Η Άγκυρα επιθυμεί να εμβαθύνει την συμμαχία της με το Μπακού για να ισχυροποιήσει την παρουσία της στην περιοχή, σε μια προσπάθεια να επαναφέρει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να ενώσει τις Τουρκικές χώρες της Κεντρικής Ασίας σε ένα ενιαίο οικονομικό χώρο με κοινές ένοπλες δυνάμεις.
Η άμεση εμπλοκή του Τουρκικού στρατού και των μισθοφόρων από τη Συρία στη σύρραξη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν, αποτέλεσε την κορύφωση της επιθετικής πολιτικής του παντουρκισμού του Ταγίπ Ερντογάν και του κόμματός του για την εξάπλωση της επιρροής της Τουρκίας στις τουρκικές χώρες του νοτίου Καυκάσου και της κεντρικής Ασίας, αναφέρεται σε δημοσίευμα του Modern Diplomacy.
«Γιορτάζουμε την εμφατική νίκη, εδώ, σήμερα. Αλλά η απελευθέρωση των εδαφών του Αζερμπαϊτζάν από την κατοχή, δεν σημαίνει πως τελείωσε ο αγώνας. Ο αγώνας στο πολιτικό και στο στρατιωτικό πεδίο, θα συνεχιστεί σε πολλά άλλα μέτωπα» είπε ο Τούρκος Πρόεδρος κατά την παρέλαση στο Μπακού για τους εορτασμούς της νίκης και την υπογραφή της ειρηνευτικής συμφωνίας, που σήμανε το τέλος των εχθροπραξιών στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Έτσι, ξεκάθαρα επιβεβαίωσε την ετοιμότητα της Τουρκίας να εξασφαλίσει τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα με όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών της δυνάμεων.
Η δυσοίωνη αναφορά του Ερντογάν σε «πολλά άλλα μέτωπα» ρίχνει φως στην εξωτερική πολιτική της σημερινής Τουρκίας, που προσπαθεί να ανακτήσει το παλιό της μεγαλείο χρησιμοποιώντας όλες τις ευκαιρίες στους στροβιλισμούς που δημιουργούνται από τον ασταθή κόσμο που δημιούργησαν οι ΗΠΑ.
Η διαδικασία διάλυσης στην Ευρώπη και η μειούμενη ισχύς των παγκοσμίων δυνάμεων, που απέτρεψε τις Οθωμανικές φιλοδοξίες υπέρβασης των εθνικών συνόρων, έδωσε στην Τουρκία το πράσινο φως για την γεωπολιτική εκδίκηση.
Όμως, για να αποκαταστήσει την περιφερειακή της ηγεμονία, η Άγκυρα διάλεξε αμφίβολες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης της διάδοσης του πολιτικού Ισλάμ και ενθαρρύνοντας τα αποσχιστικά κινήματα σε χώρες με Τουρκικές μειονότητες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι παρόλο που η ιδεολογία του παντουρκισμού προϋπάρχει της ηγεσίας του Ταγίπ Ερντογάν, αυτός είναι ο πρώτος ηγέτης της χώρας που την εφάρμοσε σθεναρά τον πιο ριζοσπαστικό τρόπο.
Η Τουρκία και οι ένοπλες ομάδες που πήρε υπό την προστασία της, ακολουθούν μια συνεπή πολιτική τρομοκρατίας κατά του Κουρδικού πληθυσμού στις περιοχές της Βόρειας Συρίας που τελούν υπό Τουρκική κατοχή.
Εθνοκάθαρση, δολοφονίες και απαγωγές Κούρδων επιχειρηματιών και γαιοκτημόνων, με σκοπό την αναδιανομή της περιουσίας τους στις υποστηριζόμενες φατρίες από την Τουρκία, είναι πολύ διαδεδομένες στις κατεχόμενες περιοχές της Συρίας από την Τουρκία.
Σύμφωνα με παρατηρητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατά την τριετή περίοδο της κατοχής της Αφρίν από την Τουρκία, 674 πολίτες έχασαν τη ζωή τους, περισσότεροι από 7.300 απήχθησαν και 300.000 εκτοπίστηκαν βιαίως. Επιπρόσθετα, Τουρκικές εταιρείες έκοψαν πάνω από 314.000 ελαιόδεντρα και λεηλάτησαν πάνω από 70 αρχαιολογικούς χώρους.
Εκτός από τους Κούρδους, οι Αρμένιοι του Ναγκόρνο Καραμπάχ, βίωσαν το χάλι του τουρκικού εθνικισμού. Η Τουρκία έστειλε χιλιάδες Σύριους μισθοφόρους για να υποστηρίξουν τον στρατό του Αζερμπαϊτζάν. Το Ναγκόρνο Καραμπάχ θεωρείται τμήμα του Αζερμπαϊτζάν, αλλά από το 1994 διατηρούσε ένα σχεδόν ανεξάρτητο καθεστώς, υπό την προστασία της Αρμενίας. Μέσα σε διάστημα τριών μηνών και μετά από σφοδρές μάχες, το Αζερμπαϊτζάν κατάφερε να αποκτήσει υπεροχή, με την ενεργό υποστήριξη της Τουρκίας και ο Αρμένιος Πρωθυπουργός Νικόλ Πασινιάν αναγκάστηκε να υπογράψει συμφωνία η οποία εξασφαλίζει τον έλεγχο των κατεχομένων περιοχών από το Μπακού.
Στρατιωτικοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη του Αζερμπαϊτζάν θεωρείται από την Άγκυρα ως απόδειξη της σωστής εξωτερικής πολιτικής που ακολουθεί. Επίσης ήταν στρατηγικά σημαντική στον τομέα της απόκτησης πρόσβασης από την Τουρκία στην Κασπία θάλασσα και στην κεντρική Ασία, μέσω της αυτόνομης περιοχής του Νακιτσεβάν, του Ναγκόρνο Καραμπάχ και του Αζερμπαϊτζάν, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της εξάπλωσης στις τουρκικές χώρες.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου