Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Απογοήτευσε την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, χθες, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, καθώς απέφυγε κάθε αναφορά στις απαράδεκτες προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Σε μία ιδιαίτερα φορτισμένη μέρα, και αφού συνομίλησε από τηλεφώνου με τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, ο Αμερικανός ηγέτης επέλεξε να αποφύγει κάθε κουβέντα για τον προκλητικό τρόπο δράσης της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτός που έλαβε αυτή την απόφαση, για να αποφευχθεί η καταδίκη της κατοχικής δύναμης, προσέφερε λανθασμένη υπηρεσία στον Αμερικανό ηγέτη.
Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου για την τηλεφωνική συνομιλία του κ. Τραμπ με τον κ. Ερντογάν ήταν τουλάχιστον περίεργη και παράξενη, καθώς και ενώ είχαν συζητήσει όλα τα θέματα-«φωτιά» αποφάσισαν στην ουσία να κρατήσουν απόρρητα όσα είπαν, σε αντίθεση με προηγούμενες φορές που οι Αμερικανοί αποκάλυπταν αρνητικές λεπτομέρειες για τον κ. Ερντογάν.
Τα βρήκαν, όπως υποθέτουν παράγοντες οι οποίοι παρακολουθούν τον τρόπο δράσης του Λευκού Οίκου; Ή απλά, επειδή δεν έχει στις σοβαρές θέσεις όσους πραγματικά επιθυμεί, θα αποφύγει να συγκρουστεί τώρα με την Τουρκία, και θα το κάνει μετά; Όλα είναι πιθανά…
Ως γνωστόν, είναι άβυσσος η ψυχή του, οπότε δεν πρέπει να του έχει κανείς εμπιστοσύνη για την επόμενη δράση του. Τη μία στιγμή μπορεί να είναι ένας κανονικός άνθρωπος και πρόεδρος, και την άλλη να συνομιλεί με χαρακτηριστική άνεση με τους δικτάτορες και τους αυταρχικούς πολιτικούς, και να τους καλύπτει μάλιστα. Και αμέσως μετά να τους βρίζει και να τους περικόπτει τη βοήθεια, όπως έπραξε με το Πακιστάν, οι ηγέτες του αμέσως κάθισαν στα …αυγά τους.
Το έχω πει χιλιάδες φορές: Οι Αμερικανοί κάνουν μεγάλο λάθος να πιστεύουν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα επαναφέρει την Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο, διότι έλαβε ήδη μία στρατηγική απόφαση να την απομακρύνει και να έρθει πιο κοντά στη Μόσχα και την Τεχεράνη. Δεν είναι μία απόφαση που ελήφθη εν βρασμώ ψυχής. Ζύγισε πολύ καλά τα πράγματα, πριν καταλήξει στα δικά του, έστω, συμπεράσματα, ότι δηλαδή η Αμερική είναι δήθεν …εχθρική χώρα προς την Τουρκία, και ότι η Ρωσία και το Ιράν είναι δήθεν …καλύτεροι σύμμαχοι από τους Αμερικανούς. Κούνια που τους κούναγε και τον Ταγίπ Ερντογάν, και τον κ. Τραμπ, οι οποίοι στο τέλος θα συγκρουστούν και θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Αθυρόστομοι και οι δύο, ως γνωστόν, και αυταρχικοί και με βίαιο οπλοστάσιο στην έκφρασή τους.
Οπωσδήποτε, η γιορτή του Λευκού Οίκου για την 25η Μαρτίου είναι μία πολύ σημαντική εκδήλωση, που δίνει την ευκαιρία στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο και άλλους ηγέτες της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, να προσπαθήσουν να περάσουν τις θέσεις της Ελλάδας και της Κύπρου στον ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και τους συνεργάτες του.
Χθες η μέρα ήταν περίεργη.
Ο κ. Τραμπ αποφάσισε να καρατομήσει τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, τον στρατηγό ΜακΜάστερ.
Αποφάσισε την ίδια μέρα να προχωρήσει και σε άλλες αλλαγές σε πόστα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Είχε προβλήματα και με τη Δικαιοσύνη μετά τις καταγγελίες δύο κυριών ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί τους, ενώ ήταν παντρεμένος: Η μία είχε φωτογραφηθεί για το περιοδικό Playboy, και η άλλη είναι μία Ελληνοαμερικανίδα, που συνεργαζόταν με τον Αμερικανό Πρόεδρο.
Όλα αυτά μαζί, και αν προσθέσουμε και τις συνεχείς συγκρούσεις του με την Πρώτη Κυρία, Μελάνια Τραμπ, είναι δυνατόν να μην τα …πάρει στο κρανίο; Έτσι, δεν προετοιμάστηκε καθόλου για τη χθεσινή εκδήλωση, αν και έκανε το βήμα να παραβρεθεί και να προσφωνήσει τους ομογενείς και να μιλήσει με καλά λόγια για την Ελλάδα, την ιστορία και τον πολιτισμό της. Και έφυγε τρέχοντας χωρίς να χαιρετίσει κανένα, καθώς είχε διαρρεύσει -πριν το ανακοινώσει ο ίδιος- η παραίτηση-απόλυση του κ. ΜακΜάστερ, την οποία διέψευσε η εκπρόσωπος του, για να έρθει ο πρόεδρος των ΗΠΑ να την επιβεβαιώσει.
Αυτός ο Λευκός Οίκος και αυτή η αμερικανική κυβέρνηση είναι ένας μύλος τελικά.
Η αμερικανική πολιτική για την Τουρκία και γενικότερα την περιοχή μας δεν είναι γνωστή αυτή τη στιγμή, όσα και να λένε διπλωμάτες και αναλυτές.
Είναι δυνατόν να αγοράσει το ρωσικό σύστημα S-400 η Τουρκία, και η Αμερική και να μην επιβάλει κυρώσεις;
Είναι δυνατόν να συνεχίζει η Τουρκία να εξυπηρετεί τις ανάγκες του Ιράν και να παρανομεί, και η Αμερική να σιωπά;
Είναι δυνατόν να βοηθά τη Μόσχα να προσπερνά τις δυτικές κυρώσεις και να μην ενοχλεί κανείς, μα κανείς, τον Ερντογάν.
Και πόσο θα κρατήσει αυτό το εξευτελιστικό παιγνίδι των γραφειοκρατών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που σχεδιάζουν με τη απαρχαιωμένη «λογική», ότι η Τουρκία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή. Ούτε ήταν, ούτε είναι, ούτε θα γίνει…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου