Μάχες οπισθοφυλακών δίνει το Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να μειώσει το πολιτικό κόστος από το πολιτικό θέμα που προκάλεσε το “πραξικόπημα” Ζελένσκι στην ελληνική Βουλή. Και λέμε “πραξικόπημα”, επειδή όφειλε να είχε ενημερώσει την ελληνική πλευρά για το τι θα περιλάμβανε η ομιλία του. Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση που είχε και την πρωτοβουλία της πρόσκλησης, όφειλε να έχει διευκρινίσει όλες τις λεπτομέρειες. Αυτά τα στοιχειώδη για κάθε παρόμοια περίπτωση, όμως, αποδεικνύονται για την Ελλάδα ζητούμενα.
Γιατί άραγε ο Ουκρανός πρόεδρος επέλεξε την Ελλάδα για να “ξεπλύνει” τη δεδηλωμένα νεοναζιστική πολιτοφυλακή “Τάγμα Αζόφ”; Γιατί δεν έβγαλε κάποιον μαχητή της να μιλήσει στη βρετανική ή στη γαλλική ή στην αμερικανική Βουλή, που τόσο τον υποστηρίζουν; Ανεξάρτητα από το τί είχε στο μυαλό του ο Ζελένσκι, αυτό που συνέβη συνιστά ντροπή και δικαιολογημένα προκάλεσε αντιδράσεις από την αντιπολίτευση. Και η πολιτική ευθύνη γι’ αυτή την τροπή βαραίνει απολύτως την κυβέρνηση, η οποία, δια του εκπροσώπου της, μίλησε για λάθος.
“Γαλάζιες” κομματικές πηγές, που δεν θέλουν να εμφανιστούν ότι εκφράζουν το Μαξίμου, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, ισχυριζόμενες ότι το “Τάγμα Αζόφ” δεν είναι νεοναζιστικό, αλλά ενταγμένο στον ουκρανικό στρατό. Το γεγονός ότι είναι ενταγμένο στην ουκρανική Εθνοφυλακή, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν είναι νεοναζιστικό. Ο χαρακτηρισμός εξάλλου δεν προέρχεται μόνο από τρίτους. Προκύπτει κυρίως από όσα έχουν γράψει και δηλώνουν για τον εαυτό τους τα ηγετικά στελέχη της πολιτοφυλακής.
Το Μαξίμου, πάντως, δείχνει να καλύπτει πλήρως την εκδήλωση, υποβαθμίζοντας την παρουσία του πολιτοφύλακα, που εκπροσώπησε το “Τάγμα Αζόφ”. Ακούστηκαν ακόμα και δικαιολογίες ότι στην κατάσταση που βρέθηκε η Ουκρανία, ο Ζελένσκι ήταν υποχρεωμένος να στηριχθεί και σ’ αυτή την πολιτοφυλακή, με τη λογική “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι το “Τάγμα Αζόφ” έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο “πραξικόπημα” του 2014 και έχει ενσωματωθεί στην ουκρανική Εθνοφυλακή πολύ πριν τη ρωσική εισβολή.
Παρά τις προσπάθειες “γαλάζιων” κομματικών στελεχών να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, η πραγματικότητα είναι ότι η τροπή που έλαβε η ομιλία του Ζελένσκι προκάλεσε το δημοκρατικό αίσθημα και πολλών βουλευτών της συμπολίτευσης. Δεν είναι τυχαία η ευθεία δημόσια αποδοκιμασία, στην οποία προέβη ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Βουλευτής της ΝΔ, μάλιστα, έλεγε ότι έτσι όπως εξελίχθηκε η όλη εκδήλωση και έτσι όπως το χειρίσθηκε η ηγεσία ήλθε σε διάσταση όχι μόνο με την ελληνική κοινή γνώμη, αλλά και με την πλειονότητα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Δημοσίευση σχολίου