Με μια συναρπαστική διήγηση, η γαλλική εφημερίδα «Le Figaro», μας πηγαίνει πίσω την εποχή του πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο και μας θυμίζει τα δραματικά γεγονότα εκείνης της εποχής, υπό τη δυτική πάντα οπτική γωνία. Ωστόσο, αυτό που έχει ενδιαφέρον έχει δυο διαστάσεις: Αυτή που αφορά στο τι ακριβώς πέτυχε η επέμβαση, αφού δημιούργησε έναν «παράδεισο» για το οργανωμένο έγκλημα και την υποκρισία της δυτικής πολιτικής σήμερα απέναντι στη Συρία…
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Το 1999, εμπνευσμένες από το προηγούμενο στην Κροατία και τη Βοσνία, ΗΠΑ και ΕΕ εξαπέλυσαν σειρά αεροπορικών βομβαρδισμών κατά της τότε Γιουγκοσλαβίας για να αποτρέψουν μια «γενοκτονία» στο Κόσοβο. Σύμφωνα με ορισμένους δημοσιογράφους, 100.000 Αλβανοί εγκατέλειπαν την περιοχή για να γλιτώσουν, σε μια πορεία που το ανάλογό της βρισκόταν στις μεγάλες εθνοκαθάρσεις του 20ου αιώνα.
Η επέμβαση ήταν επείγουσα. Το ΝΑΤΟ έπρεπε, ακόμα και χωρίς έγκριση του ΟΗΕ, να ενισχύσει τον «Απελευθερωτικό Στρατό του Κοσόβου», ο οποίος χρηματοδοτείτο από το εμπόριο ηρωίνης και τον οποίο, έως το 1998, οι ίδιοι οι Αμερικανοί χαρακτήριζαν ως τρομοκρατική οργάνωση. Τώρα όμως θεωρείτο πλέον σύμμαχος. Κυνικό; Ίσως. Μήπως όμως οι Αμερικανοί δεν είχαν συνεργαστεί και με τον Μπιν Λάντεν κατά του «ρωσικού κτήνους»;
Μετά από τρείς μήνες ο Μιλόσεβιτς συνθηκολόγησε. Οι νεκροί καταμετρήθηκαν, ήταν μεταξύ 3-4.000 συνολικά, Αλβανοί, Σέρβοι, Ρομά, πολίτες και στρατιώτες. Τότε έγινε παραδεκτό ότι οι φόβοι για γενοκτονία ήταν υπερτονισμένοι. Το Κοσσυφοπέδιο, η καρδιά του σερβικού έθνους, τέθηκε υπό την επίβλεψη του ΝΑΤΟ και το 2008 ανακήρυξε την ανεξαρτησία του, με τη Δύση, η οποία έξι χρόνια αργότερα θα διαμαρτύρεται για την χρήση της ίδιας μεθόδου από τη Ρωσία για την προσάρτηση της Κριμαίας, να επιδοκιμάζει τότε την ενέργεια των Κοσοβάρων. Τώρα το Κόσοβο ονειρεύεται ακόμα και την ένταξη του στην ΕΕ.
Επίσης, κάποιες δυτικές πρεσβείες σκέπτονται ότι το παράδειγμα του Κοσόβου πρέπει να ακολουθηθεί και στην Συρία. Ο τοπικός Μιλόσεβιτς, ο Μπασάρ αλ Άσαντ, δεν είναι χειρότερος από τον σφαγέα των Βαλκανίων; Δεν πρέπει να ενισχύσουν με όπλα τους «γενναίους μαχητές της ελευθερίας», που μάχονται για την ανατροπή του, επιδοκιμάζοντας τις μεθόδους τους και τις αυθαιρεσίες τους; Άλλωστε αυτό δεν έγινε στο Κόσοβο με την υποστήριξη σε ένα κίνημα που επί 15 χρόνια είναι ένοχο για απαγωγές, πώληση ανθρωπίνων οργάνων και εκτελέσεις; Δεν ξέραμε τότε; Ψέμα.
Τα 15 έτη όμως που πέρασαν από την επέμβαση της Δύσης δικαιολογούν τη σημερινή κατάσταση της χώρας; Το Κόσοβο σήμερα είναι η φτωχότερη χώρα της Ευρώπης, με ποσοστό ανεργίας που ξεπερνά το 50%. Είναι όμως και μια χώρα που κυριαρχείται από τη μαφία της ηρωίνης και ονομάζεται «δημοκρατία της ηρωίνης» από τις βρετανικές υπηρεσίες. Μέσω Κοσόβου διακινούνται μέχρι ναρκωτικά από το Αφγανιστάν. Οι Βρετανοί υπολογίζουν ότι το 70% των μαστροπών του Λονδίνου προέρχονται από εκεί.
Πέραν τούτου, στους Σέρβους κάτοικους δεν παρέχεται καμία ασφάλεια, καμία ελευθερία ακόμα και της τέλεσης των θρησκευτικών τους τελετών. Το βράδυ της Ανάστασης, μια ομάδα 150 Σέρβων ζήτησε τη συνδρομή της EULEX και της KFOR για να τελέσει την αναστάσιμη ακολουθία στην πόλη Ντζακόβιτσα, αλλά και αυτή η συνδρομή δεν τους δόθηκε. Στην πόλη αυτή, ζούσαν κάποτε 12.000 Σέρβοι. Σήμερα έχουν απομείνει μόνο τέσσερις γερόντισσες μοναχές εκεί.
Τα δεδομένα αυτά απαντούν στο αν τελικά το Κόσοβο αποτελεί λύση για το πρόβλημα της Συρίας, όπως ορισμένοι κύκλοι επιθυμούν και σχεδιάζουν.
http://www.lefigaro.fr/vox/monde/2014/04/22/31002-20140422ARTFIG00345-intervenir-en-syrie-le-mauvais-exemple-du-kosovo.php και η αγγλική μετάφραση στη διεύθυνση http://www.phantomreport.com/kosovo-the-republic-of-heroin
πηγή
Δημοσίευση σχολίου