Ενώ συνεχίζονται οι επιπτώσεις του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου με τον Ερντογάν να προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση στην Τουρκία, αξίζει να προσέξουμε τα εξής: Καταρχήν κατά τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος διαμορφώθηκε μία ιδιότυπη κατάσταση, ένα κέντρο εξουσίας στην Κωνσταντινούπολη και ένα στην Άγκυρα. Ίσως αυτός ο διαχωρισμός δυνάμεων να είναι και το προμήνυμα της γεωπολιτικής κατάστασης στα επόμενα χρόνια.
Είναι δύσκολο για τον Ερντογάν να ελέγξει τον στρατό. Απλώς είναι πολύ ισχυρό το στρατιωτικό κατεστημένο και έχει μεγάλη ισχύ πυρός ώστε να παραμείνει αδρανές και να ανεχθεί τον εξευτελισμό και την ισλαμοποίηση του καθεστώτος Ερντογάν.
Είναι απολύτως πιθανή μία νέα κίνηση του στρατού τις επόμενες ημέρες πριν ο Ερντογάν κατορθώσει να «περάσει» τη νέα δομή στρατεύματος που επαγγέλλεται. Το στρατιωτικό κατεστημένο δεν είναι μόνο του, έχει φίλους και προστάτες εκτός συνόρων με σχέσεις οι οποίες έχουν καλλιεργηθεί επί δεκαετίες.
Στο πεδίο των ΜΜΕ, υπήρξαν τους τελευταίους μήνες συνεχή δημοσιεύματα* σοβαρών εντύπων που εκπροσωπούν και τις δύο υπερδυνάμεις, τα οποία μπορεί να αναγνώσει ο καθένας μας και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Όλα ενεφάνιζαν την επέμβαση του στρατού περίπου ως «νομοτέλεια».
Σε ό,τι αφορά τα Μπορντό Μπερέ η κατάσταση είναι εξόχως ενδιαφέρουσα. Ο αριθμός των σαράντα (;) μελών της μονάδος που στασίασαν και επιχείρησαν κατά του Ερντογάν είναι απλώς πολύ μεγάλος για να παραμείνει η μονάδα στο απυρόβλητο, θα πρέπει να αναμένεται διάλυσή της από το καθεστώς Ερντογάν και μετασχηματισμός της σε άλλη δύναμη ελεγχόμενη από το καθεστώς, με μετάθεση κάποιων μελών στη νέα δύναμη.
Δεν αποκλείεται να δούμε τα «Πράσινα Μπερέ» να αντικαθιστούν τα Μπορντό, μία διττή κίνηση που μπορεί να φαίνεται ότι ακολουθεί το αμερικανικό μοντέλο με απτή θετική δημοσιότητα, στην ουσία όμως υιοθετεί το πράσινο χρώμα λόγω Ισλάμ. Το ερώτημα είναι τι πορεία θα ακολουθήσουν τα μέλη που είτε κατηγορούνται είτε αποβληθούν από την μονάδα.
Σημειωτέον, ότι τα Μπορντό Μπερελί έχουν σηκώσει το μεγάλο βάρος των μαύρων επιχειρήσεων της Τουρκίας σε πολλά μέτωπα. Η αξιοποίηση των πληροφοριών που κατέχουν από τα πρώην μέλη μπορεί να εξελιχθεί σε έναν αγώνα στρατολόγησης και προσεταιρισμού των από υπηρεσίες πληροφοριών.
Υπάρχει η περίπτωση πολύ σύντομα να δούμε το εξής: Οι μη ελεγχόμενες από τον Ερντογάν ένοπλες δυνάμεις να αρχίσουν έναν ανοικτό πόλεμο κατά αυτού, διεκδικώντας δικαιώματα εμπολέμου πλευράς κατά το διεθνές δίκαιο. Τότε θα φανεί και ποιες εξωτερικές δυνάμεις θα τους αναγνωρίσουν ή έστω θα τους ανεχθούν.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από την εξέλιξη των συγκρούσεων, είναι δεδομένο ότι με την μία ή την άλλη μορφή θα επέμβει διπλωματικά ο ΟΗΕ, με αυτόν τον τρόπο θα ισχυροποιηθεί κυρίως ως προς το νομιμοποιητικό μέρος η πλευρά των «στασιαστών» αν και ο όρος είναι ίσως αδόκιμος και πρέπει να αναζητηθεί άλλος όπως «αντάρτες» κ.λπ. Επίσης, ένας σοβαρός παράγων θα είναι οι συμμαχίες των εθνοτικών ομάδων που θα προκύψουν εντός Τουρκίας.
Βρισκόμαστε μπροστά σε σοβαρές εξελίξεις που θα επηρεάσουν και εμάς, τόσο σε διπλωματικό όσο και στρατιωτικό επίπεδο. Θα πρέπει να αναμένεται νέο ρεύμα στρατιωτικών και πολιτών που θα επιχειρήσουν να περάσουν στην Ελλάδα, η υπόθεση των οκτώ στρατιωτικών ανεξάρτητα από την δικαστική της πορεία δεν θα ανακόψει το κύμα. Μάλιστα ίσως κάποιοι Τούρκοι επιδιώξουν να παραδοθούν σε περιπολούντα σκάφη του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος είναι ο εξής: Αν δεν γίνει τελικά σοβαρή εσωτερική σύγκρουση και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το καθεστώς Ερντογάν μπορέσει να επιβιώσει, μετά τον ανασχηματισμό των ενόπλων δυνάμεων, θα χρειαστεί ένα βάπτισμα πυρός για τις «νέες» τουρκικές «Ερντογανικές» ένοπλες δυνάμεις που θα «ξεπλύνουν» τη ντροπή του πραξικοπήματος και θα αποδοθούν πλέον «εξιλεωμένες» στην τουρκική κοινωνία.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με μία επιτυχημένη και σχετικά σύντομη στρατιωτική εμπλοκή που θα παράξει άμεσα αξιοποιήσιμα πολιτικά οφέλη για τον Ερντογάν. Για ποιον κτυπά η καμπάνα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Δημοσίευση σχολίου