Το σκηνικό γνώριμο, ίδιο κι απαράλλακτο από την αλήστου μνήμης δεκαετία του 1980… «Συγκινημένοι» πολιτικοί αστέρες βγαίνουν στο βήμα, μπροστά στο εκλογικό τους κέντρο για να μιλήσουν στο πλήθος των ψηφοφόρων – θαυμαστών, έχοντας από πίσω τους γνωστούς κλακαδόρους, συνεργάτες, μέλη του συνδυασμού και ορισμένους άλλους που διεκδικούν τα λίγα λεπτά της δημοσιότητας που τους αναλογούν, εμφανιζόμενοι στην τηλεόραση, ως… alter ego του ηγέτη.
Πρόκειται για μια εικόνα που δεν λέει να μας εγκαταλείψει, παρότι έχει κουράσει τόσο πολύ τον κόσμο, ο οποίος εκφράζει την απέχθειά του γι’ αυτό το τσίρκο, μέσω της άρνησης να προσέλθει να ασκήσει το… υποχρεωτικό του δικαίωμα, αυτό της ψήφου.
Άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια, τα exit poll δεν τα πήγαν και θεαματικά καλά, ενδεικτικό ίσως σκόπιμης προσπάθειας των θυμωμένων γενικά εκλογέων να τιμωρήσουν «το σύστημα», αφού εντός αυτού εντάσσουν και τους δημοσκόπους. Άδικο έχουν;
Πιο πρακτικά τώρα. Όσον αφορά την κυβέρνηση, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δηλώνουν ικανοποιημένοι με διάφορες αφορμές, η καρδούλα τους όμως το ξέρει. Σε μια εβδομάδα μπορεί ο βασιλιάς να αποδειχθεί γυμνός. Και η μεγάλη ζημιά δεν θα τους γίνει από την αξιωματική αντιπολίτευση που είναι αρκούντως γραφική, αλλά από τα σπλάχνα των κομμάτων τους.
Αμφιβάλλει κανείς ότι η αποκαλούμενη ως «καραμανλική πτέρυγα» της Νέας Δημοκρατίας έχει βάλει στο μάτι τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά; Μοιάζει μήπως σε κανέναν η Νέα Δημοκρατία ως ενωμένο κόμμα; Και όσοι έχουν λάβει τις αποστάσεις τους, πόσο βέβαιοι είμαστε ότι ψήφισαν το ίδιο τους το κόμμα; Η «μουγκαμάρα» είναι χαρακτηριστική, ενώ οι δημοσιογραφικές πληροφορίες για προεκλογικές συναθροίσεις διαφόρων κομματικών, δίνουν και παίρνουν.
Οι ίδιες πληροφορίες επιμένουν ότι γενικώς και αορίστως, «σχεδιάζουν για το μέλλον»… Με τέτοια κατάσταση εσωκομματικά, πώς να κερδίσεις εκλογές; Για τα πολιτικά τους αντανακλαστικά δεν χωράει και πολύς σχολιασμός. «Έτρεχαν» τον πρωθυπουργό σε όλη την Ελλάδα, ενώ δεν υπάρχει καλά πληροφορημένος αναλυτής που να μη λέει, εδώ και μήνες, ότι το μεγάλο πρόβλημα για τη ΝΔ είναι η Αττική. Όπως και αποδείχθηκε.
Επιπρόσθετα, άπαντες θεωρούν ως «δυνατό χαρτί» του κόμματος τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Και αντί να τον περιφέρουν πρωτίστως στις γειτονιές της Αττικής, να πει μια καλή κουβέντα συμπόνιας στον δοκιμαζόμενο πολίτη, στην οικογένεια που ψάχνει με το ντουφέκι έναν εργαζόμενο για να θρέψει με τα στοιχειώδη τους υπόλοιπους (για κάλυψη υποχρεώσεων, κάτι εφορίες και κάτι χαράτσια από τους λήσταρχους του υπουργείου Οικονομικών δεν τα συζητάμε καν), τον περιφέρουν ανά την Ελλάδα.
Για να μη μιλήσει κανείς για τη μεγάλη «ποδοσφαιρική» τους εξειδίκευση, που είναι τα αυτογκόλ. Τα μεγαλύτερα δε από αυτά, τα πέτυχαν… με στιλ Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Και όσο λογικό να ακούγεται ένα επιχείρημα με βάση την απλή αριθμητική, το να κατηγορούνται οι Τζιτζικώστας και Κακλαμάνης για… «αποστασία» είναι λίγο – έως πολύ λένε άλλοι – γελοίο. Το χειρότερο είναι ότι το κρατούν και μανιάτικο (καμία σχέση με την κατάσταση στον Πειραιά και τον ορμώμενο εκ Μάνης, Βασίλη Μιχαλολιάκο!) και κλιμακώνουν διαρκώς – και βλακωδώς – την κατάσταση.Αφού όμως μιλήσαμε για Βασίλη Μιχαλολιάκο, ας πούμε δυο κουβέντες για τις καταγγελίες που έκανε για την απειλή στην προσωπική του ασφάλεια, «ζωγραφίζοντας»… μαυροντυμένους, ενώ στα γραφεία του (μας μετέφεραν) ότι συζητούσαν για «κολεγιά» του Μώραλη με τους Χρυσαυγίτες (μεγάλοι κερδισμένοι γενικότερα, διπλάσια ποσοστά από αυτά που τους έδιναν σφυγμομετρήσεις) για να ελέγξουν τον Πειραιά, ενώ πιάνοντας στο στόμα τους και τον Μαρινάκη, έλεγαν «ο πρόεδρος τα πάει μια χαρά μαζί τους».
Τι ήθελε να πει ο ποιητής; Διότι κάποιοι πήγαιναν ένα βήμα παρακάτω, λέγοντας πως τα δυο «στρατόπεδα» τα είχαν πει πριν τις εκλογές. Με κάθε επιφύλαξη τα μεταφέρουμε, δεν ήμασταν αυτήκοοι. Δεν θα μείνει όμως τίποτε κρυφό, θα βγουν όλα λογικά τις επόμενες μέρες που θα σκοτώνονται στον Πειραιά!
Πάμε στην αντιπολίτευση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Σαν πρωτάρηδες (ίσως και να είναι, οπότε υπάρχει δικαιολογία) έσπευσαν να πανηγυρίσουν με τα exit poll. Γκάφα τεράστια όπως αποδείχθηκε. Το πιο γελοίο όμως είναι, ότι δεν βρέθηκε ένας εκεί μέσα να τους πει την ώρα των πανηγυρισμών «που πάμε ωρέ συντρόφια, εδώ τα ποσοστά μας φαίνονται πολύ χαμηλότερα από αυτά των τελευταίων βουλευτικών κι αφού εμείς δώσαμε δημοψηφισματικό χαρακτήρα, μήπως να το χαλαρώσουμε λιγάκι».
Εμφανώς παγωμένα τα στελέχη στις παραληρηματικές συχνά συζητήσεις στα τηλεοπτικά στούντιο, ειδικά κάποιοι λεβέντες με εξειδίκευση στο να σου κάνουν τα νεύρα…κρόσσια κάθε πρωί στις γνωστές πολιτικές εκπομπές, αραδιάζοντας δεκάδες μπαρούφες με ύφος… Μάριο Ντράγκι (πρόεδρος της ΕΚΤ) για το πώς θα σκίσουν τα Μνημόνια και θα κοιτάξουν με τέτοιον τρόπο τη Μέρκελ που αν δεν το βάλει στα πόδια, τουλάχιστον εκτός από την τρεμούλα που θα την πιάσει, θα αναδύεται και μια διακριτική οσμή από τις διαρροές.
Έπεσαν και οι πρώρες προειδοποιητικές, ότι «θα συζητηθούν όλα στα όργανα» και τα σχετικά… Χάθηκε η ψυχραιμία τόσο νωρίς; Η Ρένα Δούρου, με εμφανώς σπασμένα νεύρα και ενοχλημένοι από τους περίεργους που μαζεύτηκαν από πίσω, προσπάθησε να μιλήσει ανθρώπινα. Η φόρτισή της ήταν μεγάλη, δεν σήκωσε και λίγα βάρη και αυτό πρέπει να της αναγνωριστεί. Τη δε ξύλινη γλώσσα (μου δίνουν… δύναμη ζωής, είπε για τον πιτσιρίκο που πήρε στην αγκαλιά, πήγε να στηθεί μια μικρο-παράσταση [ό,τι κάνουν όλοι], δεν την κατηγορούμε), η κάμερα δεν ήταν σε σωστό σημείο, χάθηκε λίγο η «μπάλα».
Σε γενικές γραμμές, στην Κουμουνδούρου θα έπρεπε να είχαν καταλάβει από το πρώτο λεπτό τα δύο βασικά στοιχεία: Η εμφανής άνοδος του ΚΚΕ, συνοδευόμενη από περαιτέρω ανοδική δυναμική, αφού όσο και να διαφωνείς, έχει μια σταθερότητα σε όσα λέει και τα ίδια ακούς από παραδοσιακούς αριστερούς στον δρόμο και τα καφενεία, που όμως δηλώνουν πως ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Να τους αποσπάσει ο Κουτσούμπας, κεφαλαιοποιώντας την πολυγλωσσία στον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν θέμα χρόνου όπως είχε εξελιχθεί. Κι ας παρίστανε ο Τσίπρας τον χαρούμενο στη δήλωσή του.
Η φρασεολογία έχει ήδη αλλάξει. Ας τα γράψουν άλλοι, διότι εμείς βαριόμαστε. Για να μην αναπτύξουμε και το φαινόμενο των «προβληματισμένων ΠΑΣΟΚων» που έχουμε εντοπίσει το τελευταίο διάστημα. Δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για την ενδεχόμενη έκταση του φαινομένου. Μπορεί να είναι αμελητέο. Ίσως όμως και μεγαλύτερο και μας επιφυλάσσεται άλλη έκπληξη για το επόμενο Σαββατοκύριακο. Χαρακτηριστικό; Η υποστήριξη στον Τσίπρα από τον «νέο-Αυριανισμό». Δε λέμε περισσότερα διότι θα εκτραπούμε… όντας φορείς βαθύτατης απέχθειας προς το φαινόμενο και τους εκφραστές του από την εποχή της γεμφάνισής του.
Αυτό από τα αριστερά. Από την άλλη πλευρά «Το ΠΟΤΑΜΙ»… να αργοκυλάει, τους άφησε όλους να μετρούν τις δυνάμεις τους και να φθείρονται, συμμετέχοντας μόνο μέσω της διατύπωσης πολιτικώς ορθών αναφορών, αναμένοντας να λεηλατήσει εκλογικό τμήμα σχεδόν από όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς.
Δεν είναι πρόβατα ο κόσμος να του πούμε τι θα κάνει και σε μερικούς του ΣΥΡΙΖΑ γύριζε βλακωδώς το μάτι, χωρίς να αντιλαμβάνονταν ότι έπαιζαν το παιχνίδι στο οποίο τους είχε ρίξει ο Σταύρος Θεοδωράκης. Στόχος είναι να τους διεμβολίσει, εξασφαλίζοντας αξιοπρεπές ποσοστό, ώστε να καταστεί απαραίτητος κυβερνητικός εταίρος. Αυτό η κοινωνία δεν το βλέπει αρνητικά, όπως φαίνεται. Αφού οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται τα πάντα ως «μαύρο-άσπρο» (όχι μόνο οι γνωστοί δύο, είναι πολλές οι καμένες φλάντζες στην πολιτική) και δεν ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα και στα μάτια πολλών φαίνεται χαραγμένο το μίσος, ενώ η χώρα και ο λαός της υποφέρουν, πώς να σε αφήσει αδιάφορο;
Σε τελική ανάλυση, όλα τα συζητάει και με όλους. Και δείχνει λογικός, με συναίσθηση της πραγματικότητας, ενώ δείχνει να ξέρει να ακούει. Αυτά δείχνει, λίγοι νομίζετε θα τον πιστέψουν; Το αν θα ανταποκριθεί στο καθήκον και θα τιμήσει τους ψηφοφόρους, θα το δούμε στην πράξη. Είναι πολλοί όμως που τον συζητούνε. Το ξέρουμε όλοι από τον κύκλο και τις παρέες μας. Μήπως τελικά όλοι γι’ αυτόν δουλεύουν;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου