Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η απόλυτη αποτυχία της συνάντησης του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον κατοχικό ηγέτη Ντερβίς Ερογλου ήταν αναμενόμενη για ένα και μοναδικό λόγο. Οι Τούρκοι παραμένουν σταθεροί στις θέσεις του, κορωνίδα των οποίων είναι τα δύο κράτη στην Κύπρο.
Αρνούνται να γίνουν καραγκιόζηδες, όπως τους δικούς μας πολιτικούς, οι οποίοι έχουν γράψει …ιστορία με τις απίθανες «κολοτούμπες» τους, μετατρέποντας το πρόβλημα της πατρίδας μας σε περίπατο για την Αγκυρα.
Δεν μπορώ να φανταστώ τι περίμενε από τη συνάντηση ο κ. Νίκος Αναστασιάδης. Αν ανέμενε σπάσιμο του αδιεξόδου είναι ένας ακόμα αφελής πολιτικός. Αν, όμως, στόχευε να αποδείξει στους ξένους και σε μερικούς συνεργάτες του ότι οι Τούρκοι είναι αδιάλλακτοι στην υπόθεση του Κυπριακού και δεν υπάρχει περίπτωση «να κάνει χωριό μαζί τους», τότε τα κατάφερε με σχετική ευκολία.
Από τότε που ανακοίνωσε ο Κύπριος Πρόεδρος ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης θα ξεκινούσε η διαπραματευτική διαδικασία για να επιλυθεί το Κυπριακό, γίναμε μάρτυρες απίθανων καταστάσεων με πρωταγωνιστή τον Αλέξανδρο Ντάουνερ, ο οποίος έχει μοναδική έγνοια να παραχωρήσει στην Τουρκία τον έλεγχο επί της Κύπρου, χρησιμοποιώντας ως όχημα την υπογραφή τον κ. Αναστασιάδη. Είτε επειδή ο τελευταίος είδε ξαφνικά το …φως το αληθινόν, είτε επειδή η αποκαθήλωσή του και το απόλυτο ρεζίλεμα που του επιφύλαξαν οι Ευρωπαίοι λειτούργησαν ως ξυπνητήρι, δημόσια τουλάχιστον δείχνει πως είναι ένας άλλος άνθρωπος. Μακάρι να έχει αλλάξει και ο λαός θα τον τιμήσει χωρίς καμία αμφιβολία.
Βεβαίως, είναι και ένα σωρό δύσπιστοι, που πιστεύουν πως η διαπραγμάτευση διεξάγεται μέσω άλλων καναλιών, και όλα όσα είδαμε στο «δικοινοτικό» δείπνο ήταν μία ακόμα φαρσοκωμωδία στην πλάτη της Κύπρου και του λαού. Ο καιρός θα δείξει και όσοι δικαιολογημένα τον πολεμήσαμε για εκείνο το απαράδεκτο «ναι», που παρέδιδε την Κύπρο στην επιρροή της Αγκυρας, θα σταθούμε δίπλα του εάν έχει αποφασίσει να παλαίψει «όπως τότε, τις παλιές καλές μέρες», που θεωρούσε ορθά τους Τούρκους καταστροφείς, αναξιόπιστους και αιώνιους εχθρούς.
Ανεξάρτητα των σχεδιασμών του, η απόφαση για τη συνάντηση με τον Ερογλου ήταν λανθασμένη. Δεν χρειάζονταν τα τραπεζώματα στη Γραμμή Αττίλα για να πληροφορηθούμε ότι ο κατοχικός ηγέτης και οι πάτρωνες του συνεχίζουν να στοχεύουν σε ταπείνωση του Προέδρου της Δημοκρατίας και των Ελληνοκυπρίων. Γνωρίζοντας τις νέες(;) απόψεις του κ. Αναστασιάδη για το Κυπριακό –μάλλον τις απαιτήσεις του- είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ο κ. Ερογλου δεν θα ξεκινούσε από την καθολική άρνηση. Και ο λόγος που το έπραξε ήταν για να ρεζιλέψει τον κ. Αναστασιάδη για εκείνο το αψυχολόγητο «ναι», που θα εξαφανιστεί από τη ζωή και την πολιτική του ιστορία μόνο εάν αλλάξει θέσεις, όπως του ζητούν οι Ισραηλινοί. Στο νέο γεωστρατηγικό παιγνίδι της Μεσογείου, η Τουρκία θα υπερισχύσει εάν επιτύχει τη διευθέτηση, την οποία έχει σχεδιάσει μετά την εισβολή του 1974.
Η Κύπρος και ειδικά ο κ. Αναστασιάδης θα ξεκινήσουν τη διαπραγματευτική διαδικασία υπό δεινή θέση. Η οικονομική κρίση της αφαίρεσε και την παραμικρή δύναμη που της είχε απομείνει, και ο κ. Αναστασιάδης θεωρείται δεδομένος, και για τη στάση του στο δημοψήφισμα, αλλά περισσότερο και για την αποδοχή της καταστροφής του οικονομικού μοντέλου της Κύπρου… Γι’ αυτό οι διαπραγματεύσεις όπως και να διεξαχθούν, συμφέρουν μόνο στους Τούρκους.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου