Kατά πόσο διαφέρουν από την Στάζι οι υπηρεσίες πληροφοριών της Γερμανίας;
Του Stephen Gowans
Gowans.wordpress.com
«H Καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ» – διαβάζουμε σε δημοσίευμα των New York Times από τις 11 Ιουλίου 2013 – «υπεραμύνθηκε της συνεργασίας της χώρας της με το ειδικό πρόγραμμα της NSA (Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας) των ΗΠΑ, γνωστό με την ονομασία Prism, και απέρριψε οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ αυτού και των επεμβατικών μεθόδων που εφαρμόστηκαν από τη Στάζι, τη μυστική αστυνομία της κομμουνιστικής κυβέρνησης της Ανατολικής Γερμανίας.
»Το έργο των μυστικών υπηρεσιών σε δημοκρατικά κράτη ήταν πάντα ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια των πολιτών και θα παραμείνει έτσι και στο μέλλον», δήλωσε η Μέρκελ. «Κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει απολύτως καμία σύγκριση μεταξύ της Στάζι της Ανατολικής Γερμανίας και του έργου των υπηρεσιών πληροφοριών στα δημοκρατικά κράτη. Τα προγράμματά τους είναι εντελώς διαφορετικά».
Ας σημειωθεί, ότι η Μέρκελ δεν αμφισβητεί ότι ο μηχανισμός των υπηρεσιών πληροφοριών της Γερμανίας, σε συνεργασία με την NSA, κατασκοπεύει τους Γερμανούς πολίτες, αλλά υπογραμμίζει απλώς ότι η κατασκοπευτικές τους δραστηριότητες είναι ζωτικής σημασίας για τη δημόσια ασφάλεια. Κατ' επέκταση, ούτε οι υποκλοπές της Ανατολικής Γερμανίας ήταν. Η Μέρκελ επικαλείται το «φωτοστέφανο» της δημοκρατίας για να δικαιολογήσει τις μεθόδους του αστυνομικού κράτους των δημοκρατικών κρατών («αφού εφαρμόζονται από δημοκρατικά κράτη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ορθές»), ενώ παράλληλα κάνει τον διαχωρισμό μεταξύ αυτών και των κομμουνιστικών κρατών («αφού εφαρμόζονται από κομμουνιστικά κράτη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι εσφαλμένες»).
Τουλάχιστον η Μέρκελ είχε την παρρησία να παραδεχθεί ότι η Γερμανία κάνει σήμερα ό,τι έκανε και η Ανατολική Γερμανία κάποτε: κατασκόπευε τους ίδιους τους πολίτες της. Οι πολιτικοί των Δυτικών χωρών προσποιούνταν ότι οι φιλελεύθερες δημοκρατίες δεν εφαρμόζουν τέτοιες πρακτικές (παρά το γεγονός ότι υπήρχαν άφθονα αποδεικτικά στοιχεία για το αντίθετο).
Φυσικά, η Μέρκελ δεν μπορεί να πει ότι oι δραστηριότητες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών είναι όπως της Στάζι – τουλάχιστον όχι ως προς τις προθέσεις τους – επειδή η Στάζι εδώ και καιρό χαρακτηρίζεται από τους αντικομμουνιστές ως υπηρεσία sui generis: ένα τερατούργημα του απολυταρχισμού που μόνο σε μια κομμουνιστική κοινωνία θα μπορούσε να υπάρξει. Αντίθετα, οι δραστηριότητες παρακολούθησης της Γερμανίας, υποστηρίζει η Μέρκελ, διεξάγονται σε ένα ανώτερο (δημοκρατικό) επίπεδο και «είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια των πολιτών». Άρα, η Στάζι, κατά πάσα πιθανότητα, ασχολούνταν με υποδεέστερης σημασίας πράγματα.
Ωστόσο, είναι σαφές ότι για όλα τα κράτη αποτελεί προτεραιότητα η πρόληψη των τρομοκρατικών βομβιστικών επιθέσεων, των αεροπειρατειών, των δολοφονιών και ούτω καθεξής. Τρομοκρατικών δραστηριοτήτων που θέτουν σε κίνδυνο τους πολίτες και διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία του συστήματος. Αυτό ίσχυε για την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, όπως και για οποιοδήποτε άλλο κράτος.
Παρ' όλα αυτά, ο ορισμός της δημόσιας ασφάλειας είναι συνήθως πολύ ευρύς, και τα κράτη πάντα εξισώνουν την έννοια της «δημόσιας ασφάλειας» με αυτήν της «καθεστηκυίας τάξης».
Η μαζική φυγή των ειδικευμένων, παραγωγικής ηλικίας για την αγορά εργασίας Ανατολικογερμανών νέων προς τη Δύση, φυγή που ενθαρρύνθηκε από την κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας και αποτέλεσε απειλή για τη βιωσιμότητα της καθεστηκυίας τάξης της ΛΔΓ, έγινε αιτία ώστε ένα μεγάλο μέρος της παρακολούθησης των πολιτών να γίνεται με γνώμονα τα μέτρα που υιοθετήθηκαν προκειμένου να σταματήσει η αιμορραγία του ανθρώπινου κεφαλαίου στη χώρα αυτή.
Οι Δυτικογερμανοί που ταυτίστηκαν με τη ΛΔΓ και ήταν υπέρ του πολιτικού της προσανατολισμού αντιπροσώπευαν μια πιθανή πέμπτη φάλαγγα, την οποία η μυστική αστυνομία των Δυτικογερμανών πάσχισε να περιορίσει και να απορρυθμίσει.
Αναμφίβολα, υπήρξε ένα δυτικογερμανικό μοντέλο που αντιστοιχούσε με εκείνο της Στάζι. Χτίστηκε πάνω στα θεμέλια της μυστικής αστυνομίας του Χίτλερ, της οποίας οι υπάλληλοι είχαν προσληφθεί από τις τάξεις του πρώην προσωπικού της Γκεστάπο, και η οποία χρησιμοποιούσε πληροφοριοδότες, τοποθετούσε «κοριούς» και άνοιγε επιστολές του ταχυδρομείου για να κατασκοπεύει, να παρενοχλεί και να απορρυθμίζει τις δραστηριότητες ατόμων με αριστερές πολιτικές απόψεις, ακριβώς όπως έκανε και η Στάζι σε πολίτες που απειλούσαν τη βιωσιμότητα του κρατικού μηχανισμού της κομμουνιστικής εκείνης χώρας.
Κατά την άποψη εκείνων που είχαν επιφορτιστεί με το έργο της διατήρησης της καπιταλιστικής τάξης της Δυτικής Γερμανίας εντός της τροχιάς της ηγεμονίας των ΗΠΑ, οι κομμουνιστές και οι συμπαθούντες την ΛΔΓ αποτελούσαν απειλή για τη δημόσια ασφάλεια.
Το πεδίο δράσης των μυστικών αστυνομικών είναι ανάλογο προς τη διαθέσιμη τεχνολογία και τη σοβαρότητα της απειλής η οποία θα πρέπει να αναχαιτιστεί. Η απειλή για την Ανατολική Γερμανία από τη μεγαλύτερη και πλουσιότερη Δυτική Γερμανία και τον ισχυρό προστάτη της, τις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν πολλές φορές μεγαλύτερη από την απειλή από την πλευρά της μικρότερης, φτωχότερης Ανατολικής Γερμανίας εναντίον της Δύσης, αφού ο η ΛΔΓ είχε ως υποστηρικτή τη Σοβιετική Ένωση, η οποία ήταν σε θέση να της προσφέρει λιγότερους πόρους από ό, τι οι Ηνωμένες Πολιτείες στη Δυτική Γερμανία. (Όχι μόνο ήταν λιγότερο εύπορη η Σοβιετική Ένωση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά υποχρεώθηκε να παραδώσει και να απομακρύνει από τη ζώνη κατοχής της κάθε τι πολύτιμο, ενώ παράλληλα η Ανατολική Γερμανία επωμίστηκε δυσανάλογο φορτίο στην διαδικασία αποζημίωσης της ΕΣΣΔ από τη Γερμανία για τις απώλειες που προκάλεσε στην ΕΣΣΔ ο πόλεμος που άρχισαν οι Γερμανοί.) Κατά συνέπεια, οι απαιτήσεις για την ίδρυση μυστικής αστυνομίας στην Ανατολική Γερμανία ήταν εκ των πραγμάτων αυξημένες.
Για όσους Δυτικογερμανούς δεν είχαν ισχυρές αριστερές τάσεις, η μυστική αστυνομία της χώρας τους ήταν αόρατη, αλλά η ύπαρξή της ήταν πάντοτε σαφής και απειλητική για τους κομμουνιστές και άλλους μαχητικούς αριστερούς της χώρας. Το γεγονός ότι η BFV, η πολιτική αστυνομία της Δυτικής Γερμανίας, ήταν μέρος ενός «δημοκρατικού» κράτους δεν την κατέστησε λιγότερο παρεμβατική και απειλητική από ό, τι ήταν η Γκεστάπο για τους Γερμανούς που διατηρούσαν «εσφαλμένες» πολιτικές απόψεις.
Επομένως, ανακύπτει το εξής ερώτημα: Είναι η μυστική αστυνομία της Γερμανίας και η Στάζι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, όπως υποστηρίζει η Μέρκελ;
Η απάντηση είναι:
Δεν υπάρχει ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους, αλλά υπάρχει ποσοστιαία διαφορά, αν και η ποσοστιαία διαφορά δεν υφίσταται στο βαθμό που παραδέχεται η Mέρκελ. Ο μηχανισμός παρακολουθήσεων του ενιαίου δημοκρατικού κράτους της Γερμανίας έχει μια πιο παρεμβατική πρόσβαση στην ιδιωτική ζωή των πολιτών της από εκείνη που είχε ή θα μπορούσε να είχε ποτέ η Στάζι.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου