Το Ριάντ δεν λαμβάνει το μέρος της μεταβατικής κυβέρνησης της Αιγύπτου και των ενόπλων δυνάμεων σε θεωρητικό και ρητορικό μόνο επίπεδο, αλλά προχωράει και στην άμεση υποστήριξή του καθεστώτος σε εκείνα τα σημεία που το χρειάζεται περισσότερο, δηλαδή στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης αλλά και φυσικά στον οικονομικό.
Ο ηγεμόνας της χώρας βασιλιάς Αμπντουλάχ Μπιν Αμπντουλαζίζ Αλ Σαούντ διέταξε να παραχωρηθούν στην Αίγυπτο τρία πλήρως εξοπλισμένα κινητά νοσοκομεία με στόχο να μειωθεί η πίεση που αντιμετωπίζει ο υγειονομικός οργανισμός της Αιγύπτου λόγω των δραματικών γεγονότων που λαμβάνουν χώρα τα τελευταία εικοσιτετράωρα.
Στο «πακέτο» βοήθειας περιλαμβάνονται ιατρικό προσωπικό, και τεχνικοί, ενώ το Ριάντ σημειώνει ότι «ο λαός του βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας καθώς και η κυβέρνησή του, στέκονται στην ίδια γραμμή με τον αδελφό λαό της Αιγύπτου», στον αγώνα του κατά της «τρομοκρατίας» η οποία προσπαθεί να «αποσταθεροποιήσει» τη χώρα. Πέραν της υγειονομικής προσφοράς, το Ριάντ έχει δεσμευτεί για τη παροχή πάσης φύσεως βοήθειας αξίας 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Κάιρο.
Πώς όμως ένας γεωπολιτικός δρων ο οποίος χρησιμοποιεί το Σουνιτικό Ισλάμ και μάλιστα σε μια ακραία του μορφή όπως είναι ο Σαλαφισμός, υποστηρίζει τόσο έντονα τις κοσμικές δυνάμεις τις Αιγύπτου οι οποίες μετά τη πτώση του Χόσνι Μουμπάρακ κάνουν ένα δυναμικό μεν αλλά δραματικό και αιματηρό «come back» στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο της Αιγύπτου; H απάντηση είναι μάλλον απλή και σχετίζεται αφενός με τον βαθμό… κοσμικότητας του νέου καθεστώτος στην Αίγυπτο, αφού ο στρατηγός Σίσι έχει συγγράψει στις ΗΠΑ μελέτη για την Αίγυπτο, αποκαλυπτική των συντηρητικών – ισλαμικών απόψεών του, ίσως γι’ αυτό και ο Μόρσι τον θεώρησε ασφαλή επιλογή…
Αφετέρου δε, με το κατά πόσον οι κατακλυσμιαίες αυτές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή, ελέγχονται τελικά από τη Σαουδική Αραβία ή οι εξελίξεις έχουν ξεφύγει από τα χέρια των τοπικών εμπνευστών τους, απειλώντας με αποσταθεροποίηση τις υπόλοιπες μοναρχίες…
Είναι προφανές, ότι εάν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι καταφέρουν να ελέγξουν μία χώρα του μεγέθους και της σημασίας της Αιγύπτου, η οποία παραδοσιακά ερίζει για την ηγεμονία του αραβικού κόσμου, τότε το Ριάντ θα αντιμετωπίσει πρόβλημα όχι μόνο με τη πραγματοποίηση των δικών του φιλοδοξιών, αλλά κυρίως στο εσωτερικό της χώρας, αφού η «ευφορία» μίας επιτυχίας των «φτωχών» και του «λαού» στην Αίγυπτο μπορεί να εξαχθεί και στη χώρα των Σαούντ, με αποτέλεσμα να αποσταθεροποιηθεί το ίδιο καθεστώς.
Με λίγα λόγια το Ριάντ αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα με αυτό της Αλ-Κάιντα, η οποία ως πρωταρχικό στόχο έχει τα αραβικά καθεστώτα τα οποία «συνεργάζονται» με τον «εχθρό του Ισλάμ», δηλαδή την Δύση και κυρίως τις ΗΠΑ. Και μάλιστα εδώ το πρόβλημα έρχεται από πιο επικίνδυνο αντίπαλο, ο οποίος σε τακτικό επίπεδο έχει πετύχει να διαθέτει υποστηρικτές – ή απλώς ανοχή – στο εξωτερικό.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου