Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες με τη σύγκρουση ΔΝΤ και Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν κάτι που όλοι έπρεπε να περιμένουμε. Όπως κι ότι λίαν συντόμως θα πρέπει να περιμένουμε την αποχώρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από την τρόικα, και ουσιαστικά τη διάλυση αυτής. Αυτή την εποχή, με φόντο την ευρωπαϊκή κρίση και «κερασάκι» στην τούρτα την Ελλάδα, συγκρούονται δύο κόσμοι αλλά και δύο εντελώς διαφορετικές οικονομικές θεωρίες. Από τη μια οι Αμερικανοί έχουν επιλέξει εδώ και χρόνια να αντιμετωπίζουν την κρίση τυπώνοντας χρήμα. Δεν τους ενδιαφέρει ο πληθωρισμός, αδιαφορούν για το χρήμα που κυκλοφορεί στην αγορά, αρκεί να κυκλοφορεί. Πριμοδοτούν τις επιχειρήσεις για να κάνουν επενδύσεις και να δίνουν δουλειές, δίνουν λεφτά στους πολίτες για να καταναλώνουν κι έτσι κλείνουν τον οικονομικό κύκλο. Οι επιχειρήσεις παράγουν και οι καταναλωτές αγοράζουν με αποτέλεσμα η οικονομία να κινείται. Με όλους τους κινδύνους που φυσικά κρύβει αυτό το μοντέλο, φαίνεται να λειτουργεί και να επεκτείνεται πλέον και στην Ιαπωνία.
Από την άλλη, οι Ευρωπαίοι, ουσιαστικά οι Γερμανοί δηλαδή, έχουν επιλέξει τη συντηρητική οικονομική πολιτική. Σκληρή λιτότητα, περικοπές παντού, οι επιχειρήσεις στον Καιάδα, η κατανάλωση στο μηδέν και φυσικά οι πολίτες σε μια διαρκή κίνηση μεταξύ ανεργίας και ανέχειας. Κεντρικό μότο των Γερμανών είναι «αποταμιεύστε, μην ξοδεύετε, κρατήστε για να έχετε στις δύσκολες εποχές».
Κι αν στη Γερμανία, άντε και σε Φινλανδία, Αυστρία κ.λπ. αυτό το μοντέλο πιάνει, στις υπόλοιπες χώρες κυριαρχεί η κατάρρευση της οικονομίας. Βεβαίως, και η Γερμανία έχει τις «γκρίζες» ζώνες της, όπως π.χ. οι εργαζόμενοι των 300-400 ευρώ γνωστoί και ως mini jobs, αλλά εκμεταλλευόμενη τη βαριά της βιομηχανία και τις εξαγωγές της, έχει μια σταθερή οικονομική ανάκαμψη. Στραγγαλίζοντας, ωστόσο, κυρίως τις χώρες του νότου και κερδοσκοπώντας από τα χαμηλά επιτόκια που δανείζεται η ίδια ενώ οι άλλοι πληρώνουν ακριβά τα δάνειά τους, φτάσαμε ως εδώ.
Τι είπε ουσιαστικά το ΔΝΤ; Ότι η Γερμανία τους υποσχέθηκε ότι θα βάλει χρήματα για την ευρωπαϊκή κρίση, αλλά η Μέρκελ κάνει την… πάπια. Κι επειδή έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα το κύρος του Ταμείου, άρχισε τις απολογίες, τις πιρουέτες και έριξε τη μπάλα στο άλλο γήπεδο.
Η σύγκρουση αυτή των δύο κόσμων και οικονομικών μοντέλων ασφαλώς ενισχύεται από τις ραγδαίες εξελίξεις στον γεωπολιτικό και κυρίως στον ενεργειακό χάρτη. Οι Αμερικανοί δε θέλουν επ’ ουδενί να δουν τη Ρωσία να κυριαρχεί στη Μεσόγειο, και πιέζουν τις Βρυξέλλες να φτιάξουν μια «γραμμή Μαζινό» στον Πούτιν.
Ο πόλεμος των ισχυρών βρίσκει την Ελλάδα στη μέση, κι αυτό είναι καλό και κακό. Καλό γιατί μπορεί να υπάρξει ριζική αλλαγή της σχεδιαζόμενης οικονομικής πολιτικής και η χώρα να βγει από τη βαθιά ύφεση που βρίσκεται. Κακό γιατί όπως έχει δείξει η ιστορία, όπου παλεύουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια.
Έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί η Ελλάδα να παίξει ενεργό ρόλο στις εξελίξεις. Απλά μπορεί να παρακολουθεί και να περιμένει.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου