H άνοιξη του 2015 θα μπορεί να γνωρίσει μια ναυτική άσκηση της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή της Μεσογείου. Αυτή τη στιγμή είναι ακόμη μια δήλωση. Ωστόσο, εάν η άσκηση λάβει χώρα, θα στείλει σχετικά μηνύματα προς την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Η παγκόσμια ναυτική ισορροπία δυνάμεων μετατοπίζεται προς την Κίνα και την Ρωσία. Ώρα για την Ευρώπη να κάνει κάτι.
Μην περιμένετε μια μεγάλη άσκηση
«Σχεδιάζουμε να διεξάγουμε κανονικά μια κοινή τακτική ναυτική άσκηση στην επόμενη άνοιξη στη Μεσόγειο», δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS (...) ο Σοϊγκού δεν διευκρίνισε τη φύση των ασκήσεων, αλλά η Ρωσία και η Κίνα ολοκλήρωσαν μια διμερή άσκηση πέρυσι το Μάιο.
Οι ρωσικές ανακοινώσεις πρέπει να ληφθούν με προσοχή, όπως αυτές δεν έρχονται από το πουθενά, αλλά μάλλον μετά μια συνάντηση υψηλόβαθμων αξιωματούχων των δύο χωρών στο Πεκίνο. Ωστόσο, υπήρξαν πολλές δηλώσεις από τη Μόσχα, όπως για μια ναυτική παρουσία στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και την Καραϊβική ή την εγχώρια κατασκευή αεροπλανοφόρων, που ποτέ δεν έγινε πραγματικότητα. Επιπλέον, δεν έχει υπάρξει ακόμη μια συνοδευτική δήλωση από το Πεκίνο.
Μπορεί να είναι απλά μια ρωσική απάτη, παρ 'όλα αυτά υπάρχει μια ρεαλιστική προοπτική. Την άνοιξη του 2015 η Κίνα θα μπορούσε να παρατείνει την αποστολή της στον Κόλπο του Άντεν με μια ακόμη εκδήλωση, πριν ο στολίσκος επιστρέψει στο σπίτι. Ως εκ τούτου, αυτό που μπορούμε να δούμε είναι 2-3 κινεζικά πολεμικά πλοία, ένα σκάφος εφοδιασμού και ίσως ένα υποβρύχιο που θα διέρθουν του Σουέζ για να συναντηθούν με μια ρωσική ναυτική μοίρα στην Μεσόγειο.
Η ρωσική μοίρα δεν θα αποτελείται από περισσότερα από 3-4 πολεμικά πλοία επιφανείας, ορισμένες μονάδες υποστήριξης και 1-2 υποβρύχια. Μην περιμένετε μια μεγαλύτερη άσκηση. Οι Κινέζοι είναι πιθανό να επιμείνουν σε κάποιο είδος ισοτιμίας, διότι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο δεν θα θέλει να ταπεινωθεί από τη Ρωσία.
Όσον αφορά το θέατρο, η άσκηση θα διεξαχθεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ρωσία και η Κίνα, και οι δύο μαζί, ζητούν τα λιμάνια της Κύπρου. Επιπλέον, μάλλον δεν πρόκειται για την Δυτική Μεσόγειο, οι Κινέζοι δεν θα θέλουν να προκαλέσουν άσκοπα τους Ευρωπαίους, αν και το Πεκίνο θα μπορούσε πιθανότατα να μην νοιάζεται για τέτοιες ευαισθησίες.
Τα συμφέροντα της Ρωσίας, όπως έχουν ξεκινήσει ήδη να υλοποιούνται από το 2011, έχουν δείξει ότι είναι κυρίως η Ανατολική Μεσόγειος στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Μετά από μερικές ημέρες, η άσκηση θα λήξει και οι Κινέζοι θα ξεκινήσουν αμέσως με το μακρύ ταξίδι για το σπίτι τους, ή θα μπορούσαν να ξεκινήσουν να επισκέπτονται διάφορα λιμάνια στην Ανατολική Μεσόγειο και μετά να λάβουν τον δρόμο της επιστροφής.
Τα μηνύματα της άσκησης
Η σινο-ρωσική άσκηση θα προσθέσει ένα ακόμη σημείο στον κατάλογο της αύξησης της στρατιωτικής αυτοπεποίθηση της Ρωσίας: πτήσεις βομβαρδιστικών και μαχητικών στη Βαλτική, τη Μαύρη Θάλασσα, την Καραϊβική, τον Ειρηνικό και τον Βόρειο Ατλαντικό, η έως σήμερα επίδειξη δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και η πρόσφατη ναυτική ανάπτυξη στο Νότιο Ειρηνικό για τη σύνοδο κορυφής της G20.
Επιπλέον, η άσκηση θα είναι μια επιτυχία της ρωσικής πίεσης στο Πεκίνο. Η εικασία είναι ότι λόγω των εντάσεων με τη Δύση, η πρωτοβουλία να ενώσουν τις δυνάμεις τους στη Mεσόγειο προέρχεται από τη Μόσχα. Με το ένα μάτι στη συνέχιση των σινο-ρωσικών ασκήσεων στον Ειρηνικό, και οι δύο χώρες θα πάρουν αυτό που θέλουν. Πρακτική κατάρτιση και περισσότερη εμπειρία στις εκστρατευτικές αναπτύξεις για την Κίνα, επίδειξη πολιτικής βούλησης στην Μεσόγειο για τη Ρωσία.
Ότι η Ρωσία φέρνει μια άλλη ανερχόμενη δύναμη, αντίπαλη των δυτικών αξιών στη Μεσόγειο, είναι ένα μήνυμα προς την Ευρώπη. Και πάλι, η Μόσχα έχει ως στόχο να τονίσει ότι έχει εξέρθει από το προσκήνιο ως μια μεγάλη δύναμη και ότι η Ευρώπη είναι απλά ανίκανη να κάνει κάτι γι 'αυτό. Αν το Πεκίνο σκοπεύει να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα από τη ναυτική άσκηση στην Μεσόγειο, θα είναι περί «παγκόσμιας εμβέλειας», αφιερωμένο στην Ουάσιγκτον. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για το Πεκίνο να στείλει οποιαδήποτε ναυτικά μηνύματα στους Ευρωπαίους, οι οποίοι είναι στρατηγικά ασήμαντοι για την Κίνα.
Η Ρωσία και η Κίνα είναι ανερχόμενες ναυτικές δυνάμεις
Σε περίπτωση που η σινο-ρωσική άσκηση της Μεσογείου ποτέ πραγματοποιηθεί, αυτό θα είναι ένα εξαίρετο παράδειγμα για το ανερχόμενο των δύο ως παγκόσμιων ναυτικών δυνάμεων. Ενώ η Ευρώπη δεν έχει αναπτύξει μια αποστελεσματική παρουσία ανατολικά του Σουέζ, εκτός από την αποστολή της καταπολέμησης της πειρατείας ένα πυρηνοκίνητο υποβρύχιο της Βρετανίας που κάνει κύκλους μέσα στο νερό, η Ρωσία και η Κίνα αρχίζουν να εντείνουν την συνδυασμένη προσπάθεια στην παγκόσμια σκηνή. Αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι οι σινο-ρωσικές δυνάμεις ετοιμάζονται για να λάβουν μέρος σε θέατρα όπως αυτό των νησιών Φώκλαντ στο παρελθόν. Ωστόσο, αυτό μας δείχνει ποιός ακριβώς έχει παγκόσμιες φιλοδοξίες και την πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο, και ποιός δεν έχει.
Μετά την οικονομική κρίση στην Ευρώπη, και τη κρίση ασφάλειας στην Ανατολική Ευρώπη, δεν υπάρχει πλέον ανάγκη να αιτιολογηθεί σχολαστικά και η στρατιωτική παρακμή της Ευρώπης. Είναι απλά γεγονός. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Κίνα δεν έχει φθάσει ακόμη το επίπεδο μιας μέσης παγκόσμιας ναυτικής δύναμης, αλλά σίγουρα έχει εγκαταλείψει την κατάταξη μια μέσης περιφερειακής ναυτικής δύναμης. Αντ 'αυτών, προς το παρόν είναι κάπου στη μέση. Θα μπορούσε να καλεστεί ως μια σημαντική περιφερειακή δύναμη, με μια μικρή παγκόσμια ναυτική προβολή ισχύος. Το ίδιο ισχύει και για τη Ρωσία, αν και εκτός από την πυρηνική δύναμή της που βασίζεται στη θάλασσα, η Κίνα έχει ήδη ξεπεράσει τη Ρωσία όσον αφορά την ναυτική της δύναμη. Η Κίνα κατασκευάζει εγχώρια αεροπλανοφόρα, ενώ η Ρωσία κατά το πρόσφατο παρελθόν πήγε για ψώνια στη Γαλλία για να προμηθευτεί ελικοπτεροφόρα.
Η λέξη κλειδί στη ρωσική δήλωση είναι το «κανονικά»: Σε ετήσια βάση σινο-ρωσικές ασκήσεις στην Μεσόγειο, θα ήταν η απόλυτη ναυτική ταπείνωση για την Ευρώπη. Θα ήταν μια ετήσια δήλωση προς την Ευρώπη ότι στην πραγματικότητα έχει μειωθεί δραματικά σε μια μέση περιφερειακή δύναμη που υπόκεινται στις παγκόσμιες εκδηλώσεις της πολιτικής βούλησης τρίτων, πέρα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, είμαστε ακόμη μακριά από αυτό. Ενώ η Ρωσία θα συνεχίζει να ενδιαφέρεται να εμπεδώσει τους Κινέζους στην Μεσόγειο, το Πεκίνο θα μπορούσε εύκολα να συμπεράνει μία μέρα ότι έχει μάθει αρκετά μαθήματα σχετικά με τις εκστρατευτικές ναυτικές αναπτύξεις και ότι απλά δεν χρειάζεται πια τους Ρώσους.
Ευσεβείς πόθοι - πώς θα αντιδράσει η Ευρώπη;
Πρώτα απ 'όλα, η άσκηση θα ήταν ένα δώρο Χριστουγέννων προς τις υπηρεσίες πληροφοριών του ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι θα κατασκοπεύσουν τις ασκήσεις με αεροσκάφη επιτήρησης και υποβρύχια. Ειδικά για τους Ευρωπαίους είναι μια μοναδική ευκαιρία να ενημερωθούν για τις δυνατότητες της Κίνας και της Ρωσίας, επειδή είναι ανίκανοι να αποκτήσουν αυτές τις πληροφορίες στον Ειρηνικό.
Επιπλέον, η Ευρώπη δεν θα καταδικάσει ούτε θα αγνοήσει την άσκηση. Όσο η Ρωσία και η Κίνα ασκούνται στα διεθνή ύδατα, δεν υπάρχει τίποτα το παράνομο με αυτό. Αντ 'αυτού, η Ευρώπη θα μπορούσε να καλέσει τους Κινέζους σε μια φιλική επίσκεψη διαφόρων λιμανιών της. Ορισμένοι στις Βρυξέλες θα σκλεφτούν ότι κάτι τέτοιο είναι καλύτερο από την γκρίνια, μια συνομιλία με τους Κινέζους είναι καλύτερη από τα σκληρά δελτία τύπου, ωθώντας τους ολοκληρωτικά στην αγκαλιά της Ρωσίας.
Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι θα σκεφτούν να επανεξετάσουν την απουσία τους από σχετικές δραστηριότητες. Κατά συνέπεια, η πολιτική σκοπιμότητα θα ήταν να καταστηθεί σαφές ότι η Ευρώπη εξακολουθεί να έχει παγκόσμια συμφέροντα που πηγαίνουν πέρα από το εμπόριο. Ως εκ τούτου, η γεωπολιτικά σωστή αντίδραση για την Ευρώπη θα ήταν να δείξει ότι η Ευρώπη έχει ακόμη να προσφέρει κάτι περισσότερο από λόγια και ότι η σκληρή ισχύς δεν έχει εγκαταλειφθεί.
Ως εκ τούτου, το Βασιλικό Ναυτικό των Βρετανών το 2015 θα μπορούσε να ενωθεί με άλλες ευρωπαϊκές ναυτικές δυνάμεις. Δεν έχει για τους Ευρωπαίους κανένα νόημα να δείξουν τη σημαία τους στα νησιά Σπάρτλι ή στα Σενκάκου, λόγω της έλλειψης ενός πολιτικού σκοπού. Ωστόσο, ένα ταξίδι στην Ινδονησία, στην Παπούα Νέα Γουινέα - μια ασποτολή ανακούφισης από καταστροφές στην περιοχή αυτή, είναι ένα πολύ ρεαλιστικό επιχειρησιακό σενάριο για τις ευρωπαϊκές ναυτικές δυνάμεις - και η Αυστραλία μπορεί να είναι αρκετή για να αποδείξει την υπόλοιπη παγκόσμια εμβέλεια. Ο δρόμος της επιστροφής μέσω της Γαλλικής Πολυνησίας και του Παναμά θα κάνει το παγκόσμιο μήνυμα σαφές. Οι ναύαρχοι θα βρούνε λύσεις για όλα τα εμπόδια, όταν οι πολιτικοί άρχοντες και τα αφεντικά τους, τους πούνε ότι πρέπει.
Από την άλλη όμως, η υποχώρηση της Ευρώπης από την σκληρή ισχύς και η αποτυχία των ευσεβών πόθων των Βρυξελλών - αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου