Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η χθεσινή κατάθεση του υποψήφιου υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, κ. Μάικ Πομπέο, ήταν απογοητευτική στο πιο βασικό της σημείο: ότι εάν εγκριθεί η υποψηφιότητά του, δεν θα επιχειρήσει να αλλάξει τους βασικούς τομείς της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Αυτό έδωσε να καταλάβουμε ο σκληρός αρχηγός της CIA, που φεύγει από την μυστική υπηρεσία όχι με περγαμηνές, για να αναλάβει επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας σε μία εποχή, που απαιτούνται ανατροπές, καθώς οι γραφειοκράτες διατηρούν απηρχαιωμένες και αποτυχημένες απόψεις και προτάσεις με σκοπό τη διατήρηση της πεπατημένης, ώστε να αποδεικνύουν ότι είναι πάντα ορθοί, ενώ είναι πάντα λανθασμένοι.
Σε τούτη την πόλη, την Ουάσιγκτον, κάτι δεν πάει καλά τους τελευταίους 13 μήνες και μετά την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων από τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Άλλα αποφασίζει και άλλα τελικά υλοποιούνται. Ο Αμερικανός πλανητάρχης έχει δει τα πράγματα με το μάτι του ανθρώπου και επιχειρηματία, που άλλαζε την ατζέντα με το καλημέρα. Μόνο που το κράτος δεν είναι η επιχείρησή του. Έτσι, φτάσαμε 13 μήνες μετά την ορκωμοσία του να μην υλοποιείται τίποτα με αποτέλεσμα να παρατηρείται μία απίστευτη δυσλειτουργία του αμερικανικού κράτους. Η εξωτερική πολιτική είναι ένα θύμα αυτής της δυσλειτουργίας.
Το χειρότερο, λοιπόν, που συμβαίνει είναι η ανυπαρξία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, σε εποχές εξαιρετικά δύσκολες για τη χώρα. Και η πολιτική αυτή είναι εντελώς ηττοπαθής, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την Τουρκία.
Οι ηγέτες της έχουν ομολογήσει πως εκβιάζουν την Ουάσιγκτον με τη φυλάκιση Αμερικανών υπηκόων.
Έχουν συλληφθεί υπάλληλοι της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα και του προξενείου στην Κωνσταντινούπολη.
Ο κ. Ερντογάν μοιράζεται μυστικά του ΝΑΤΟ με τους Ρώσους και συνεργάζεται με τους Ιρανούς για να σπάει το αμερικανικό εμπάργκο.
Η Τουρκία αγοράζει όπλα από τη Ρωσία που έχουν κατασκευαστεί για να χρησιμοποιηθούν εναντίον του ΝΑΤΟ.
Ο κ. Ερντογάν έχει βοηθήσει να αυξηθεί ο αντιαμερικανισμός και ο αντισημιτισμός, σε σημείο που να αναγκαστεί ο πρόεδρος Τραμπ να τον προειδοποιήσει με συνέπειες. Βεβαίως, δεν ίδρωσε το αυτί του.
Όλα τα παραπάνω είναι γεγονότα. Θα μπορούσα να καταγράψω άλλα τόσα.
Ποτέ στην ιστορία, μία χώρα που υποτίθεται είναι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και στρατηγικός εταίρος της Αμερικής, δεν έχει στραφεί τόσο ανοικτά, και τόσο επιδεικτικά εναντίον του αμερικανικού Έθνους. Ο Ταγίπ Ερντογάν προσβάλλει τους Αμερικανούς δημόσια χρησιμοποιώντας βίαιο λόγο.
Και όμως…
Δεν υπέστη καμία συνέπεια.
Αντίθετα, υπάρχουν νατοϊκοί που φοβούνται ότι η Ελλάδα δήθεν …μοιράζεται μυστικά με τους Ρώσους -είναι ένα τεράστιο ψέμα- τη στιγμή που η Τουρκία και ο πρόεδρος της έχουν σχέση πισινού και βρακιού με τον Πούτιν και τη Μόσχα.
Οι φίλοι μας οι Αμερικανοί, μας εγκαλούν διότι η Αθήνα και η Λευκωσία δεν απέλασαν κανένα Ρώσο διπλωμάτη, σάμπως και έχουμε καμία υποχρέωση στους Βρετανούς, οι οποίοι παρέσυραν όλο το δυτικό σύστημα να υποστηρίξει μία ερμαφρόδιτη απόφασή τους. Ούτε η Τουρκία απέλασε Ρώσο διπλωμάτη, αλλά για την ‘Αγκυρα οι Αμερικανοί …«καταλαβαίνουν» τους λόγους!
Εάν η Ελλάδα και η Κύπρος ενεργούσαν μόνο σε μία περίπτωση, όπως η Τουρκία, μόνο σε μία, θα νοιώθαμε την οργή της Αμερικής σε όλο της το …μεγαλείο. Την ίδια στιγμή, και ενώ η Αθήνα παραμένει πιστή στα συμμαχικά της καθήκοντα και η Λευκωσία τηρεί στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της έναντι των ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον έχει πάντα τα παράπονα στην …τσέπη. Παράπονα που δεν στηρίζονται από τα γεγονότα.
Ελπίζαμε πως με τον νέο υπουργό Εξωτερικών -εάν εγκριθεί ο διορισμός του-, τα πράγματα στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, θα άλλαζαν. Με το καλημέρα καταλάβαμε ότι δεν έχει το σθένος να προχωρήσει σε δραστικές αλλαγές. Ελπίζουμε να μας διαψεύσει διότι -σε αντίθετη περίπτωση- θα βρεθεί και αυτός εκτός της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μέσω του Τζον Μπόλτον σίγουρα θα επιβάλει τις θέσεις του ακόμα και αν πρέπει να συγκρουστεί με τους γραφειοκράτες.
Το θέμα δεν αφορά μόνο την Τουρκία και τα δικά μας θέματα. Είναι πάνω απ’ όλα εθνικό το ζήτημα για την Αμερική, η οποία κινδυνεύει να χάσει στους Ρώσους, και λόγω της Τουρκίας, ένα μεγάλο κομμάτι της Μέσης Ανατολής. Αυτό σημαίνει, ότι η ίδια η Αμερική θα βοηθήσει στην απομόνωση του Ισραήλ, που είναι ο μοναδικός πραγματικός σύμμαχός της στην περιοχή. Άλλωστε, τους Κούρδους, που σάρωσαν τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους για χάρη του κ. Τραμπ, ήδη τους έχει χάσει…
Το μέγα ερώτημα που τίθεται επιτακτικά είναι γιατί η αμερικανική διπλωματία έχει υποταχθεί στην ισλαμική Τουρκία. Και γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αντιδρούν στις τουρκικές προσβολές… Παραμένει, και σήμερα, ένα μυστήριο…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου