«Ο Θεός ανακάλυψε τον πόλεμο για να μάθουν οι Αμερικανοί γεωγραφία», έλεγε ο διάσημος συγγραφέας Μαρκ Τουέιν και φαίνεται πως είχε δίκιο τότε και τώρα. Αλήθεια πόσοι Αμερικανοί είναι σε θέση να εντοπίσουν στον χάρτη την Υεμένη, την Σομαλία ή το Μάλι;
Του Clifford D. May, 17 Σεπτεμβρίου
ΠΗΓΗ: The Washington Times
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Οι πόλεμοι που διεξάγονται σήμερα αποτελούν μια καλή αφορμή για να διδαχτούν κάποιοι ιστορία, ξεχωρίζοντας όμως τους ευχάριστους μύθους από την πραγματικότητα. Απευθυνόμενος προς το αμερικανικό έθνος ο πρόεδρος Ομπάμα, πριν λίγες ημέρες, είπε ότι «σήμερα οι μεγαλύτερες απειλές προέρχονται από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Και μια από τις πιο απειλητικές οργανώσεις είναι αυτή του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ)».
Μετά όμως από την παραδοχή αυτή βάλθηκε να αποδείξει ότι το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι και τόσο ισλαμικό, τονίζοντας ότι «καμία θρησκεία δεν επιβάλει τη δολοφονία αθώων και τα περισσότερα θύματα του ΙΚ είναι επίσης μουσουλμάνοι». Αμφότεροι οι ισχυρισμοί του προέδρου Ομπάμα, όμως, ελέγχονται από την ιστορική πραγματικότητα.
Φυσικά και δεν είναι κάτι καινούργιο οι μουσουλμάνοι να σκοτώνουν μουσουλμάνους. Ο πρώτος ενδομουσουλμανικός πόλεμος ξέσπασε το 656 μ.Χ., μόλις 24 χρόνια μετά τον θάνατό του Μωάμεθ. Η μάχη της Καρμπάλα, το 680 μ.Χ. σηματοδότησε την έναρξη της διαμάχης μεταξύ σουνιτών και σιιτών μουσουλμάνων, η οποία ακόμα καλά κρατεί.
Φυσικά και υπήρξαν και θρησκευτικοί πόλεμοι στον χριστιανικό κόσμο, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τον Τριακονταετή Πόλεμο (1918-48) ή τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στη Βόρεια Ιρλανδία. Μπορεί όμως κανείς να υποστηρίξει ότι οι χριστιανοί που πολεμούν κατά άλλων χριστιανών δεν είναι χριστιανοί;Όσον αφορά την παρατήρηση ότι δεν υπάρχει θρησκεία που να επιβάλει τη σφαγή αθώων, μπορούμε να αναφέρουμε τις θρησκευτικές ανθρωποθυσίες, στο παρελθόν. Για τους τζιχαντιστές όμως ο όρος «αθώος άπιστος» απλώς δεν υπάρχει. Θα μπορούσε λοιπόν να ρωτήσει κανείς τον πρόεδρο Ομπάμα «και τότε ποια είναι η σχέση της ισλαμικής πίστης με το ΙΚ, την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, τη Χεζμπολάχ (= κόμμα του Αλλάχ) ή τη Χαμάς (=Ισλαμική Κίνηση Αντίστασης)»;
Πριν πέντε χρόνια, στο Πακιστάν, συναντήθηκα με μια ομάδα μουσουλμάνων θρησκευτικών ηγετών. Κανείς από αυτούς δεν υποστήριζε τον Μπιν Λάντεν. Κανένας όμως επίσης δεν τον χαρακτήριζε αποστάτη ή αιρετικό. Ο Μπιν Λάντεν ήταν ένας φανατικός που απέδιδε κατά κυριολεξία τις διδαχές του κορανίου. Αυτό όμως δεν τον καθιστούσε αιρετικό;
Ο Μπιν Λάντεν, ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, ο αυτοαποκαλούμενος χαλίφης του ΙΚ, ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν Αλί Χαμενεΐ, εμφανίζονται όλοι ως αντιπρόσωποι του Θεού, προορισμένοι να πολεμήσουν την άπιστη Δύση και ειδικά τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, το μόνο μη μουσουλμανικό έθνος της Μέσης Ανατολής.
Την άποψή τους δε αυτή την συμμερίζεται η συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων της υφηλίου. Ακόμα όμως κι αν μόνο ένα 10% των μουσουλμάνων όμως συμμεριζόταν την άποψη αυτή, πάλι θα υπήρχε πρόβλημα. Το γεγονός όμως ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων αποδέχεται τη τζιχάντ, είναι το πρόβλημα.
Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά παρόλα αυτά απαγορεύει τη χρήση της κατασκευασμένης από τους Αμερικανούς βάσης του Ινσιρλίκ στους Αμερικανούς για να εξαπολύσουν από εκεί αεροπορικές επιδρομές κατά του ΙΚ. Επίσης, η Τουρκία δεν κάνει το παραμικρό για να σταματήσει τη διακίνηση πετρελαίου που εκτελούν οι τζιχαντιστές.
Ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας, ένα είδος ισλαμικού ΟΗΕ με 56 χώρες μέλη, μέχρι στιγμής, δεν έχει δηλώσει ότι υποστηρίζει τον πόλεμο κατά του ΙΚ. Ο πρόεδρος Ομπάμα όμως εξακολουθεί να επιμένει ότι το ΙΚ δεν είναι ισλαμικό, σε μια προσπάθεια επίδειξης «ευαισθησίας». Στην πραγματικότητα, το μόνο που κάνει είναι να δίνει δικαιολογίες στους μουσουλμάνους ηγέτες.
Αυτοί που θα έπρεπε να πολεμούν το ακραίο Ισλάμ είτε με τα όπλα, είτε σταματώντας να χρηματοδοτούν τη δημιουργία τεμενών και τζαμιών, όπου απλώς προωθείται το δόγμα της τζιχάντ, ο Ομπάμα τους δίνει την ευκαιρία να ξεφύγουν λέγοντας ότι «αφού το ΙΚ δεν έχει σε τίποτα να κάνει με το Ισλάμ, γιατί πρέπει να αναμιχθούμε;».
Πριν λίγες μέρες συναντήθηκα με έναν χριστιανό κληρικό από τη Μέση Ανατολή, ο οποίος μου είπε ότι μεταξύ των μουσουλμάνων γειτόνων του οι τζιχαντιστές δεν είναι πολλοί. Είναι όμως φονικοί, πρόθυμοι να καταδιώξουν και να σφαγιάσουν την ηλικίας 2.000 ετών χριστιανική κοινότητα της περιοχής, μαζί με κάθε μουσουλμάνο που υποψιάζονται ως αποστάτη ή αιρετικό. Το καλύτερο που μπορούν οι χριστιανοί να περιμένουν είναι να υπηρετήσουν τους μουσουλμάνους αφέντες τους, ώστε αυτοί, ίσως να τους χαρίσουν τη ζωή.
Ο κόσμος μας, παρά τα όσα λέγονται περί τεχνολογίας και πολιτισμού, παραμένει, τελικά ζούγκλα. Στο περιβάλλον αυτό δεν έχει κανένα νόημα να στρουθοκαμηλίζουμε, αρνούμενοι να αποδεχτούμε ότι εντός του ισλαμικού κόσμου εξετράφη και ανδρώθηκε το ΙΚ, αυτό το κίνημα των ακραίων, θρησκευτικά φανατισμένων ισλαμιστών, που αυτή την στιγμή αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα.
Αυτό τους καθιστά αντιπάλους μας και είναι βασικό να γνωρίσουμε καλά τον αντίπαλό μας, αν θέλουμε να τον νικήσουμε οριστικά, όχι απλώς διαλύοντας το ΙΚ, αλλά την ευρύτερη φονταμενταλιστική επιδημία, της οποίας το ΙΚ είναι απλώς σύμπτωμα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου