Το επίσημο δείπνο της Διάσκεψης (18 Φεβρουαρίου 2017, 11 μμ)
Τιερί ΜεϊσάνΗ Ιστορία το επιβεβαιώνει: κάθε φορά που καταρρέει ένα σύστημα, οι ηγέτες του δεν το συνειδητοποιούν παρά μόνο όταν έχουν παρασυρθεί από την καταιγίδα. Έτσι, οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συνήλθαν όπως κάθε χρόνο στο Μόναχο για τη Διάσκεψη τους για την Ασφάλεια, σοκαρίστηκαν όταν άκουσαν τον Σεργκέι Λαβρόφ να ομιλήσει για μια μετα-δυτική παγκόσμια τάξη. Και όμως, ο κόσμος υποχωρεί κάτω από τα πόδια τους: οι αραβικοί λαοί αντιστέκονται απεγνωσμένα στους πολέμους και στις ψευδείς επαναστάσεις, ενώ ο λαός των ΗΠΑ εξέλεξε έναν αντι-ιμπεριαλιστή στο Λευκό Οίκο. Οι διοργανωτές το αγνόησαν: υπεράσπιζαν τα συμφέροντα του βαθέως κράτους των ΗΠΑ ενάντια στη διοίκηση Τραμπ.
Δίκτυο Βολταίρος | 21 Φεβρουαρίου 2017
Η Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια διεξήχθη από 16 έως 19 Φεβρουαρίου . Όπως κάθε χρόνο, συγκέντρωσε πάνω από 500 υπουργούς και Ευρωπαίους βουλευτές, καθώς και ξένους επισκέπτες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διεθνή συνάντηση για την ευρωπαϊκή εξωτερική και αμυντική πολιτική.
Πριν από δέκα χρόνια, το 2007, ο Βλαντιμίρ Πούτιν προκάλεσε εκεί σκάνδαλο, όταν ισχυρίστηκε ότι το ευρωπαϊκό συμφέρον δεν ήταν να ακολουθήσει το Πεντάγωνο στις στρατιωτικές περιπέτειες του, αλλά να συμπεριφέρεται με τρόπο ανεξάρτητο. Και υπενθύμισε ότι η χώρα του, η Ρωσία, είναι και αυτή ένα ευρωπαϊκό κράτος, ακόμη και αν εξαιρείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι συμμετέχοντες το διασκέδασαν, τον ίδιον και τις αξιώσεις του. Ομόφωνα έπεσαν όλοι κάτω από τις φούστες του ΝΑΤΟ.
Αυτή τη φορά είναι ο Σεργκέι Λαβρόφ, που προκάλεσε σκάνδαλο, καλώντας για μια μετα-δυτική παγκόσμια τάξη. Είναι σαφές ότι το ΝΑΤΟ έχει χάσει την υπεροχή του σε συμβατικό πόλεμο, ακόμη και αν κρατά το πάνω χέρι σε ό, τι αφορά το πυρηνικό πόλεμο. Είναι σαφές ότι μετά από 15 χρόνια συνεχούς πολέμου στην «ευρύτερη Μέση Ανατολή», η οφθαλμαπάτη μιας περιφερειακής αναδιαμόρφωσης με μικροκράτη κάτω από 10 εκατομμύρια κατοίκους και το φάντασμα της εξάλειψης των κοσμικών καθεστώτων υπέρ μιας δικτατορίας των Αδελφών Μουσουλμάνων έχουν αποτύχει.
Με απίστευτο τρόπο, οι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να επιδιώκουν το στόχο αυτό, που τους είχε επιβληθεί από την Ουάσιγκτον, αλλά το οποίο ο λαός των ΗΠΑ και ο πρόεδρος Ντονάλντ Τραμπ δεν θέλουν πλέον. Έτσι βασίζονται στο βαθύ κράτος των ΗΠΑ (δηλαδή την κυβέρνηση της συνέχειας του Raven Rock Mountain, η οποία οργάνωσε τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου). Οι πολιτικοί ηγέτες τους καταγγείλουν διαρκώς και προληπτικά τον υποτιθέμενο ρατσισμό και την ισλαμοφοβία του Ντόναλντ Τραμπ, οι ίδιοι που χειροκρότησαν, όταν ο Τζορτζ Μπους και ο Μπαράκ Ομπάμα σκότωναν περισσότερους από 3 εκατομμύρια ανθρώπους. Ο Τύπος τους δεν σταματά να προσβάλει τον Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίον παρουσιάζει ανίκανο ιδιότροπο.
Τρομοκρατημένοι από τα λόγια του Ντόναλντ Τραμπ, σύμφωνα με τον οποίον το ΝΑΤΟ είναι «παρωχημένο», ησύχασαν με τις δηλώσεις των υπουργών του, οι οποίοι, ωστόσο, τους είπαν το ίδιο πράγμα: στην τρέχουσα μορφή το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο ύπαρξης. Πρέπει να μετατραπεί σε μια αμυντική συμμαχία και αν θέλετε να συμμετάσχετε, θα πρέπει να δαπανήσετε το 2% του ΑΕΠ σας για την Άμυνα.
Με εμμονή στο ιμπεριαλιστικό παραλήρημα τους, οι Ευρωπαίοι ήταν τρομοκρατημένοι από μια πιθανή εγκατάλειψη των αντι-ρωσικών επενδύσεων τους στην Ουκρανία και τη Συρία. Και πάλι, καθησύχασαν από ασαφείς δηλώσεις κατά βούληση. Οι υπουργοί του Τραμπ επανέλαβαν ότι δεν θα εγκαταλείψουν κανένα ζωτικό συμφέρον των ΗΠΑ στην Ουκρανία και ότι θα ακολουθήσουν μια «πολιτική λύση στη Συρία». Πως κατάλαβαν δηλαδή οι Ευρωπαίοι ότι ο λαός των ΗΠΑ έχει ζωτικά συμφέροντα στις όχθες του Dnipro και ότι «μια πολιτική λύση στη Συρία» σημαίνει την αντικατάσταση της συριακής Δημοκρατίας από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους; Απλά επειδή αυτό ήταν ό, τι τους είχε μάθει η κυβέρνηση Ομπάμα. Αυτή η οποία καταγγέλθηκε από το λαό των ΗΠΑ.
Σίγουρα ο καθένας βλέπει την αναμέτρηση η οποία διεξάγεται μεταξύ, από τη μια πλευρά, της διοίκησης Τραμπ και, από την άλλη, της «κυβέρνησης της συνέχειας των ΗΠΑ». Το έδαφος ταράχτηκε όταν ο Ντόναλντ Τραμπ απέκλεισε τη CIA και το Κοινό Στρατιωτικό Επιτελείο από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Ο καθένας μπορούσε να παρατηρήσει πώς, με τη σειρά της, η CIA αρνήθηκε τις διαπιστεύσεις Άμυνας σε έξι συμβούλους του πρόεδρου, κατηγόρησε τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του ότι είναι Ρώσος κατάσκοπος και τον αναγκάστε να παραιτηθεί, και πώς κυνηγά τέσσερις άλλους υπεύθυνους της προεδρικής ομάδας. Αλλά το να χάσεις ορισμένες μάχες δεν σημαίνει ότι χάνεις τον πόλεμο, και είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι –υποταγμένοι εδώ και πολύ καιρό- δεν το έχουν συνειδητοποιήσει.
Πώς μπορεί κανείς να πιστέψει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα σάρωνε σε λίγες ημέρες ένα τόσο ισχυρό «βαθύ κράτος». Και πώς μπορεί κανείς να φανταστεί ότι οι πρώτες ήττες του θα τον κάνουν να παραιτηθεί;
Τα τελευταία χρόνια, αυτή η Διάσκεψη για την Ασφάλεια ήταν ένας τρόπος για τη Γερμανία να χρησιμεύσει ως γέφυρα μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων εταίρων της. Φέτος δεν είχε άλλο στόχο παρά να αναγκάσει τους ηγέτες της ΕΕ να επιβεβαιώσουν την υποταγή τους στο βαθύ κράτος των ΗΠΑ, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τη βούληση που εξέφρασε ο λαός των ΗΠΑ, ούτε την αλλαγή στο Λευκό Οίκο.
Ένα προπαρασκευαστικό έγγραφο που συντάχθηκε από τους Γερμανούς διοργανωτές της Διάσκεψης, δόθηκε στους συμμετέχοντες. Ο Τύπος ήταν προσεκτικός στο να μη το αναφέρει πουθενά. Σ’ αυτό το έγγραφο, μπορούμε να διαβάσουμε ένα άρθρο του Volker Perthes, του συγγραφέα του σχεδίου Feltman για την ολοκληρωτική και άνευ όρων συνθηκολόγηση της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας. Αυτός ο περίφημος «ειδικός» εκθέτει σ’ αυτό το σχέδιο το όραμά του για την «ευρύτερη Μέση Ανατολή», ή καλύτερα, το όραμα «της κυβέρνησης συνέχειας των ΗΠΑ».
1. [Ακόμα και αν απέτυχαν να την αναδιαμορφώσουν,] η περιοχή αυτή, δεν θα εξέλθει αλώβητη από τους πολέμους και την «Αραβική Άνοιξη». [Δεν τα κάναμε όλα αυτά για το τίποτα].
2. Η σύγκρουση μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν μετατράπηκε σε μια θρησκευτική σύγκρουση σουνιτών/σιιτών [η οποία επισκιάζει τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες μας].
3. Ενώ ο καθένας έχει παγιδευτεί σε αυτήν την ψεύτικη θρησκευτική σύγκρουση, κανείς δεν ασχολείται με την κατάσταση των Παλαιστινίων [για το γενικότερο καλό του ισραηλινού αποικιοκρατικού κράτους].
4. Ενώ οι Ευρωπαίοι έχουν ομόφωνα κουραστεί από αυτά τα ποτάμια αίματος μακριά από το σπίτι τους και, εύχονται επιτέλους το θρίαμβο της Αδελφότητας, των Αδελφών Μουσουλμάνων, κανείς στην ευρύτερη Μέση Ανατολή δεν παραδέχεται ακόμα την ήττα του.
5. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία, οι συμμαχίες δεν έπαψαν να γίνουν και να ξεγίνουν σε περιφερειακό επίπεδο, η πιο πρόσφατη είναι εκείνη που ενώνει τη Ρωσία, τη Τουρκία και το Ιράν, η οποία δεν αναμένεται [ευτυχώς] να διαρκέσει περισσότερο από τις άλλες.
6. Η Συρία και το Ιράκ δεν θα νικήσουν την τρομοκρατία και δεν θα βρουν την ειρήνη παρά μόνο μέσω κυβερνήσεων χωρίς αποκλεισμούς [δηλαδή, συμφωνώντας να εισαγάγουν την Αλ Κάιντα και το Νταές στις κυβερνήσεις τους].
7. Όλα αυτά δεν θα τελειώσουν, για όλους τους λαούς της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, παρά μόνο με ένα μεγάλο διεθνές συνέδριο στο οποίο οι Δυτικοί θα καθορίσουν το μέλλον τους, όπως στο Συνέδριο της Βιέννης (1814), όπου η Τετραμερή Συμμαχία αποφάσισε τη μοίρα του υπόλοιπου κόσμου.
Αναμφισβήτητα, ούτε ενώπιον της ψηφοφορίας του λαού των ΗΠΑ, ούτε ενώπιον της Αντίστασης των αραβικών Λαών, δεν πρόκειται να αλλάξουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Μόνο οι Ευρωπαϊκοί Λαοί μπορούν να τους απολύσουν.
Δημοσίευση σχολίου