ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ
Παρα την «Αραβική Άνοιξη» και των γεγονότων που ακολούθησαν, η Μέση Ανατολή συνεχίζει να παραμένει ως «ένα καζάνι που βράζει». Όμως σε σχέση με το παρελθόν, δεν υπάρχουν οι παλιές ισορροπίες και το ρίσκο απρόβλεπτων γεγονότων είναι μεγάλο. Διότι στη Μέση Ανατολή κανείς δεν γνωρίζει ή τουλάχιστον δεν είναι σίγουρος ποιος στηρίζει ποιόν και για πόσο ακόμα θα συνεχίζονται οι ισορροπίες αυτές.
Για παράδειγμα μπορούμε να θέσουμε τις εξελίξεις στη Συρία. Η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία είναι σε αντίπαλα στρατόπεδα στη χώρα αυτή καθώς η Μόσχα στηρίζει τον Άσαντ ενώ το Ριάντ τους αντάρτες, όμως η ίδια η Σαουδική Αραβία είναι αντίπαλος της Τουρκίας στην Αίγυπτο καθώς η Άγκυρα στηρίζει τον Μόρσι ενώ το Ριάντ στηρίζει οικονομικά το στρατιωτικό πραξικόπημα. Η Τουρκία στηρίζει τους αντάρτες στη Συρία!
Τα παραδείγματα είναι πολλά καθώς σήμερα στη Μέση Ανατολή οι αντιπαλότητες προκύπτουν από διαφορές ανάμεσα σε Κούρδους και Άραβες, ανάμεσα σε Σουνίτες και Σιίτες ή ακόμα και Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Στην Αίγυπτο ακόμη και οι ισλαμικές οργανώσεις βρίσκονται σε διαφορετικά στρατόπεδα λόγω της διαφορετικής αντιληψης της παρέμβασης στην προσωπική ζωή των ανθρώπων.
Eίναι λάθος να ψάχνουν όλοι «το Ισραήλ» πίσω από κάθε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή. Σαφώς η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για το μέλλον του Τελ Αβίβ όμως όλες οι εξελίξεις δεν συμβαίνουν για τον λόγο αυτό.
Η δήλωση του Ερντογάν πως πίσω από το πραξικόπημα στην Αίγυπτο βρίσκεται το Ισραήλ, είναι μια άποψη που επικρατεί δεκάδες χρόνια στην περιοχή. Είναι μια από τις κλασσικές θεωρίες συνωμοσίας.
Όμως δεν πρέπει να αγνοούμε πως στην περιοχή έχουν δημιουργηθεί άλλες αντιπαλότητες . Το Ιράν προσπαθεί να δημιουργήσει το δικό του τόξο των Σουνιτών μαζί με την Χεζμοπάχ ενώ η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ προσπαθούν να δημιουργήσουν το τόξο των Σουνιτών. Αυτές οι προσπάθειες μπορούν να μας βοηθήσουν για να εξηγήσουμε τις εξελίξεις στη Συρία και το Ιράκ όπως δεν είναι αρκετές για να καταλάβουμε τα πάντα.
Διότι μέχρι σήμερα το Ιράν κρατούσε αποστάσεις από τον Μόρσι στην Αίγυπτο καθώς ο ίδιος στήριζε τους αντάρτες στη Συρία γεγονός που ενοχλούσε την Τεχεράνη.
Ενας από τους βασικούς λόγους των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή είναι και τα αιτήματα των λαών για ελευθερία και δημοκρατία. Αυτά τα αιτήματα προκαλούν φόβο στα αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής. Ισως αυτός είναι και ο λόγος που η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα «αγκάλιασαν» το στρατιωτικό καθεστώς στην Αίγυπτο.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου