Ποιοι βρίσκονται από πίσω
Γερμανοί, συντηρητικές δυνάμεις εντός και εκτός συνόρων, λόμπι, ολιγάρχες, μίντια και Τούρκοι εναντίον της εθνικής προσπάθειας
«Το σχέδιό τους ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή ή άνευ όρων παράδοση πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς». Ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε στην αποκάλυψη σχεδίου ανατροπής της κυβέρνησης ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, απαλλαγμένος από το άγχος για επίτευξη συμφωνίας με τους Ευρωπαίους, υποψιασμένος για τις «μπανανόφλουδες» στον δρόμο του, αλλά και αποφασισμένος να δώσει τη μάχη μέχρις εσχάτων για την αποκατάσταση της εθνικής αξιοπρέπειας και την ανασυγκρότηση της κοινωνίας και της χώρας.
Ο πρώτος μήνας της νέας διακυβέρνησης αναλώθηκε αποκλειστικά στη σύναψη της συμφωνίας – γέφυρα με τους θεσμούς. Ήταν το πρώτο σκληρό τεστ για τον πρωθυπουργό, το οικονομικό επιτελείο, τους υπουργούς της κυβέρνησης, αλλά και η αφορμή για να γνωρίσουν από κοντά όλους όσους αντιτίθενται στην προσπάθεια να βγει η χώρα από το τέλμα. Και η αλήθεια αυτή είναι ότι απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνασπίζονται συμφέροντα διαφορετικά μεταξύ τους, τόσο σε μορφή όσο και σε στόχους, που θα επιδιώξουν όμως να εμποδίσουν την εθνική προσπάθεια με κάθε τρόπο.
Βερολίνο, Βρυξέλλες και λοιποί…
Για τη στάση του Βερολίνου και των δορυφόρων του απέναντι στο ελληνικό αίτημα για ελάφρυνση των μνημονιακών βαρών, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά. Σε όλη τη διάρκεια των δραματικών διαπραγματεύσεων, αλλά και μετά την επίτευξη της συμφωνίας, οι Γερμανοί δεν έχασαν και δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράσουν την άτεγκτη στάση τους προς την Ελλάδα, είτε με επίσημες τοποθετήσεις είτε μέσω διαρροών στα γνωστά για την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητά τους γερμανικά ΜΜΕ. Το Βερολίνο δεν διστάζει να χρησιμοποιεί όρους τρομοκρατίας, από την έλλειψη ρευστού μέχρι την χρεοκοπία, γα να «νουθετήσει» την Αθήνα και σε αυτή του την προσπάθεια έχει αρωγούς τα λόμπι των Βρυξελλών και τους επικεφαλής των θεσμών, τους Ντάισλμπλουμ, Ντράγκι κ.α. Ακόμα και η… σκυταλοδρομία στις «νουθεσίες» προς τους Έλληνες, έχει το νόημά της.
Εχθρικό κλίμα μέσα και έξω
«Μας είχαν στήσει παγίδα οι πιο επιθετικές συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, σε συνεργασία με την κυβέρνηση Σαμαρά, για να μας ρίξουν στα βράχια πριν καλά-καλά αναλάβουμε την κυβέρνηση, με στόχο τη χρηματοπιστωτική ασφυξία και την ανατροπή της κυβέρνησης», είπε ο πρωθυπουργός στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για να επαναλάβει την κατηγορία προς τον τέως πρωθυπουργό και στη συνέχεια να τον χαρακτηρίσει «εκτελεστικό όργανο του σχεδίου ανατροπής».
Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος σε βάρος της Ελληνικής κυβέρνησης, την ώρα που διαπραγματευόταν στις Βρυξέλλες και καταγγέλθηκε ως απαράδεκτο ακόμα και από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, φέρει την υπογραφή του Αντώνη Σαμαρά, ενώ είναι, σύμφωνα με δημοσιεύματα, έμπνευσης Χρύσανθου Λαζαρίδη.
Στον βωμό της μικροπολιτικής αντιπαράθεσης θυσιάστηκε κάθε έννοια εθνικής ενότητας την ώρα μίας εξαιρετικά κρίσιμης μάχης. Ο κ. Σαμαράς επέλεξε να συνταχθεί με τους ιδεολογικούς συντρόφους του στην Ευρώπη, τον Μαριάνο Ραχόι, τον Πέδρο Πάσους Κοέλιο και την παρέα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, παρά με τους εκπροσώπους της χώρας του. Και είναι μία ακόμα ένδειξη πολιτική μικροψυχίας από την πλευρά του πρώην ηγέτη της Ελλάδας.
Από την άλλη πλευρά, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα κατέστησε για μία ακόμα φορά σαφές ότι θα είναι από τους πιο σκληρούς πολέμιους της χώρας σε διπλωματικό επίπεδο. Του ψηφίσματος, άλλωστε, για τις διαπραγματεύσεις στο Eurogroup είχε προηγηθεί η κατάπτυστη ανακοίνωση του προέδρου του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος χρέωνε στον υπουργό Άμυνας, Πάνο Καμμένο, «ακροδεξιά πολιτική» -λόγω της ρίψης στεφανιού στα Ίμια- «που μπορεί να προκαλέσει επεισόδιο με την Άγκυρα, δίπλα στις τουρκικές ακτές!»
Και κάπως έτσι μπαίνει στο κάδρο και ο ρόλος της Άγκυρας ακόμα και για τον πλέον καλόπιστο παρατηρητή, γι αυτόν που θέλει να μείνει μακριά από συνωμοσιολογικά σενάρια.
Ο ρόλος της Άγκυρας
Στις τεύχος της 29ης Ιανουαρίου (274), σε ρεπορτάζ του Νίκου Μελέτη με τίτλο «Δέσμευσαν το μισό Αιγαίο μέχρι το τέλος του 2015 – Άδεια από την Άγκυρα για πτήσεις... στη Ρόδο», αποκαλύπταμε δύο τουρκικές NAVTEX, ένα εμπρηστικό σχέδιο της Άγκυρας που εντασσόταν στο πλαίσιο των προσπαθειών αποκοπής των ελληνικών νησιών από τον ηπειρωτικό κορμό. «Η πρώτη περικλείει την περιοχή από το Άγιο Όρος, τη Θάσο, τη Σαμοθράκη και τη Λήμνο και η δεύτερη αυτή μεταξύ Ικαρίας, Φούρνων, Πάτμου, Κίναρου, Λεβίθας και Αμοργού… Η δέσμευση επεκτεινόταν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2015! Επίσης, με τις συντεταγμένες που είχαν δοθεί δεσμεύονταν όχι μόνο περιοχές του διεθνούς, αλλά και του ελληνικού εναέριου χώρου».
Με αυτά τα στοιχεία, που ήταν σε γνώση τόσο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, όσο και της ελληνικής διπλωματίας, ήταν πασίδηλο ότι οι γείτονες θα επεδίωκαν να εκμεταλλευτούν τις διπλωματικές μάχες της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο, οι Τούρκοι αν μη τι άλλο εξέλαβαν ως κλείσιμο του ματιού τα μηνύματα των Βρυξελλών τύπου Βέμπερ, περί… προκλητικών Ελλήνων. Εξάλλου, και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να εξάγει την κρίση στα ανατολικά του σύνορα και τα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας του επιθυμεί.
Η τουρκική αναδίπλωση και η απόσυρση της πρόσφατης προκλητικής NAVTEX αναμφισβήτητα αποτελεί διπλωματική επιτυχία της Αθήνας και επιβράβευση της ευέλικτης, ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής της νέας ηγεσίας. Δεν παύει όμως να υπάρχει το δεδομένο της πάγιας τουρκικής τακτικής κα της επιδίωξής της να δημιουργήσει την εντύπωση του «ειδικού καθεστώτος» στο Αιγαίο. Η τουρκική προκλητικότητα δεν αποκλείεται να τροφοδοτείται από οποιαδήποτε «ανησυχητική» εξέλιξη στο ελληνικό μέτωπο με την Ευρώπη, όπως και εσκεμμένα να συνδυαστεί για το στήσιμο «παγίδας» στην ελληνική πλευρά με τη μορφή ενός οικονομικά εξαντλητικού κυνηγητού σε αέρα και θάλασσα.
Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα»
πηγή
Δημοσίευση σχολίου