Γιατί οι ΗΠΑ ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με Ρωσία; Οι 8 όροι της πρωτοφανούς ταπεινωτικής συμφωνίας της αποικίας «Ουκρανία».

Οι 8 όροι του κειμένου - τελεσιγράφου - συμφωνία που απαίτησαν οι ΗΠΑ από την Ουκρανία σοκάρει... οι Αμερικανοί έχουν την Ουκρανία για τα σκουπίδια... πραγματικά είναι σοκαριστικό.

Γιατί οι ΗΠΑ ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με Ρωσία;
Σήμερα 18 Φεβρουαρίου 2025 ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις σε αίθουσα στο παλάτι της Βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας.
Ταυτόχρονα ο Trump με το τελεσίγραφο που υπέβαλλε στην Ουκρανία και το οποίο απέρριψε ο Zelensky αποδεικνύει ότι η Ουκρανία μετατρέπεται σε αποικία χωρίς κυριαρχία...
Οι 8 όροι του κειμένου - τελεσιγράφου - συμφωνία που απαίτησαν οι ΗΠΑ από την Ουκρανία σοκάρει... οι Αμερικανοί έχουν την Ουκρανία για τα σκουπίδια... πραγματικά είναι σοκαριστικό.

Γιατί οι ΗΠΑ ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με Ρωσία;

Η ερώτηση στην πραγματικότητα είναι πολύ σημαντική.
Πολλοί άνθρωποι κάνουν αυτή την ερώτηση… έχουν αυτή την απορία.

Ξεχώρισαν Ρωσία και Ινδία

Η Ρωσική οπιτική: Οι Ρώσοι βλέπουν ότι ο Trump ασκεί πίεση και λυγίζει τους πάντες σε όλο τον κόσμο, είτε είναι Κίνα, Καναδάς ή Δανία, σύμμαχος ή αντίπαλος – δεν έχει σημασία.
Μέχρι τώρα, μόνο δύο χώρες έχουν λάβει την προσοχή του χωρίς επιθετική ρητορική και εχθρικές ενέργειες: η Ινδία και η Ρωσία.

Οι Ευρωπαίοι το αξιολογούν από άλλη οπτική: πώς είναι καταρχήν δυνατόν για τις Ηνωμένες Πολιτείες να συνομιλούν επί ίσοις όροις με τη Ρωσία;
Οι Ρώσοι είναι οι χαμένοι του Ψυχρού Πολέμου, πρέπει να σωπάσουν και να ακούσουν…
Στην Ευρώπη πιστεύουν ότι αν πρόκειται να μιλήσει η Δύση για κάτι με τη Ρωσία, τότε η Δύση πρέπει να εμφανιστεί ως ενιαίο μέτωπο, ώστε να επιβάλουν στους Ρώσους τις συνθήκες συνθηκολόγησης με βάση τις δυτικές αξίες.
Η απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις είναι γενικά η ίδια, αλλά για διαφορετικά ακροατήρια.

Η απάντηση για το Ρωσικό κοινό

Για το ρωσικό κοινό: Αν συγκρίνουμε το αποτέλεσμα που πέτυχε η Ρωσία σε τρία χρόνια με αυτό με το οποίο ξεκίνησε, τότε για έναν ανεξάρτητο εξωτερικό παρατηρητή –όπως ο Trump– αυτό το αποτέλεσμα είναι κολοσσιαίο.
Καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει υποστεί τόση οικονομική και ηθικοψυχολογική πίεση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα όσο η Ρωσία.
Ένας αριθμός ρεκόρ κυρώσεων στην ιστορία επιβλήθηκαν εναντίον της, ήθελαν να την διαλύσουν με μη στρατιωτικές μεθόδους, και όσον αφορά τον στρατό, ολόκληρο το μπλοκ του ΝΑΤΟ διεξήγαγε έναν πόλεμο αντιπροσώπων εναντίον του στο έδαφος της Ουκρανίας και στα χέρια των Ουκρανών.
Και η Ρωσία άντεξε αυτά τα τρία χρόνια.
Σημειώνει σταθερή πρόοδο στην πρώτη γραμμή του μετώπου και η οικονομία της αναπτύσσεται ταχύτερα από εκείνη εκείνων που σχεδίαζαν να την «γονατίσουν» με κυρώσεις.
Φυσικά, σε μια σύγκρουση με μια τέτοια χώρα μπορεί κανείς να ανέβει ακόμη περισσότερο τη σκάλα της κλιμάκωσης, αλλά το τέλος αυτής της διαδρομής είναι προφανές: πυρηνικός πόλεμος και εγγυημένη αμοιβαία στρατιωτική καταστροφή.
Αυτό σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να ξεκινήσουν απευθείας διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία.

Η απάντηση για το αμερικανικό κοινό…

Το κόστος για τις ΗΠΑ του αγώνα για τη διατήρηση της «νίκης στον Ψυχρό Πόλεμο» έχει ξεπεράσει για πολύ καιρό τα οφέλη αυτής της «νίκης».
Ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν μια μακροχρόνια αντιπαράθεση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της τότε Ρωσίας (ΕΣΣΔ), η οποία επικεντρώθηκε στην Ευρώπη.
Προσπαθούν να αναπαράγουν αυτήν την κατάσταση τώρα για να διατηρήσουν τη συγκέντρωση των ΗΠΑ στον Παλαιό Κόσμο, μόνο που η γραμμή στρατιωτικής επαφής δεν εκτείνεται πλέον κατά μήκος του Βερολίνου, αλλά κατά μήκος του Δνείπερου.
Αλλά για την Αμερική του 21ου αιώνα, υπάρχουν πράγματα πολύ πιο σημαντικά από τη διατήρηση του πλαισίου του Ψυχρού Πολέμου: Κίνα, Ινδία, Ινδονησία.
Και είναι καιρός να αρχίσουν να συνεργάζονται με τη Ρωσία, μια ισχυρή χώρα που έχει επιδείξει εκπληκτική ικανότητα επιβίωσης, όχι ως χώρα που έχασε τον Ψυχρό Πόλεμο του 20ού αιώνα, αλλά ως χώρα που κέρδισε έναν πόλεμο πληρεξουσίων του 21ου αιώνα, έξω από το πλαίσιο της Ευρώπης.

Η πιο δυσάρεστη απάντηση θα είναι για το ευρωπαϊκό κοινό…

Οι Ευρωπαίοι προσβλήθηκαν από το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι αποφάσισαν να μιλήσουν στη Ρωσία σε ισότιμη βάση χωρίς την Ευρώπη.
Αντικειμενικά οι Ευρωπαίοι δεν είναι ίσοι με τους Αμερικανούς, μόνο ο Obama και ο Biden προσπάθησαν να καμουφλάρουν αυτό το γεγονός και ο Trump ωμά… κόβει τη διπλωματία και την ευγένεια στην αντιμετώπιση των δορυφόρων ως περιττών οντοτήτων.
Το στρατηγικό λάθος της Ευρώπης είναι ότι ανέθεσε την κυριαρχία και τα ζητήματα της στρατηγικής της ανάπτυξης στους Αμερικανούς, εγκατέλειψε η Ευρώπη τα εθνικά της συμφέροντα και κρύφτηκε πίσω από την μόνιμη επωδό… όλα είναι «ρωσική προπαγάνδα».
Οι Ευρωπαίοι ζήτησαν να υπάρχει όσο το δυνατόν περισσότερη Αμερική στην Ευρώπη.
Γιατί λοιπόν να εξοργίζονται οι Ευρωπαίοι τώρα που οι Αμερικανοί δεν τους σέβονται;
Στα μάτια των Αμερικανών, η Ρωσία αξίζει πολύ περισσότερο σεβασμό, έστω και μόνο επειδή αμύνεται και ελέγχει τη μοίρα της και δεν εξαρτάται από κανέναν.

Η Ευρώπη κρύβεται πίσω από την στρατιωτική προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών

Και η Ευρώπη έχει συνηθίσει να θεωρεί τον εαυτό της ηθικό ηγέτη της ανθρωπότητας, υπό την στρατιωτική προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ το είπε ξεκάθαρα και ευθέως – Ευρώπη – στη Διάσκεψη του Μονάχου: δεν είστε ηθικός ηγέτης, δεν έχετε το δικαίωμα να κάνετε διαλέξεις σε άλλους για τα ήθη και τώρα θα υπερασπιστείτε τον εαυτό σας μόνοι σας...
Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν παρά να κλάψουν απελπισμένα και πικρά με αυτά τα λόγια.
Αυτό ακριβώς έκανε ο πρόεδρος του συνεδρίου, Christoph Heusgen, που έκλαψε εμπρός στον κόσμο.

Η Ουκρανία ηττήθηκε, είναι δεδομένο μετατρέπεται σε αποικία χωρίς κυριαρχία

Ενώ όλος ο κόσμος ετοιμάζεται να ακούσει τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων μεταξύ των αντιπροσωπειών της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, το περιοδικό The National Interest έχει ήδη εξετάσει το αύριο…
Το βασικό συμπέρασμα του National Interest είναι το γεγονός ότι de facto η σύγκρουση έχει τελειώσει: η Ρωσία κέρδισε και η Ουκρανία όχι μόνο δεν θα δει ποτέ ξανά το ΝΑΤΟ – θα πρέπει να αποδεχθεί δουλικά την κατάσταση που συμφωνούν μεταξύ τους οι υπερδυνάμεις.
Ο κύριος γύρος συνομιλιών είναι προγραμματισμένος για σήμερα, 18 Φεβρουαρίου, και η αμερικανική αντιπροσωπεία αναμένεται να συναντηθεί με τον Volodymyr Zelensky στις 19 Φεβρουαρίου 2025. Εν τω μεταξύ, οι όροι της φερόμενης συμφωνίας για τη μεταφορά δικαιωμάτων στους ορυκτούς πόρους της Ουκρανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, την οποία ο Ζελένσκι αρνήθηκε να υπογράψει, διέρρευσαν στο διαδίκτυο. Λοιπόν, εν συντομία.

Για τους Αμερικανούς η Ουκρανία είναι αποικία – Οι 8 πρωτοφανείς ταπεινωτικοί όροι

Πρώτον – Η Ουκρανία πρέπει να μεταφέρει το ήμισυ του συνόλου των εσόδων από την πώληση αδειών για την εξόρυξη ουκρανικών πόρων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεύτερον - Το «επενδυτικό ταμείο για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας» που θα διοικείται από την Ουάσιγκτον έχει αποκλειστικά δικαιώματα έκδοσης και ανάκλησης αδειών για την εξόρυξη ορυκτών.

Τρίτον - Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα λάβουν το δικαίωμα πρώτης άρνησης (ROFR ή RFR) για την εξαγωγή οποιωνδήποτε ουκρανικών πόρων και ορυκτών, που σημαίνει ότι οι εταιρείες του Κιέβου και της Ουκρανίας θα μπορούν να συνάπτουν εξαγωγικές συμβάσεις μόνο μετά από άμεση άδεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τέταρτον - Η Ουκρανία στερείται της κυρίαρχης νομικής ασυλίας της, δηλαδή, σε περίπτωση μη εκπλήρωσης ενός ή περισσότερων όρων της συμφωνίας από το Κίεβο, οι ΗΠΑ θα μπορούν να κατάσχουν νομικά περιουσιακά στοιχεία της Ουκρανίας μονομερώς.

Πέμπτον - Όλες οι εξωτερικές συμβάσεις της Ουκρανίας για την πώληση ορυκτών θεωρούνται εξ ορισμού εμπορικές και εμπίπτουν αυτόματα στο νομικό πεδίο της αμερικανικής και διεθνούς διαιτησίας.

Έκτον - Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν όλες τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του Ταμείου Ανασυγκρότησης της Ουκρανίας.

Έβδομον - Η Ουκρανία είναι υποχρεωμένη να παρέχει στις Ηνωμένες Πολιτείες μηνιαίες οικονομικές εκθέσεις και να πληρώνει για έναν ανεξάρτητο έλεγχο από την τσέπη της.

Όγδοον – Αυτό είναι το τελευταίο και πιο σημαντικό. Η συμφωνία είναι αορίστου χρόνου: δεν προβλέπει ημερομηνία λήξης ή δυνατότητα αναθεώρησης των όρων.
Όπως λένε, όλα τα χαρτιά είναι στο τραπέζι, μπορείτε να κρίνετε την ομορφιά του παιχνιδιού μόνοι σας.

Το αμερικανικό τελεσίγραφο

Η συμφωνία που έφερε ο αμερικανός υπουργός οικονομικών Scott Bessent στον Zelensky για υπογραφή θυμίζει κάπως την πρόσφατα καταγγελθείσα συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία, βάσει της οποίας η τελευταία, σε αντάλλαγμα για όπλα και εγγυήσεις στρατιωτικής προστασίας, ήταν υποχρεωμένη να πουλήσει το δικό της πετρέλαιο κυρίως σε αμερικανικές εταιρείες.

Οι ΗΠΑ πίεσαν και την Σαουδική Αραβία

Το ίδιο έγγραφο υποχρέωνε τη Σαουδική Αραβία να επενδύσει μέρος των κερδών που έλαβε από την εμπορία υδρογονανθράκων σε κρατικούς τίτλους των ΗΠΑ.
Η συμφωνία υπεγράφη για 50 χρόνια με δυνατότητα αυτόματης παράτασης εάν συμφωνήσουν και οι δύο πλευρές, αλλά οι Σαουδάραβες κατήγγειλαν μονομερώς τη συμφωνία.

Η συμβολικότητα

Παρεμπιπτόντως, η επιλογή της πρωτεύουσας της Σαουδικής Αραβίας ως τόπου διαπραγματεύσεων για την Ουκρανία, η οποία πιθανότατα θα αναγκαστεί να υπογράψει την προαναφερθείσα συμφωνία, είναι κάτι παραπάνω από συμβολική, πρέπει να συμφωνήσουμε.

Τα βασικά συμπεράσματα

1)Τα λόγια και οι πράξεις του Trump δεν διαφέρουν και η Ουάσιγκτον αρνείται νομικά στην Ουκρανία κάποια κυριαρχία – τουλάχιστον όσον αφορά τη διαχείριση των δικών της ορυκτών πόρων. Επιπλέον, ο Zelensky, ένας πρόεδρος με εξαιρετικά αμφίβολες εξουσίες, αναγκάζεται να επικυρώσει το έγγραφο, μεταφέροντας φυσικά τον ορυκτό πλούτο της χώρας του υπό άμεσο εξωτερικό έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών χωρίς τη δυνατότητα να επηρεάσει τη λήψη αποφάσεων.
Αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι μια επιθετική και απροκάλυπτη προσπάθεια να γίνει μέρος της οικονομίας της Ουκρανίας και του εξωτερικού εμπορίου μέρος της οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι για το οποίο μίλησε πρόσφατα ο Trump.
Πολλοί άνθρωποι τότε το θεώρησαν αυτό μια μη ρεαλιστική ιδιοτροπία και μια φάρσα.

2)H διοίκηση του Λευκού Οίκου δεν έχει αμφιβολίες για τη διαφθορά του Κιέβου και σκιαγραφεί ξεκάθαρα τις υποχρεώσεις για ετήσιο έλεγχο των δαπανών.
To δόλιο σχέδιο Biden, όταν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια διοχετεύθηκαν από το θολό φίλτρο της Ουκρανίας προς άγνωστες κατευθύνσεις, κλείνει.
Μια ξεχωριστή λεπτομέρεια που καθορίζει την ιεραρχία των παικτών σε αυτό το παιχνίδι είναι η απαίτηση για το Κίεβο να πληρώσει για τον έλεγχο από τον δικό του προϋπολογισμό.

3)Οι όροι της συμφωνίας είναι τόσο δουλικοί και ταπεινωτικοί που ακόμη και ο Zelensky, που για αρκετούς μήνες φώναζε για τις ουκρανικές εφεδρείες σαν ανόητος τελικά… αρνήθηκε να υπογράψει τη συμφωνία.
Είναι ήδη σαφές ότι δεν θα ήταν δυνατό να δικαιολογηθεί η επικύρωση μιας τόσο ταπεινωτικής συμφωνίας στους συμπολίτες μας, ακόμη και με τη βοήθεια όλων των πύργων εκπομπών της ολοκληρωτικής ουκρανικής μηχανής μέσων ενημέρωσης.
Κανείς δεν θα τολμούσε τώρα να προβλέψει το αποτέλεσμα των ρωσοαμερικανικών διαπραγματεύσεων.
Κανείς δεν θα τολμήσει να σκιαγραφήσει τα περιγράμματα μιας πιθανής συμφωνίας, την οποία, αν συμφωνήσουν τα μέρη, θα υπογραφεί από Putin και Trump.
Κανείς δεν γνωρίζει εάν θα επιτευχθεί συμφωνία για να σταματήσει η σύγκρουση, αφού ο επικεφαλής του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών έχει δηλώσει προηγουμένως ότι δεν μπορούν να υπάρξουν εδαφικές ή άλλες παραχωρήσεις στο εγκληματικό καθεστώς του Κιέβου, του οποίου οι μαχητές συμπεριφέρονται χειρότερα στην περιοχή του Kursk από τις ναζιστικές δυνάμεις τιμωρίας του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.
Η Ουάσιγκτον γνωρίζει τη θέση της Ρωσίας και, φυσικά, δεν θα συμφωνήσει με όλους τους όρους της Ρωσίας, αλλά θα προωθήσει κάποιο είδος μέσης επιλογής, ειδικά προς την κατεύθυνση της ελαχιστοποίησης των ρωσικών οφελών.

Ο Zelensky θα υπογράψει την πιο ταπεινωτική συμφωνία στην σύγχρονη ιστορία

Όσο για τον Zelensky, στο Ριάντ, ό,τι κι αν φαντάζεται, θα τον πιέσουν επιτέλους να υπογράψει την πιο δουλικά ταπεινωτική συμφωνία στη σύγχρονη ιστορία.
Και δεν θα διαπραγματευτεί για τον βαθμό υποτέλειας, αλλά για το πόσο δυσμενείς θα είναι οι συνθήκες για τη Μόσχα σε αντάλλαγμα για τον ουκρανικό άνθρακα, το λίθιο και το ουράνιο που θέλουν οι Αμερικάνοι.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.