του Φοίβου Κλόκκαρη *Η επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο λόγω της επιθετικότητας της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς, εδώ και μισό αιώνα. Στον πολιτικό, τον στρατιωτικό, τον οικονομικό, τον πολιτιστικό και τον διπλωματικό τομέα. Η Κύπρος βιώνει βάναυσα την κατοχή, τον εποικισμό, την καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς των Ελλήνων στις κατεχόμενες περιοχές,
την εκμετάλλευση των περιουσιών των προσφύγων, την κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών τους, την παρεμπόδιση της ανεύρεσης των αγνοουμένων.
Η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) δέχεται την αφόρητη επιθετικότητα της Τουρκίας η οποία:
-Δεν αναγνωρίζει την ΚΔ.
-Δεν αποσύρει τις Τουρκικές Δυνάμεις Κατοχής (ΤΔΚ) και τους εποίκους.
-Δεν ανοίγει τα λιμάνια και αεροδρόμιά της στα κυπριακά πλοία και αεροσκάφη. Δεν επιτρέπει την διέλευσή τους από τον εναέριο χώρο της.
-Αλλάζει τα ελληνικά τοπωνύμια όχι μόνο στις κατεχόμενες αλλά και τις ελεύθερες περιοχές.
-Προβαίνει σε αναβάθμιση του ψευδοκράτους.
-Προβαίνει συνεχώς σε ενέργειες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της ΔΚ στη θάλασσα, τον αέρα και την ουδετέρα ζώνη. Παρακωλύει την συμμετοχή της ΚΔ στην ΚΕΠΠΑ της ΕΕ.
-Υποστηρίζει λύση συνομοσπονδίας για το κυπριακό, η οποία βασίζεται στην παρθενογένεση δύο ισότιμων κρατών, αφοπλισμό του κυπριακού κράτους, διατήρηση των επεμβατικών δικαιωμάτων και στρατευμάτων της Τουρκίας στην Κύπρο, περιορισμούς στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο για τους Έλληνες.
Η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας επιβάλλει ισχυροποίηση της αμυντικής μας θωράκισης, η οποία δεν βρίσκεται στο επιθυμητό επίπεδο. Κύρια προβλήματα:
1) Το ηθικό, η αγωνιστικότητα και η θέληση για αντίσταση επηρεάζονται αρνητικά, επειδή μέρος του πολιτικού κόσμου και λαού μας δεν πιστεύει στην αναγκαιότητα της άμυνας με το σκεπτικό ότι είμαστε μικρή χώρα έναντι της πανίσχυρης Τουρκίας και είναι μάταιο να δαπανούμε για τις ένοπλες δυνάμεις μας. Την απάντηση στις επιφυλάξεις τους δίδει η ιστορία με πολλά παραδείγματα. Οι ισχυροί δεν σέβονται τις ανοχύρωτες πολιτείες. Υπολογίζουν μόνο τους αντιπάλους που προβάλλουν αντίσταση και προκαλούν κόστος, όσο μικροί και αν είναι. Επομένως, η παράδοση δεν είναι επιλογή. Η αντίσταση δίδει ελπίδες σωτηρίας.
2) Δεν τέθηκαν ποτέ διαχρονικοί στόχοι Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ). Στόχοι τους οποίους να ακολουθούν όλες οι Κυβερνήσεις και να αποτελούν την βάση χάραξης της εξωτερικής πολιτικής και προσδιορισμού των αμυντικών ικανοτήτων της ΚΔ. Με την τουρκική εισβολή του 1974 θα έπρεπε να είχαν τεθεί ως κύριοι στόχοι της ΣΕΑ η απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, με ανυποχώρητη επιμονή στους στόχους αυτούς. Δυστυχώς αποτύχαμε στην υλοποίηση τέτοιας στρατηγικής.
3) Η Εθνική Φρουρά αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα εκσυγχρονισμού των μέσων της και μείωσης του μονίμου προσωπικού της λόγω μεγάλης συμπίεσης των ΠΥ Άμυνας, που επηρεάζει αρνητικά το αξιόμαχό της. Το ηθικό των μονίμων στελεχών επηρεάζεται αρνητικά από τη θέση της πλευράς μας στις συνομιλίες για πλήρη αποστρατιωτικοποίηση.
4) Το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) μεταξύ Κύπρου-Ελλάδος που τέθηκε σε εφαρμογή το 1993 για να αντιμετωπισθεί το ανισοζύγιο μεταξύ τουρκικής στρατιωτικής απειλής/αμυντικής ικανότητας της ΚΔ, βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία από το 2001. Αυτό έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο ηθικό του Ελληνισμού της Κύπρου και την αμυντική ικανότητα της ΕΦ, ιδιαίτερα στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο. Εκεί που άλλοτε επραγματοποιείτο η ελληνική αεροναυτική άσκηση ΤΟΞΟΤΗΣ στο χώρο μεταξύ Κύπρου και Καστελλορίζου, πραγματοποιείται τώρα η τουρκική ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟΣ.
5) Είναι κολοβωμένη η συμμετοχή της Κύπρου στην ΚΕΠΠΑ της ΕΕ, επειδή δεν είναι μέλος της PfP και δεν έχει υπογράψει συμφωνία ασφαλείας με το ΝΑΤΟ. Αυτό επηρεάζει αρνητικά την ασφάλεια της Κύπρου και την εκμετάλλευση των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που της προσφέρει η γεωγραφική της θέση.
6) Η ΚΔ στερείται αποτελεσματικού συστήματος συλλογής πληροφοριών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα:
-Να υφίσταται αιφνιδιασμούς (διάνοιξη σημείων διέλευσης στην γραμμή αντιπαρατάξεως το 2003, ανακήρυξη του παράνομου καθεστώτος της «ΕΔΒΚ» στο βόρειο τμήμα του νησιού το 1983 κ.λπ.) και
-Να μην έχει δυνατότητα να αξιολογεί με επάρκεια τις απειλές και το πολιτικό και στρατιωτικό περιβάλλον που επηρεάζει την ΚΔ.
* Ο Φοίβος Κλόκκαρης είναι Αντιστράτηγος ε.α., πρώην Υπουργός Άμυνας Κύπρου, πρώην Υπαρχηγός της Εθνικής Φρουράς Κύπρου
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου