Μύδρους εξαπέλυσε η Ζωή για το γεγονός ότι εγκαταλείφθηκε από το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, στην προσπάθειά της να διοργανώσει ένα ακόμα σόου, αυτό της βίαιης προσαγωγής του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα, για να καταθέσει, μετά την άρνησή του να προσέλθει για δεύτερη φορά.
Το γύρισε από εδώ, το γύρισε από εκεί, αλλάζοντας τα μέλη της Επιτροπής, στην προσπάθειά της να πετύχει απαρτία, και στο τέλος εγκατέλειψε την προσπάθεια… συγχυσμένη, αφού κανείς δεν δέχθηκε να συμμετάσχει στο «παιχνίδι» της και έμεινε μόνη της με ορισμένους «πλατφορμιστές», ποσοστιαία αντιπροσωπευτικότητα δηλαδή μονοψήφια σε επίπεδο ελληνικής κοινωνίας, εξαπολύοντας «κεραυνούς»:
«Ντρέπομαι για λογαριασμό αρχηγών κομμάτων και βουλευτών που εμπόδισαν τη βίαιη προσαγωγή του Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος καταρράκωσε το δημόσιο συμφέρον», είπε, για να προσθέσει, ότι κάποιοι «συνέπραξαν στη συγκάλυψη υποθέσεων διαφθοράς και υπέθαλψαν παράγοντες που ζημίωσαν το δημόσιο συμφέρον».
Μέσα στον παραληρηματικό της λόγο όμως της διέφυγε το πιο σημαντικό. Το ότι με όσα είπε, δικαίωσε όσους την καταγγέλλουν και κυρίως αυτούς που αρνήθηκαν να προσέλθουν στην Επιτροπή, απονομιμοποιώντας την επί της ουσίας.
Διότι όταν αποφαίνεσαι ότι ο Στουρνάρας ζημίωσε το δημόσια συμφέρον και να ζητάς τη βίαιη προσαγωγή του, πέραν του ότι επισημοποιείς ότι αντιλαμβάνεσαι τον ρόλο σου ως προέδρου της Βουλής ως «εισαγγελικό» και «ανακριτικό» (κάτι που φαίνεται από την αγένεια με την οποία αντιμετωπίζει τους πάντες… θυμηθείτε π.χ. τον δυστυχή Λάμπη Ταγματάρχη), αφετέρου δε, έχεις καταλήξει οριστικά και αμετάκλητα στην ενοχή των «κατηγορουμένων»!
Αν δεν κάνουμε λάθος, δεν υπάρχει μεγαλύτερο σφάλμα στη νομική επιστήμη, μεγαλύτερο ατόπημα, το να μην αναγνωρίζεις σε κάποιον το αποκαλούμενο «τεκμήριο της αθωότητας» και να τον καταδικάζεις προτού καν τον ακούσεις. Και μην αρχίσει τα δικολαβίστικα, διότι εάν της δίναμε τα κλειδιά της χώρας, ακόμα κι εμείς που της τα «χώνουμε», θα έβρισκε τρόπο να μας στείλει στο εδώλιο, ενδεχομένως για προσβολή θεσμικού ρόλου…
Όλα καλά, αλλά το ότι μας έκανε να υποστηρίζουμε τον Στουρνάρα δεν θα της το συγχωρέσουμε ποτέ. Διότι αν δεν το έχει καταλάβει, έχουμε «αλλεργία» σε αξιωματούχους κάθε απόχρωσης που δεν βρέθηκαν στις θέσεις τους – σε πόστα που σχετίζονται με την οικονομία, να το διευκρινίσουμε – με τα κριτήρια ελεύθερης αγοράς, αλλά τους διόρισε κάποιο κόμμα.
Φτου κακά… που λέγαμε κάποτε.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου