Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Μέσα σε ένα συνωμοτικό κλίμα, με απόλυτη μυστικότητα, χωρίς να λειτουργούν οι τηλεπικοινωνίες, στις 14 Νοεμβρίου 1983, ο Ραούφ Ντενκτάς κάλεσε όλους τους «βουλευτές» της «νομοθετικής συνέλευσης» σε δείπνο. Κανείς δεν γνώριζε το λόγο της πρόσκλησης. Στη διάρκεια του δείπνου ο Ντενκτάς τους ανακοίνωσε την πρόθεση του να προχωρήσει στην ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους.
Ο τότε κατοχικός ηγέτης, κατέστησε σαφές προς τους συνδαιτυμόνες του πως το μήνυμα της Άγκυρας ήταν ξεκάθαρο: Η στήριξη στην αποσχιστική αυτή ενέργεια ήταν μονόδρομος. Προειδοποιούσε ευθέως πως όποιος δεν ακολουθήσει τις οδηγίες θα είχε επιπτώσεις.
Παρά τις όποιες ενστάσεις υπήρχαν, κυρίως από τα κόμματα της αριστεράς, η απόφαση θεωρείτο δεδομένη.
Τι προηγήθηκε
Εκ των υστέρων κάποιες κινήσεις που προηγήθηκαν έδειχναν τι θα ακολουθούσε ενώ στο Κυπριακό πραγματοποιούνταν παρασκηνιακές κινήσεις για επανέναρξη των συνομιλιών. Η Λευκωσία αιφνιδιάστηκε αν και δεν έπρεπε είχε ενώπιον της πολλές ενδείξεις.
Στις 17 Ιουνίου του 1983, η «νομοθετική συνέλευση» στα κατεχόμενα, η οποία συστάθηκε από το «ομόσπονδο κράτος», υιοθέτησε απόφαση για το «το αναπαλλοτρίωτο και μη δυνάμενο να καταργηθεί δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του τουρκικού λαού της Κύπρο». Η απόφαση εγκρίθηκε με 33 ψήφους υπέρ και 7 εναντίον, περιείχε εκτενής αναφορές στο παρελθόν, στη βάση του οποίου επιχειρείτο να δικαιολογηθούν τα επόμενα βήματα. Παράλληλα και σε μια κίνηση που παρέπεμπε περισσότερο στις τουρκικές μεθοδεύσεις για πλήρη ενσωμάτωση των κατεχομένων στην Τουρκία, επιβλήθηκε η χρήση της τουρκικής λίρας ως το επίσημο νόμισμα των κατεχομένων περιοχών, ενώ δημιουργήθηκε και «Κεντρική Τράπεζα».
Η διακήρυξη της «νομοθετικής συνέλευσης» συνδυάσθηκε και με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Ο Ντενκτάς, όπως εξάλλου και η Άγκυρα, επεδίωκαν μέσα από το δημοψήφισμα να αναδείξουν το στοιχείο της αυτοδιάθεσης. Το ενδεχόμενο διενέργειας δημοψηφίσματος δεν προχώρησε, και η συγκεκριμένη εξέλιξη αναβλήθηκε, αφού ο Ντενκτάς είχε κληθεί στη Γενεύη από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Πέρεζ ντε Κουεγιάρ για συνάντηση και συζήτηση του Κυπριακού. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιουλίου και ο Ντενκτάς παρέδωσε στον Γενικό Γραμματέα την απόφαση-διακήρυξη της «νομοθετικής συνέλευσης».
Ο Γενικός Γραμματέας, από την πλευρά του, ζήτησε από τον κατοχικό ηγέτη να μην προβεί σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια μέχρι να αναλάβει ο ίδιος πρωτοβουλία για το Κυπριακό. Ήταν τότε που δρομολογούνταν πρωτοβουλίες στο Κυπριακό διά του αντιπροσώπου του Γενικού Γραμματέα, Ουγκο Γκόμπι, οι οποίες κατέληξαν σε πρωτοβουλία του Πέρεζ ντε Κουεγιάρ και κατάθεση προτάσεων( 8 Αυγούστου). Ως αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας αυτής, στις 20 Σεπτεμβρίου παραιτήθηκε, διαφωνώντας με τους χειρισμούς του προέδρου Κυπριανού έναντι της πρωτοβουλίας, ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Ρολάνδης.
Φθάσαμε στο σημείο μηδέν
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ραούφ Ντενκτάς, στην ομιλία του στις 15 Νοεμβρίου στη συνεδρία της «νομοθετικής συνέλευσης» ανέφερε ότι «κάποιοι σήμερα ψήφισαν με το χέρι τους αλλά όχι με την καρδιά τους». Στις 15 Νοεμβρίου 1983 η ψευδοβουλή αποφάσιζε αυτό που είχε αποφασισθεί από το στρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας, και ήταν πάγιος τουρκικός στόχος για το Κυπριακό, από ο 1963.
Ο «Πρόεδρος» της «συνέλευσης», Νετζιάτ Κονούκ, είχε αναφέρει πριν από την ανακοίνωση της απόφασης: «Είμαστε αποφασισμένοι να διατηρήσουμε την βόρεια Κύπρο ως ανεξάρτητη και αδέσμευτη περιοχή με τρόπο που να υπηρετεί την ειρήνη και ευημερία στον Κόσμο τη Μεσόγειο και την γύρω περιοχή. Κάτω από το φως των πραγματικοτήτων και δυσκολιών των πιο πάνω πεποιθήσεων, ως μεταφραστές της αναπότρεπτης και νόμιμης επιθυμίας και βούλησης του τουρκοκυπριακού λαού, ανακηρύσσουμε μπροστά από την ιστορία και όλη την ανθρωπότητα την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου ως ανεξάρτητου κράτους. Η πρόταση τίθεται σε ψήφισμα. Παρακαλώ όπως ψηφίσετε όρθιοι αυτή την ιστορική απόφαση. Αποδοχή: Όλοι: Απορρίπτουν: Καμιά αρνητική ψήφος. Αποχές: Δεν υπάρχουν. Η απόφαση λήφθηκε ομόφωνα.» ( ΡΙΚ, εκπομπή «Ανοικτοί Φάκελοι», 8.11.2008).
Μετά το λόγο πήρε ο Ντενκτάς, ο οποίος ανέφερε ότι «για να αφήσετε ένα καλύτερο μέλλον σε αυτούς που θα έρθουν μετά από εσάς πρέπει να είστε ψυχολογικά έτοιμοι για κάθε αυτοθυσία. Πόσο ευτυχής που μπορώ να λέω ότι είμαι Τούρκος. Πόσο ευτυχής για την Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου…» ( ΡΙΚ, εκπομπή «Ανοικτοί Φάκελοι», 8.11.2008).
Η μαρτυρία Γιώργου Ιακώβου
Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Ιακώβου, σε συνέντευξη του στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση( 15 Νοεμβρίου 2017) ανέφερε πως εκείνο το πρωινό, 15 Νοεμβρίου 1983 και ώρα 9.30 π.μ. κτύπησε το τηλέφωνο του. Ήταν ο Βρετανός Ύπατος Αρμοστής στη Λευκωσία, ο οποίος τον πληροφορούσε «ότι κάτι περίεργο συμβαίνει στα κατεχόμενα και πως μάλλον ο Ραούφ Ντενκτάς θα ανακήρυττε το ψευδοκράτος, αφού προχώρησε και σε κλείσιμο του οδοφράγματος. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε».
Σύμφωνα με τον Γιώργο Ιακώβου, η κυβέρνηση γνώριζε για την ύπαρξη αυτού του ενδεχομένου, ωστόσο η ημερομηνία δεν μπορούσε να προβλεφθεί. Άλλωστε, όπως είπε, από το 1977-1978, ο Ραούφ Ντενκτάς αναφερόταν σε αυτό. Υπήρχε ο σχεδιασμός για το πως Λευκωσία και Αθήνα θα αντιδρούσαν, είπε ο κ. Ιακώβου, ζητήθηκαν σχετικές γνωματεύσεις και προετοιμαζόταν η ομιλία του ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας. Σε συσκέψεις που γίνονταν, ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Κυπριανού, έθετε ακόμα και το ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής φύσεως αντίποινα, το οποίο ωστόσο απορρίφθηκε. Λευκωσία και Αθήνα, τάχθηκαν υπέρ της διεκδίκησης ενός ισχυρού ψηφίσματος καταδίκης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Όπερ και έγινε.
Είναι ξεκάθαρο πως η παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους εντάσσεται στους σχεδιασμούς της Άγκυρας και τις στρατηγικές της επιδιώξεις, που ισχύουν μέχρι σήμερα. Δηλαδή, στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ανακήρυξη χωριστού τουρκοκυπριακού «κράτους». Άλλωστε, τούτο, αποτέλεσε πρωταρχική επιδίωξη της Άγκυρας από της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Από το 1963 ο σχεδιασμός για ψευδοκράτος
Σε τουρκικό έγγραφο, ημερομηνίας 14.9.1963, το οποίο φέρει την υπογραφή του Δρ. Φαζίλ Κουτσιούκ, αντιπροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και Ραούφ Ντενκτάς Προέδρου της Τουρκικής Κοινοτικής Συνέλευσης, προαναγγέλλεται η ανακήρυξη του ψευδοκράτους.
…Μπορούμε να συνοψίσωμεν τα κύρια σημεία ενός τέτοιου σχεδίου ως εξής:
Ο Τούρκος Βοηθός Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα γίνη δεκτός ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπό της Τουρκικής Κοινότητος και θα ιδρυθή μια κυβέρνηση αποτελούμενη καθαρώς από Τούρκους, συμφώνως των διατάξεων του υπάρχοντος συντάγματος.
Η Μητέρα Πατρίς αμέσως θα αναγνωρίση μίαν τέτοια Κυβέρνησιν, και αυτή η Κυβέρνησις θα ζητήση βοήθειαν από την Μητέρα Πατρίδα.
Μετά από την ζήτησιν αυτής της βοήθειας θα ακολουθήσει η επέμβασις της Μητέρας Πατρίδος εάν υπάρξη ανάγκη θα αναγνωρισθούν αμέσως τα δικαιώματα, ως πολίτες της Δημοκρατίας εις τους Κυπρίους οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι στην Τουρκία ( κατ΄αρχήν αυτό το δικαίωμα με το τωρινόν σύνταγμα υπάρχει υπό τη μορφήν κότα: ανάλογον μερίδιο), εις αυτούς θα δοθούν διαβατήρια ετοιμασθέντα διά την Τουρκικήν Δημοκρατίαν και θα εξασφαλισθή η εις την Κύπρο διείσδισις των.
Τα Τουρκικά μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων και τα Τουρκικά μέλη της Κοινοτικής θα αποτελέσουν την Βουλήν της Δημοκρατίας και θα δημοσιεύσουν ( κηρύξουν) τες διατάξεις του υπάρχοντος συντάγματος διά την ίδρυσιν μιας Δημοκρατίας καθαρώς από Τούρκους εις αναλογίαν η οποία μπορεί να εφαρμοσθή.
Μετά την υπό τη της Μητέρας Πατρίδος αναγνώρισιν, η Τουρκική Δημοκρατία θα υπογράψη αμέσως με την Μητέρα Πατρίδα μιάν εμπορικήν συμφωνίαν και συμφωνίαν βοήθειας…
Αυτή η ενέργεια της Τουρκικής Κοινότητος αναμφιβόλως θα αντιμετωπισθή με τις αντιδράσεις και αντιπράξεις εκ μέρους των Ρωμηών.
Όταν αρχίση ο αγώνας, η Τουρκική Κοινότης η οποία είναι διασπαρμένη εις όλην την Νήσο, να μαζευθή εις μιαν ζώνην διά της βίας και να είναι υποχρεωμένη όπως κρατήση εκείνην την ζώνην, αυτό θα εξαρτηθή από το στρατηγικόν σχέδιον το οποίον θα ετοιμάσουν οι ειδικοί.
Είναι ανάγκη όπως όσοι εκ των στελεχών της Δημόσιας υπηρεσίας ευρίσκονται εις τον διοικητικόν μηχανισμόν επί του παρόντος, μεταβιβασθούν εις τη νέα υπηρεσία…
Στις 13 Φεβρουαρίου 1975 η Τουρκία προχώρησε στην ανακήρυξη «Τουρκικού Ομόσπονδου Κράτους της Κύπρου». Ο Ντενκτάς επικαλέστηκε τότε την οικονομική ασφυξία της Βόρειας Κύπρου και το αμερικανικό εμπάργκο.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου