήτηση.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Έγραφα την περασμένη εβδομάδα ότι η ακύρωση της συνάντησης του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον Σεργκέϊ Λαβρόφ θα έχει συνέπειες για την Κύπρο. Αλλά μετά από συζητήσεις με διπλωματικούς παράγοντες φαίνεται ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και διαφορετικά. Σίγουρα ο «Βλαδίμηρος» Πούτιν θα επιχειρήσει να εκδικηθεί την Κύπρο, τον Δεκέμβριο στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Παραμένει το νησί η μόνη «είσοδος» της Μόσχας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατά τα άλλα: οι Αμερικανοί έχουν πια υποχρεώσεις που πρέπει να τις αναλάβουν. Αρκετά με τον «τουρκολαγνισμό» τους. Η Λευκωσία ακολουθεί κατά γράμμα και υλοποιεί τις αποφάσεις της Δύσης και η Τουρκία τις εκμεταλλεύεται για να βγάλει λεφτά η οικογένεια του Ταγίπ Ερντογάν και οι φίλοι της.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Ρωτήσαμε ξανά, επαναφέρουμε το ερώτημα και σήμερα: Υπάρχει υποψήφιος πρόεδρος που στο Κραν Μοντανά, όταν ετέθη το θέμα της απελευθέρωσης και της Μόρφου, εκτός της Αμμοχώστου, είπε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη να μην θυσιάσει τη …λύση του Κυπριακού για την συγκεκριμένη πόλη; Και ακόμα ο τύπος αυτός επιμένει να ζητά τη ψήφο των πολιτών;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙΙ: Αγαπητέ κ. Μαργαρίτη Σχοινά, Επίτροπε της Ελλάδας στις Βρυξέλλες. Περιμένουμε το όνομα του …«πράκτορα» του αυταρχικού προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος είναι υποψήφιος στις κυπριακές προεδρικές εκλογές…
Η Κύπρος, ευτυχώς, παραμένει μία κανονική Δημοκρατία. Πέραν των φαινομένων της διαφθοράς του πολιτικού και του οικονομικού συστήματος, τα ανθρώπινα δικαιώματα (και οι λοιπές ελευθερίες) γίνονται σεβαστά. Οι άνθρωποι μπορούν να υποστηρίξουν τις απόψεις τους, να κρίνουν και να κατακρίνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να μην καταλήξουν στη φυλακή.
Υπάρχουν άλλα προβλήματα, αλλά η Δημοκρατία δεν θα κινδυνεύσει ποτέ, εκτός βέβαια αν επιβληθεί η φιλοτουρκική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, οπότε το νησί ολόκληρο θα γίνει όπως τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, όπου ελέγχει το πάντα το ισλαμικό καθεστώς του Ερντογάν.
Είναι ενοχλητικό ότι όλοι οι υποψήφιοι στην Κύπρο, πλην του Γιώργου Κολοκασίδη υποστηρίζουν αυτήν την απαράδεκτη λύση και μάλιστα είναι και υπερήφανοι για την απόφαση τους και την επιλογή τους. Την έχει απορρίψει ο λαός στο δημοψήφισμα, αλλά το διεφθαρμένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα δεν σέβεται την ετυμηγορία του.
Εν πάση περιπτώσει, το μεγάλο πρόβλημα είναι η Τουρκία, διότι όποιος και να εκλεγεί στην Κύπρο, ίσως δεν μπορέσει να αλλάξει τίποτα. Είναι καλές οι ιδέες του Μαυρογιάννη και του Χριστοδουλίδη, αλλά το ερώτημα είναι αν το κατεστημένο θα τους επιτρέψει, στην περίπτωση που εκλεγούν, να εφαρμόσουν τα προγράμματά τους.
Η Τουρκία, λοιπόν, έχει εξελιχθεί στην υπ’ αριθμόν ένα ταραχοποιό χώρα στον κόσμο, άσχετα αν οι Δυτικοί κάνουν ότι δεν βλέπουν και έχουν εστιαστεί στην άνανδρη ρωσική εισβολή. Βέβαια, η κατοχική δύναμη ήδη έχει στην πλάτη της μία εισβολή και κατοχή, η οποία -μετά από 48 χρόνια- έγινε δυστυχώς «αποδεκτή» από τη διεθνή κοινότητα. Εδώ θα μου πείτε υπάρχει ένα 20 με 25% του κυπριακού λαού, που το μόνο που θέλει είναι την «όποια λύση».
Ο Ερντογάν απειλεί τώρα την Ελλάδα και κομπάζει ότι θα στείλει και άλλα στρατεύματα στην κατεχόμενη Κύπρο. Και, βεβαίως, δεν τρέχει τίποτα. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, που οδηγούν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε κατάρρευση, δεν άκουσαν τις δηλώσεις του Ερντογάν και οι Αμερικανοί έβγαλαν μία νερόβραστη ανακοίνωση.
Προκαλεί, απειλεί, βγάζει πολεμικές ιαχές αλλά δεν τιμωρείται. Και αυτό τον κάνει πιο θρασύ και πιο επικίνδυνο. Νομίζει ότι είναι άτρωτος. Όλα γίνονται βάση σχεδίου. Το αφήγημα ότι απειλεί να εισβάλει στην Ελλάδα για να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές δεν είναι σοβαρό πια. Παλιά ξινά σταφύλια.
Ο Ερντογάν εννοεί ότι τα ελληνικά νησιά είναι δικά του. Και παραμυθιάζεται ότι θα τα κερδίσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κάτι που δεν ισχύει. Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις του σήμερα, δεν είναι ο στρατός, η αεροπορία και το ναυτικό του χθες. Άλλαξαν τα πράγματα και στο Αιγαίο και στον Έβρο. Η Ελλάδα είναι άτρωτη.
Θα μπορούσα να δεχθώ ότι ο Ερντογάν δημιουργεί όλο αυτόν τον πανικό για να στραφεί και να πει ότι λόγω των «τετελεσμένων» που δήθεν δημιουργεί η Ελλάδα στο Αιγαίο, πρέπει να αναβληθούν οι τουρκικές εκλογές.
Θα μπορούσα να δεχθώ ότι την κρίση που ο ίδιος δημιούργησε θα την χρησιμοποιήσει για να αναστείλει το τουρκικό σύνταγμα. Διότι συγκλίνουν οι πληροφορίες ότι εξαιρετικά δύσκολα θα είναι ο νικητής των εκλογών. Και αν τις χάσει, γνωρίζει πως δεν μπορεί να παραμείνει στην Τουρκία διότι θα περάσει από δικαστήρια για τη διαφθορά, για τις χιλιάδες των φυλακισμένων και βασανισθέντων, για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για ένα σωρό άλλα εγκλήματα.Όμως αυτό που πρέπει να ενδιαφέρει εμάς, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, είναι η άκρατη επιθετικότητα του και το απύθμενο μίσος του για οτιδήποτε το ελληνικό. Είμαστε υποχρεωμένοι να ετοιμαζόμαστε και για το ενδεχόμενο πολέμου, διότι ακριβώς έχουμε να κάνουμε με τον Ερντογάν.
Αλλά αυτός θέλει. Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν μπορεί. Δεν είναι απλά τα πράγματα, εκτός αν οι Δυτικοί έχουν αποτρελαθεί. Και επειδή έχουν ακόμα σώας τα φρένας, δεν θα επιτρέψουν τη διάλυση της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Η ορθή επιλογή θα ήταν η εκδίωξη της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Αρκετοί υποστηρίζουν την συμπερίληψη της Κύπρου στη Δυτική Συμμαχία. Και λένε πως «θα ήταν μία κάποια (καλή) λύση»… Αλλά αυτή είναι μία μεγάλη συζήτηση.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Έγραφα την περασμένη εβδομάδα ότι η ακύρωση της συνάντησης του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον Σεργκέϊ Λαβρόφ θα έχει συνέπειες για την Κύπρο. Αλλά μετά από συζητήσεις με διπλωματικούς παράγοντες φαίνεται ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και διαφορετικά. Σίγουρα ο «Βλαδίμηρος» Πούτιν θα επιχειρήσει να εκδικηθεί την Κύπρο, τον Δεκέμβριο στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Παραμένει το νησί η μόνη «είσοδος» της Μόσχας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατά τα άλλα: οι Αμερικανοί έχουν πια υποχρεώσεις που πρέπει να τις αναλάβουν. Αρκετά με τον «τουρκολαγνισμό» τους. Η Λευκωσία ακολουθεί κατά γράμμα και υλοποιεί τις αποφάσεις της Δύσης και η Τουρκία τις εκμεταλλεύεται για να βγάλει λεφτά η οικογένεια του Ταγίπ Ερντογάν και οι φίλοι της.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Ρωτήσαμε ξανά, επαναφέρουμε το ερώτημα και σήμερα: Υπάρχει υποψήφιος πρόεδρος που στο Κραν Μοντανά, όταν ετέθη το θέμα της απελευθέρωσης και της Μόρφου, εκτός της Αμμοχώστου, είπε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη να μην θυσιάσει τη …λύση του Κυπριακού για την συγκεκριμένη πόλη; Και ακόμα ο τύπος αυτός επιμένει να ζητά τη ψήφο των πολιτών;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙΙ: Αγαπητέ κ. Μαργαρίτη Σχοινά, Επίτροπε της Ελλάδας στις Βρυξέλλες. Περιμένουμε το όνομα του …«πράκτορα» του αυταρχικού προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος είναι υποψήφιος στις κυπριακές προεδρικές εκλογές…
Δημοσίευση σχολίου