Ο Ελληνισμός εν όψει ενός νέου Ανατολικού Ζητήματος

Η κατάσταση στην Μέση Ανατολή μέχρι τον Καύκασο είναι ρευστή και θα οδηγήσει σε μεγάλη αστάθεια με απρόβλεπτες συνέπειες για την γύρω περιοχή.

• Η ισλαμική δυναμική της Αραβικής Άνοιξης δείχνει να ξεφεύγει από τους δυτικούς εμπνευστές της και να διεκδικεί ξεχωριστό ρόλο σε Μέση Ανατολή και Καύκασο, ξυπνώντας τις παλιές μνήμες «Ισλάμ ή σπαθί».
• Το Κουρδικό φαίνεται ότι δρομολογεί εδαφικούς επαναπροσδιορισμούς στο Ιράκ, στην Συρία αλλά και στην Τουρκία. Ο κίνδυνος διαμελισμού της Τουρκίας λόγω του κουρδικού παράγοντα επισημαίνεται και σε έκθεση του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών που δόθηκε πρόσφατα στην δημοσιότητα.
• Ο νέο-οθωμανισμός της Τουρκίας απέτυχε, επαληθεύοντας την εκτίμηση ότι η γείτονα χώρα είναι «γίγαντας με γυάλινα πόδια» και δεν μπορεί να λογαριάζεται μακροπρόθεσμα ως παράγοντας σταθερότητας.
• Ισραήλ και Παλαιστίνη αδυνατούν να τα βρουν για την τύχη της Ιερουσαλήμ.
• Η ρώσο-γεωργιανή προσέγγιση, εφόσον προχωρήσει, φέρνει τους Ρώσους όλο και πιο κοντά στους Patriot που τοποθετούνται στην Τουρκία.
• Η ύπαρξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε Νότιο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο καθιστούν τις στρατηγικές παραμέτρους ακόμα πιο πολύπλοκες.

Οι προαναφερθείσες πραγματικότητες σε συνδυασμό με την παρουσία των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή θα οδηγήσουν στην δημιουργία ενός ολοκαίνουργιου Ανατολικού Ζητήματος μεγαλύτερων διαστάσεων με νέες παραμέτρους και περιφερειακές ανακατατάξεις, χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα ισχυρής στρατιωτικής σύρραξης στην ευρύτερη περιοχή.
Ελλάδα και Κύπρος βρισκόμενες στο κομβικό γεωγραφικό σημείο «Βαλκάνια-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος», έχουν τεράστια γεωστρατηγική σημασία, όχι μόνο γιατί η θέση τους τις καθιστά σημαντικές για τον έλεγχο του ορυκτού πλούτου στην περιοχή. Η διαχρονική παρουσία του Ελληνισμού στον συγκεκριμένο χώρο, με δεδομένη την περαιτέρω γεωπολιτική υποβάθμιση της Τουρκίας λόγω πρόχειρων χειρισμών της Άγκυρας, θα προβιβάσει Ελλάδα και Κύπρο, ως ενεργά ουδέτερες οντότητες, σε πυλώνες σταθερότητας και χάραξης νέας στρατηγικής σε σχέση με το Νέο Ανατολικό Ζήτημα που θα προκύψει. Γι’ αυτό οι Δυτικοί πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την στάση τους απέναντι στους Έλληνες, όσο δύσκολο κι αν τους είναι αυτό.
Τα δύο «πνευμόνια» του οικουμενικού Ελληνισμού πρέπει, λοιπόν, να επιβιώσουν στην παρούσα κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική. Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, ο αποτρεπτικός σχεδιασμός που θα αποθαρρύνει κάθε σκέψη «διείσδυσης» γειτόνων σε ελληνικά εδάφη, η διπλωματική αντεπίθεση με όπλο την διεθνή νομιμότητα (που είναι υπέρ μας) και οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις (που τόσο τις πολεμάει η Τρόικα) είναι βασικές προϋποθέσεις προς την σωστή κατεύθυνση.
Σ’ αυτό θα βοηθήσει η ισχυρή διακυβέρνηση, η οποία θα ενσωματώσει τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας σ’ ένα εθνικό πλαίσιο ανάπτυξης με μειωμένη φορολογία και προγράμματα αποκέντρωσης προς αναζωογόνηση των ακριτικών περιοχών.

Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
πηγή